Gibraltar en Portugal

Meie Praia, Lagos, Spanje, 19 januari 2014

Hallo allemaal, hier zijn we weer met nieuwe belevenissen, veel leesplezier.

13 januari 2014, geen mooie dag. Het regent vrijwel de hele dat terwijl we gepland hadden nogmaals de Upper Rock (Gibraltar) te beklimmen en dan tot de top. Helaas, het komt er niet meer van. Eind van de middag lopen we La Linea even in, maar alles is nog dicht. We lopen dan naar de boulevard en wandelen het pad op langs de ruïne van een castillo. Iets verderop is nog een wandelpadje. Van daaruit zien we de kust van Afrika heel duidelijk.Terwijl we daar staan komt er een brommer over het pad gescheurd, we staan naast het prikkeldraad van de Grens naar Gibraltar.Hij stopt en keert gelijk snel om, dan komt er vanaf het prikkeldraad een andere jongeman met twee grote blauwe tassen, smijt ze op de scooter, de scooter vliegt er weer vandoor, die gooit ze in een auto en auto en scooter gaan er als een speer vandoor terwijl de brenger van de tassen gehurkt blijft zitten en met iemand telefoneerd terwijl hij constant op zijn horloge kijkt.
We zijn getuige van een misdaad. Of het smokkelen van drugs of rookwaren.We doen of we niets gezien hebben en wandelen rustig weg.
We snappen niet dat er, aan het eind van de langdingsbaan (daar gebeurde het) die overgaat in zee, geen controle of surveillance is. Je kunt hierlangs makkelijk over de grens komen. We gaan terug naar de camper en praten er nog even over.
De volgende dag gaan we verder. Het regent nog steeds en van de klim komt dus niets. We rijden naar Tarifa. Bij deze plaats scheiden de Oceaan en de Middelandse Zee. Hier kunnen we Afrika bijna aanraken, zo dichtbij. Ook hier weer mogelijkheden om een oversteek te maken. Er vaart een normale pont en een snelboot. De vuurtoren staat op een schiereilandje mét fort. Je kunt er alleen lopend komen en aangezien het slecht weer is doen we dat maar even niet. We rijden via de N340 verder en slaan af naar de A2227 en Zahora. Mooie weg met glooiend groen landschap en vele (bruinrode met horens) koeien. Als afscheidingen van weg naar wei of landbouwgrond worden cactussen gebruikt , zeef effectief. Lange rijen cactussen. Komen we weer bij de oceaan, doorzichtig groen-blauw is die. De kleur van heel dik glas vonden wij. Dan naar Barbate, een bijzonder plekje aan zee. Heeft moerassen, en meertjes verbonden met de zee en over dit alles loopt een lange brug waar je overheen moet om in de stad te komen. Bijzondere vegetatie en natuur. Als je er doorheen bent kom je in een natuurgebied met bomen en rij je zonder het te merken omhoog. Als de daling inzet weet je pas dat je hoog zit. In die daling zit een prachtig uitzicht op de vuurtoren van Zahora, de Faro de Trafalgar. We rijden er naar toe en nemen enkele foto's waarna we naar Conil de la Fronterra rijden die als een witte vlek opdoemd. Een grote stad en hier willen we overnachten. We stoppen als eerste bij een bedrijf, ik vind dat niks, proberen vervolgens tweemaal een camping te vinden met tomtom wat niet lukt. We rijden zelfs éénmaal vast en moeten achteruit terug. Dan toch maar het bedrijf en daar staan we goed inkl. stroom, wifi en verdere voorzieningen, viel allemaal reuze mee. De volgende dag rijden we door en gaan naar Cadiz. Deze stad heeft een heel oud centrum waar je na een kilometerslange weg, met veel stoplichten, door een poort naar binnen rijdt. Je ziet aan alle kanten oude gebouwen maar helaas geen parkeerplaats. We rijden zonder uit te kunnen stappen dezelfde poort weer uit. Jammer. Foto's vanuit de auto gemaakt. We rijden door naar Sevilla waar we rond 4 uur aankomen. De weg er naar toe vonden we wat saai. Snelweg (dus asfalt kijken) en rondom groene glooiingen. Halverweg veranderd het groen en worden het bomen. Velden met olijfbomen. 20 Kilometer voor Sevilla stoppen we om te kijken waar we naar toe moeten voor de nacht en zien we nog twee ooievaarsnesten bovenop electriciteitspalen. We komen om 4 uur op onze overnachtingsplek aan. Deze ligt 5 minuten fietsen van het centrum op een bedrijventerrein met bewaking. Prima plekje. Douchen kan hier ook van 's avonds 20.00 tot 09.00 in de morgen. We fietsen toch nog maar even langs de rivier, de Guadalquivir genaamd, en zien vele prachtige gebouwen. Oa. de Torre de Oro en de arena van de stierengevechten. We moeten op tijd terug om voor donker binnen te zijn, geen goede verlichting. Bij het maken van een foto aan de rivier weigert mijn toestel dienst. Zegt "lens fout, herstart camera" en de lens wil niet meer terug naar binnen. Vervelend en we weten ook niet hoe we de camara zelf kunnen herstarten. We halen in de camper de chip met de foto's eruit en via Adrie zijn computer hebben we ze gelukkig allemaal weer op mijn computer kunnen zetten. Toestel definitier stuk?? Of alleen maar een zandkorrel of iets dergelijks. We zien het later wel weer.
De volgende dag fietsen we naar het centrum en wil ik de arena bezoeken, na twee pogingen om met de gids mee te mogen stop ik ermee. Ik ben, volgens de cassiére, "net een paar minuten te laat". Echt niet! haha. Dan maar niet. We gaan verder en ik ga de kathedraalbinnen om twee uur later pas weer buiten te komen. Het is de 3e grote kathedraal ter wereld, St. Pieter in Rome en St.Paul in Londen zijn resp. 1e en 2e. op de ranglijst.
Adrie fietst een rondje door de stad en ziet oa. Metropol Parasol. Ik zie heel andere dingen. Wat een grote hal! En wat een prachtige plafonds, beelden, uitbeeldingen van Maria met kind, orgel, schilderijen, treasures (zoals ze zelf zeggen). De uitbeelding van het praalgraf van Columbus is ook erg mooi. Men beweerd dat de restanten van Columbus er in liggen. Het is een Columbus, dat is zeker, maar of hij het is of een zoon weten ze niet zeker.
Er zijn vele zalen buitenom de grote ruimte binnen waar van alles te zien is. Het is een indrukwekkend gebouw en zeker de moeite waard om eens een bezoek te brengen. Ben ook in de toren geweest, de Giralda. Als je naar boven loopt, geen trappen gelukkig behalve de laatste 12 treden, en je bent moe kun je stoppen bij één van de vele vitrines die je onderweg naar boven tegenkomt zonder dat het opvalt dat je moe bent. haha. In die vitrines liggen oude en/of bewaarde vondsten van stenen en ijzeren voorwerpen uit de oudheid.
De volgende informatie is overgenomen uit Wikipedia:
Boven op de toren staat een vier meter hoog koperen beeld dat het Geloof voorstelt, bijgenaamd de Giraldillo. De echte naam van deze vrouwelijke figuur is: Triomf van het overwinnnend geloof. Het beeld werd in 1568 geplaatst en in 1997 vervangen door een kopie in brons. Na de restauratie die 600.000 euro kostte werd het origineel teruggeplaatst en kreeg de kopie een plaats voor de zuidzijde van de kathedraal. Het beeld op de toren draait mee met de wind en heeft de toren zijn bijnaam gegeven (Giralda = windvaan). Het beeld weegt 2000 kg. De toren is, inclusief de Giraldillo, 97 m hoog. In de toren hangen 25 klokken waarvan de oudste in 1400 werd gegoten. Onder die klokken heb ik gestaan, indrukwekkend.
Eénmaal buiten op Adrie gewacht om samen verder te gaan. We kwamen bij Plaza de España. Dit is geopend in 1928 en ontworpen door Anibal Gonzáles.
Het halvemaanvormige Plaza de España is een van de meest herkenbare pleinen van Sevilla. Ter ere van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929 werden er diverse gebouwen opgetrokken in het Maria-Luisa park.
Tot hier de overname.
Het onderste gedeelte is voorzien van een tegelplateau per stad, o.a. Almeria en Zaragoza hebben we kunnen lezen vanwaar wij stonden, want met de fiets konden we er niet komen. De plateau's en het er boven bijbehorende stadswapen, alles handgeschilderd tegelwerk, staan op alfabet. Enkelen worden gerestaureerd en zijn verborgen achter zeildoeken.
Er rijden rijtuigen door de stad van waaruit je alle bezienswaardigheden kunt bekijken, of je neemt de hop on - hop off bus. We hebben zoveel gezien, teveel om op te noemen. Advies: Bezoek Sevilla als je er tijd voor hebt, het is zeer de moeite waard en trek er enkele dagen voor uit.
Wij gaan de volgende dag weer verder, het hoost, dus de stad in is even geen optie, we bewaren de rest voor een volgend keer. Vandaag rijden we enkele uren en belanden in Castro Marim net over de grens in Portugal. We werden ontvangen met stortregen, donder en bliksem.
De reis gaf ondanks de snelweg een divers aan uitzichten. Van heuvels tot bergen in de verte en bij de rivier Rio Pinte de bijzonderheid dat er vele ooievaarsnesten waren waarvan soms 4 op één paal!!! Gezelligheid troef bij die ooievaars. haha. de 18e blijven we nog een dagje in Castro Marim. We konden een plekje vinden op de officiële camperplek. Alles wat, net als wij, op de parkeerplaats staat wordt wegegstuurd. De politie komt bij elke camper persoonlijk vertellen dat ze weg moeten. Nu, het is (lokale tijd) 4 uur zien we campers die in de loop van de dag zijn gekomen ook weggestuurd worden en de camperplek is vol!! Dus die moeten hun heil ergens anders gaan zoeken. Het is gelukkig goed weer vandaag en Adrie loopt nog een stukje de heuvel richting burcht op en ziet kans nog enkele leuke plaatjes te schieten. We laten de camper niet alleen dus ik blijf binnen en maak van de gelegenheid gebruik even mijn haar te wassen. De dag verloopt verder rustig. De volgende dag,19 januari, gaan we naar Meie Praia naar mijn broer. We rijden langs de N125 totdat de tomtom ons weer naar een andere weg stuurt en we omdat Adrie de kortste route intikt op de A22, dus tolweg, komen. We hebben niets geactiveerd voor de tolweg toen we Portugal binnenkwamen en kunnen nu eventueel een boete verwachten. We zijn er bij de eerste beste gelegenheid weer afgegaan en terug naar de N125 die we bij Olhao weer oprijden. De kustweg. Veel te zien, vooral groene heuvels en rose bloesems aan de bomen. Ook zijn er planten die zich met prachtige bloemen aan ons showen. We genieten ervan. We zijn nu alle plaatsen zo voorbij gereden zoals Vilamoura, Faro enz., maar wellicht kunnen we ze op de terugweg nog aandoen. Of anders een andere keer. Het is gelukkig weer redelijk weer met veel zon waardoor de wereld er weer of zijn fraaist uitkomt te zien. We waren om (ned. tijd) 4 uur in Meie Praia waar we toch nog maar even de weg hebben gevraagd naar het appartement bij een surfschool die mij op internet liet zien hoe te rijden. Erg aardig. Van de taal versta je werkelijk niets. Lijkt soms wel Oost Europees. Helaas, we hadden ons niet aangemeld, waren ze niet thuis en nu staan we in Lagos op een camperplek bij het voetbalveld van Lagos met nog vele anderen. De avond valt in en het wordt zo weer donker. Weer een dag voorbij.
Dit is weer een heel verhaal, maar ja zoals sommigen zeggen: "Je maakt wat mee!"

Ik hoop dat jullie er nog steeds van genieten,

Lucia