weer naar het zuiden

Hallo allemaal,

Na het laatste verslag zijn we nog in Laon geweest waar we op bovenop de berg onder de vestingmuur mochten staan. Een prachtig uitzicht was ons deel. En… we konden zo dit prachtige vestingstadje inwandelen. Er is daar erg veel te zien en te bekijken. Een plaats die je, als je er in de buurt bent, zeker even moet bezoeken. Bijzonder vond ik bv het spoorlijntje wat vanaf het station beneden de berg steil de berg opgaat. In de stadstuin, die vrij toegankelijk is, hebben ze hier en daar sensoren neergezet waardoor je af en toe de meest vreemde geluiden hoort en je afvraagt waar dat nu vandaan komt. Er staat een oude tempel van de Tempeliers met brokstukken uit die tijd. Oude grafstenen enz. Een bijzondere tuin. Een mooie kerk en een Abdij met veel vergane glorie. Rondom heb je op diverse plaatsen vrij uitzicht over het landschap en bij mooi helder weer kun je erg ver kijken.

Dit verslag is lang maar beslaat dan ook plus minus anderhalve maand.
Vind je het te lang, lees het dan in stukjes, ik denk dat het wel weer een gezellig stukje is, vooral het laatste als we weer in het buitenland zijn.

Sinds 18 september zijn we weer in Nederland en hebben er, zoals gebruikelijk, weer de nodige bezoekjes afgelegd. We hebben de Kustmarathon van dichtbij mee mogen maken terwijl we met prachtig weer op de Westkapelse dijk stonden. Eén wandelaar heb ik op zondag herkend, Ko Machielse, van de campingwinkel in Vlissingen. Ik heb gezocht naar nog een bekende, maar deze helaas gemist(?).
Bij de renners op zaterdag liep een oud collega mee. Zoveel mensen en toch zo weinig bekenden, maar ja ze komen van vele plaatsen. Wel leuk om te zien dat er zoveel mensen hardlopen, mountainbiken of wandelen. Duizenden wandelaars!
Verder brengen we enkele dagen in de buurt van Renesse door in de garage omdat de reparatie niet de lekkage heeft verholpen. Het lek nog steeds. Eén dag zijn we vanuit de garage naar Renesse gewandeld en hebben genoten van de vele winkeltjes en toeristen die er altijd wel zijn. Ik hoor net dat het lek gevonden is, nog wat kosten erbovenop, als het dan maar goed is en we veilig kunnen vertrekken. Vandaag is het 6 oktober. Op donderdag 8 oktober wordt ons 2e euvel aan de bus verholpen. Mercedes erkent dat het een euvel is. Met een leen auto konden we ons een beetje bezig houden en hoefden we niet de hele tijd in de garage te verblijven. Nu maar hopen dat alles opgelost is en er weer lustig op los kunnen rijden.
Op 11 oktober, zaterdagavond, ben ik naar een Irish Folk Night geweest in Renesse, samen met mijn nicht. Er traden vier groepen op. De eerst, een man en vrouw, het meest Iers en de vrouw had een fraaie stem. De tweede, enkele mannen, viel tegen en de derde, genaamd “”Molly Mallone” vond ik wel de beste groep. De vierde, een Engelse band, speelde Iers op Hard Rock waarvan de muziek zo hard was en dreunde dat ik niet wist hoe snel ik bij de boxen, ik zat vooraan, vandaan moest komen. Zelfs buiten hoorden en voelden we het dreunen. Deze vorm van muziek werd door vooral de oudere generatie niet gewaardeerd, die vertrokken (net als wij). Ik heb genoten van de avond met uitzondering van “The Pirates” uit de UK.
De reparties zijn gedaan en alles is volgens ons in orde met de auto, we zien geen natte plekken meer op straat, en dus zouden we kunnen vertrekken, wat nog niet kan omdat we nog iets moesten regelen. De woensdag (15 oktober) hebben we met redelijk veel zon doorgebracht op “De Schotsman” aan het Veerse Meer waar ik nog een heerlijke wandeling heb gemaakt en de auto gewassen. Ik ben niet zo groot en dus is wassen tot op een hoogte waar ik nog bij kan, haha. Hij ziet er weer pico bello uit.
We eten vrijdags nog gezellig samen met de familie en nemen later op de avond afscheid voor enkele maanden.
Zaterdag tot bij Laon gekomen waar we overnacht hebben boven op de berg. Het was niet meer zo heel koud en geen wind, wat de gevoelstemperatuur al snel lekker maakt. We hebben heerlijk geslapen en we hadden natuurlijk een uurtje extra deze nacht in verband met de overgang naar wintertijd.
Op zondag moesten we even zoeken naar een winkel die open is omdat we door ons snelle vertrek niet veel voorraad hebben. Rond 11 uur vonden we een open Intermaché en ik heb ons maar gelijk getrakteerd op abrikozen gebakjes bij de thee. Dat smaakte prima. Onderweg hebben we een leuke stopplaats gevonden maar daar werden we overvallen werden door vele Lieve Heers Beestjes die een plekje zoeken om te overwinteren, honderden. We hebben ze maar laten doen tot we verder gingen, toen hebben met blik en veger en Adrie met een kwastje de beestjes voorzichtig naar buiten gewerkt. Deur dicht, raam op een kier, floep zo eruit.
We hebben enkele camperplekjes bezocht maar uiteindelijk staan we nu in Souppes sur Loing net boven Sens aan het water (wel leuk) maar naast een volop werkende suikerfabriek. Hier kwamen we de oude havenmeester uit Tholen tegen. Het was een leuk weerzien en gezellig bijpraten. Zij gaan naar Allicante en wij willen naar Baskenland en zo door naar Portugal. Vandaag, de 27e oktober zijn we via de route Nationale beland in Chateauroux. Onderweg hadden we een omleiding die ons vele kilometers terug naar het noorden liet rijden wat we niet prettig vonden. We hadden net in Montargis besloten niet naar Orleans te gaan naar via Bourges te rijden. Door de omleiding kwam er een spaak in het wiel en zijn we binnendoor maar naar Vierzon gereden en dan verder naar beneden. Soms zit het mee en soms even tegen. We gaan de volgende morgen om half 10 weer verder. Het is mistig maar het klaart al snel op als de zon er door komt. De mist maakt alles een beetje spookachtig. De dauw op de planten waar de spinnenragjes aanhangen en waar de zon vaag op schijnt is erg mooi om te zien. De herfstkleuren in de bossen zijn geweldig, het rood, oranje en bruin tussen het groen met de zon door de bomen die de varens verlicht. Het doet allemaal romantisch en betoverend aan. Vele paddenstoelen staan in het bos en op de grasvlakten. De Fransen plukken ze volop. Wij weten helaas niet welke wel en welke niet eetbaar zijn. We beginnen er maar niet aan. Een Fransman vertelde aan Adrie dat hij van een bepaalde paddenstoel de hoed niet eet, maar alleen de zachte onderkant. Je moet het maar weten. Ook hazelnoten liggen voor het oprapen evenals de appeltjes. Die heb ik geraapt en opgegeten. Een heel andere smaak dan ik gewend ben. Sappig en zoet met een tintje zuur.
Vandaag rijden we weer eens door de smalle binnenwegen en gaan op het gemak naar het zuidwesten. Het is mistig, dus voorzichtig maar aan. Na een uurtje knapt het weer op en komen we bij Benoit sur Sault. Een oud vestingstadje gebouwd op rots. Ook de later gebouwde woningen zijn op en tegen de rotsen gebouwd. De rots zelf staat gedeeltelijk in het water. Een plaatje voor in een sprookje. Erg mooi.
We rijden via Bellac naar het stadje Chabanais waar we tanken bij de Super-U en daarna de camperplaats bezoeken. We drinken er thee maar besluiten om toch verder te rijden naar het Haute Lac de Lavaud/Les Versennes in St. Quentin de Charente 8 km. verderop. Een groot meer met een rustige camperplek. We blijven hier met 4 campers overnachten.
We zagen hier een groep grote, roepende, vogels overvliegen waarvan we (nog steeds) niet weten wat het waren. Zwarte ooievaars of kraanvogels? De nekken vooruit en strak gelijnd in een v-vorm. Nee, het waren geen ganzen.
De volgende dag naar Marmande. Het was buiten 8 graden en binnen 15. Niet lekker dus. Gelukkig warmt het al snel op als de zon doorkomt. We rijden over een Carreraweg. Veel bochtenwerk en aangepast voor snelle rijders met schuine bochten. Scheuren maar. Wij niet hoor. Klein probleempje onderweg bij het uitstappen (op blote voeten). Er lag iets smeuïgs op de grond tussen de bladeren.. Jakkes. Snel wassen en schoon gepoetst weer verder. We stoppen op een grote camperplaats voor 50 campers. De prijs was inkl. electriciteit, kunnen we weer alles opladen. Een prima plek met veel bomen.
De 30e oktober gaan we verder nadat we netjes betaald hebben aan de incasseerder. Sommige slimmerds waren net vertrokken. Voorkennis?? We rijden niet zo ver vandaag en stoppen in Labastide d’Armangnac. De naam zegt het al, uit deze regio komt de gouden drank: Armagnac. Het was prachtig weer en er was water beschikbaar dus ook maar weer eens een wasje gedaan. Rond vier uur, het was toen niet meer zo warm, toch maar even het dorp in gelopen waarvan we dachten dat er niets te beleven zou zijn. Blijkt het een heel mooi plein te hebben met prachtige vakwerkhuizen en arcades (overdekte passage) met zuilen en bogen. Een oude kerk met verdikte muren die een aanval van de plaatselijke koning indertijd zou kunnen opvangen. Een leuke verrassende plek.
Labastide betekent burcht. In een winkeltje waar Armagnac wordt verkocht heb ik even binnen gekeken. Hier staan de oorkonden en de borden met gewonnen prijzen voor de kijker op een prachtige tafel uitgestald. Ook een proefje van pruimen, abrikozen en frambozen in Armangac was voorhanden. Ik heb me gehouden bij een glaasje Armagnac. Als ik weer terugloop naar de camper kom ik langs de “Salon de Thé” die ze volop aan het voorbereiden zijn voor Halloween morgenavond. Ik word uitgenodigd om toch vooral ook even binnen te komen kijken. De twee heren doen hun best. Buiten staat een bruidsjapon onder het “bloed” met een teil ernaast waar een hand en andere dingen uitgestald zijn. Binnen hangen de vleermuizen aan het plafond in de spinnenwebben en een heus skelet, wat kan “praten” en waarvan de ogen rood gaan branden. Ze zetten hem even aan voor mij. Echt leuk, lachen. Het zag er allemaal fraai uit en ik wens ze dan ook een gezellige avond morgen. Ik ga nog maar even buiten in de zon zitten naast de camper het is heerlijk weer.
31 Oktober. We rijden weg uit dit leuke plaatsje en gaan op weg naar Murgon. De camperplaats is niks, stoffig en naast een fabriek. Door naar Peyrehorade. Het is nu 30 graden. Daar aangekomen blijkt de camperplek aan een drukke weg te liggen en er het is er erg rumoerig. We drinken onze thee aan een picknick tafel met zicht op de weg of aan de andere kant de stad. Daarna gaan we verder en komen op de D261 die helemaal tot aan Bayonne langs de rivier Gaves Reuni, halverweg gaat deze over in de Adour, loopt. Een heel brede snel stromende rivier. Onderweg stoppen we op een parkeerplaats bij een overstek over het water. Deze overstek is bedoeld voor invalide vissers die hier met de rolstoel op kunnen. Er zijn twee tafels die ze kunnen gebruiken om hun spulltjes op te leggen. Ik vind dit een bijzonder item aan deze rivier. We zien veel Kiwi plantages onderweg. Ik had geen idee dat ze die hier kweken. We rijden door naar Bayonne en hierdoor naar Anglet, nog steeds de rivier volgend. Hier stonden we vorig jaar ook. Zelfde plaats zelfde tijd. De Golf van Biskaje is stukken rustiger dan vorig jaar toen sloegen de golven metershoog op de kant. Geen wind en alles rustig. De zon gaat rond zes uur onder. We staan op de pier waar we deze keer kunnen wandelen zonder nat te worden. Als het zachtjes donker wordt lopen we op onze blote voeten langs het strand, af en toe door het water, terug. Heerlijk hier weer terug te zijn. De volgende dag proberen we het winkelcentrum te vinden waar we vorig jaar waren. Niet gevonden. Dan maar brood bij bakker halen, is erg lekker stokbrood. De camperplek gaat maandag sluiten, we hebben een papiertje gevonden, onder de ruitenwisser, van de politie. Vorig jaar was dat op dezelfde tijd. De eerst maandag van november. Nou, we gaan toch verder dus het maakt niet uit. Op zondag rijden we rond 11 uur weg en naar de Spaanse grens die we rond 12 uur passeren. De Mio staat op San Sebastian en we volgen de stem braaf. We besluiten onderweg (saaie weg tot aan San Sebastian) dat we maar naar Zumaia moeten gaan aan de kust. Bij Orio gaan we daarom de weg af en moeten we ineens tol betalen. We wisten niet dat we op een tolweg zaten! We kwamen hierdoor wel op de prachtige weg langs de kust met een kunstige vangrail van RVS. Tjonge was is het hier weer mooi. We zitten ook al in de Pyreneeën dus bergen van 1000 meter aan onze linkerkant is niks. We hebben het weer naar ons zin in dit prachtige gebied. Jammer van het slechte weer. Het regent. Als we stoppen, net na Geteria, kijken we met veel genoegen om ons heen en zien de bewolking breken. We maken een foto van de vuurtoren en gaan dan weer verder. We komen op een industriegebied terecht waar we met vele campers de nacht zullen doorbrengen. Het is nog vroeg in de middag en dus wagen we het erop om een eindje te gaan lopen. Het is nog droog en af toe schijnt de zon weer, het is 25 graden. Een lieflijk dorp met aan de rivier luxe woningen met grote tuinen. In één van die tuinen houden ze kippen, dat verwacht je niet hé?. Een andere is prachtig groen met blauwe bloemen in de struiken rondom. Ik geniet hier echt van. We lopen de pier op en genieten van de hoge deining die stuk slaat op de granieten rots stukken. De deining is enkele meters hoog. Geweldig.
Dan zie ik een grote donkere wolk onze kant uitkomen en gaan we maar vast richting wal want daar kunnen we eventueel schuilen voor de regen.Gelukkig is dat nodig en wandelen we door de winkelstraten weer terug naar de camper. We zijn amper 5 minuten binnen wanneer het begint te stortregenen. We zitten droog en gaan maar aan de carpaccio en een glas wijn beginnen.
Het is al vroeg donker en om kwart voor zes branden de lantaarns langs het wandel- en fietspad volop. We staan aan een rivier (naam onbekend) waar de witte reigers en meeuwen overheen scheren. De nacht valt.
We slapen met oordoppen in omdat er een fabriek om 11 uur begint te ronken maar slapen verder goed om de volgende dag weer verder te kunnen. Het weer laat te wensen over, het dreigt. Af en toe is er zon, maar dat blijken buienlokkertjes te zijn.
We rijden langs de kust een prachtige route met naast mij op een behoorlijke hoogte. Ik zie de blauwe zee door de bomen en we komen door leuke plaatsjes. We eindigen in Lekeitio met veel regen. We staan deze nacht alleen op de parkeerplaats waar ook camperplaatsen zijn gereserveerd. We staan dicht naast een woongebied en ik voel me veilig. Om 5 uur in de morgen komt de vuilniswagen de containers legen. Was even vergeten dat ze dat in Spanje ’s nachts doen. Lekker verder slapen en om 8 uur wakker. Het regent alweer en de lucht ziet er somber en donker uit. We rijden om 10 uur weg en gaan moedig op weg naar Cap Machichaco. We haken onderweg af vanwege het weer en gaan richting Bilbao en zo door naar (A8) naar Gijon, een kleine 300 kilometer west. Onderweg zien we vele baaien met de golven van de Oceaan (Golf van Biskaje hier nog) aan de linkerkant van ons de vele bergen. Het landschap is hier groen, vandaar de naam in de gids “Het Groene Spanje”. Houd ook in dat het veel moet regenen om alles groen te houden en daar hebben we momenteel last van. Onderweg zie ik mohair schapen, ik noem ze zo vanwege het prachtige krulhaar, en zwarte berggeiten. We stoppen op diverse plekje. In Bermeo, La Isla enz. We kunnen echter de auto niet uit vanwege het weer. Het waait stevig en de druppels zijn erg groot. In Gijon staan we op grote hoogte in een woonwijk met nog enkele andere campers en kijken uit over de skykline en de schitterende baai van Gijon. Een grote stad. Het heeft de hele nacht geonweerd Vanmorgen, 5 november, rijden we er doorheen en we verbazen ons over de vele, en vele winkelstraten. Jammer dat het zulk slecht weer is, wat kun je hier heerlijk winkelen! Ook de gebouwen zijn schitterend, kleurrijk en met veel Franse balkonnetje in het oude gedeelte. Hier kun je best enkele dagen doorbrengen met rondkijken en slenteren door de straten.
We rijden naar Aviles waar we de A8 via opgaan. We volgen deze schitterende snelweg met zijn vele hoge imponerende viaducten en tunnels tot aan Ribadeo. Prachtige uitzichten op deze weg. Jammer dat je er zo snel rijd. Haha. Na Ribadeo gaan we richting Cap de Bares via Viveiro. Het laatste stuk is bij 8 kilometer maar dan zit je hoog, en vandaag droog, en kijkt naar de Oceaan en aan beide zijden de kust met de hoge bergen. Bij de vuurtoren zijn camperplekken maar daar kun je nu niet staan vanwege de grote plassen. In de zomer met lekker weer sta je hier fantastisch. We rijden vandaar naar het zuiden alweer. Eerst naar Cedeira aan de kust en dan langs de kustweg met zijn vele inhammen naar Ferrol. Het was weer een mooie route maar het weer is ons nog steeds niet goed gezind. Hopelijk wordt het nu beter want we komen nu weer onder de invloed van de warme golfstroom.

Eindelijk een wifi en dus versturen maar, het is vandaag 6 november 2014.

Lucia