We verlaten Frankrijk weer op weg naar Nederland

Esternay, 16 september 2014 Frankrijk

Dag allemaal, hier ben ik weer met de laatste reis informatie. Hoop dat jullie genoten hebben van het vorige (lange) stuk en dat dit nieuwe (helaas weer veel te lang denk ik) leesvoer jullie weer mag boeien. Neem de tijd, geniet en veel leesplezier.

Op 26 augustus zijn we eerst maar eens op internet gaan zoeken naar een garage vanwege ons koelvloeistof probleem. De dichts bij zijnde garage hebben we gevonden in Chenove-Dijon, ongeveer 75 km verderop.
Een leuke verrassing onderweg. Enkele kilometers voor we de snelweg op zouden gaan zagen we bij Grosbois een dam liggen in het Canal de Bourgogne uit 1830-1838 die voor een water reservoir zorgt van 9.220.000 m3 water, volgens het informatiebord. Een flink meer zogezegd.
Daarna rijden we door, en gaan we bij oprit 28 de snelweg op om bij afslag 32 er weer af te rijden. We komen we op een leuke weg met haarspeldbochten en fraaie vergezichten, én… 4 km. korter dan de weg die Mio aangaf. We kwamen om 13.00 uur bij de garage aan en in Frankrijk is alles dicht van 12 tot 2. Dus dat werd wachten. De tijd doorgebracht met inkopen in een winkelcentrum dichtbij.
Om 14.00 waren we weer terug en de monteur kwam kijken, deze riep een collega die ons vertelde dat er onderaan het motorblok een ring zit die wel eens wat wil lekken. Spinter kwaaltje. Geen probleem, kun je gewoon mee verder rijden. Blij dat te horen. Als we in Nederland zijn moeten we dit eventueel laten repareren. De reparatie kost ongeveer 3 tot 4 uur en het heeft nu (nog) geen haast zegt men hier. Ze hebben gratis de vloeistoftank gevuld tot op het goede niveau en we konden weer gerustgesteld verder. Op naar Nuits-Saint-George gegaan over de D974. Daar geparkeerd op de camperplaats in het stadje. Ongelooflijk veel caves (wijnkelders) hebben ze daar. Het is ook wijnfeest van 22 tot 31 augustus, maar net vandaag geen festiviteiten, haha. Jammer. Het stadje is oud, heeft een kerk een pleintje en één winkelstraat. Ze leven hier van de wijnverkoop. We waren snel uitgekeken en terug in de camper, die we niet meer uit geweest zijn omdat het is gaan regenen. Als hetl weer droog is, is het al weer donker dus lezen we wat en gaan zo maar slapen.
Na een goede nachtrust weer verder. We rijden vele kilometers langs het Canal du Centre met zijn vele zelfbediening sluisjes. We denken dat er meer dan 60 zijn.
Het eerste deel gaat het kanaal omhoog en zo halverwege weer naar beneden. Grappig om dat te constateren. Het landschap is veel van hetzelfde en we stoppen in Génerald, een klein dorp, aan datzelfde kanaal. Een prima plekje waar je in een locker je apparaten gratis kunt opladen. Je stopt ze in het kastje, euro erin en op slot zit hij net als bij een zwembad. Werkt prima. Er zou gratis stroom zijn, maar dat deed het niet, jammer. Maar zo gaat het ook. Ik ben een lekker stuk gaan lopen ’s avonds naar het volgende dorp en terug. In dat dorp lag een meer (plas) die ik rond gelopen ben. Was er erg mooi en rustig en het was goed (hard)lopen daar. Ik moest veel op de weg, dat vind ik minder prettig.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Roanne, een wat grotere stad. Daar staan we aan het eind van de (bevaarbare) Loire aan de jachthaven. We hebben de stad bezocht, niet echt bijzonder. Het stadhuis is enorm groot en oud, ook het theater zag er mooi uit en een museumpje zat in een bijzonder oud vakwerkhuisje. Schattig klein. De stad ligt aan het eind van de Loire en dat maakt het wel bijzonder. Een dag later zijn we op de fiets naar de stuwdam gefietst, tevens einde (of begin?) van de Loire. Deze ligt niet zo heel ver hier vandaan maar het was vandaag 26 graden en dat is best warm zonder wind. We hebben dan ook gewacht op wat bewolking en zijn toen pas vertrokken. Onderweg fietsen we langs de Loire en zien we af en toe een roofvogel voor ons opvliegen. Bij de stuwdam aangekomen bleek dat we onderaan de dam terecht gekomen waren. Daar heeft Adrie mijn band opgepompt en wat bramen van de struiken gegeten. Nu nog omhoog. Er was een paadje, 75 cm breed en steil omhoog over de rotsjes en rulle grond tussen de brandnetels door. Verhit kwam ik boven, puffff. Wat een klim. We konden natuurlijk over de weg, maar dan hadden we ook moeten lopen, te steil voor ons om te fietsen, haha, dit was korter. Boven hebben we genoten van het uitzicht over het mooie meer wat is ontstaan door de stuwdam. Er varen kano’s en een enkel zeilbootje en aan de kant wordt gerecreëerd. Wat een rust straalt dat meer uit. We zijn over de dam gefietst en hebben de installatie voor het opwekken van elektriciteit bekeken. Dan weer de zelfde weg terug, maar niet over het berghellinkje hoor, gewoon over de weg want we gingen nu naar beneden en dat gaat een stuk soepeler. 
De volgende dag kwamen we onderweg nog een stuwdam tegen op de D9 “Du Rochain et Chartrain nabij het plaatsje Renaisson. Deze was netjes afgewerkt met stenen maar heeft geen elektriciteit functie. Onderweg zien we de heide in bloei staan tegen de rotswanden. Het fleurt ervan op, geeft een beetje kleur aan de rotsen. We komen op de Col “La Croix du Sud” en een hoogte van 763 meter bij de Mont de Madeleine. Deze bergen liggen ten zuiden van ons. We hebben buiten het stadje Le Cheix geslapen(in de middle of nowhere) op een mooie camperplaats die bezocht wordt door vele camperaars. Helaas was er een feestje aan de gang aan de andere kant van de weg waar Adrie veel last van de muziekdreun gehad heeft. Mijn oordoppen beschermen mij tegen dit soort herrie, gelukkig. Het feest duurde tot 5 uur in de nacht. De volgende dag zijn we doorgereden en hebben maar niet meer het risico genomen dat dit de zaterdagnacht weer zou gebeuren. We zijn 11 km. verder gereden naar Chatel-Guyon. Dit kennen we van 2 jaar geleden. Toen waren we er met de auto in een hotelletje. We dachten dat het hier altijd feest was, maar helaas het was uitgestorven stil ‘s middags. De avond vergoedde alles want er was een muziekconcours. Net na 8 uur zaten we op de tribune in de open lucht om van dit alles te gaan genieten. We kregen zelfs nog een briefje om mee te stemmen op wat wij de beste muzikant(en)/zanger(es) vonden. Om half elf hielden we het echter voor gezien, we kregen het erg koud. Dus briefje ingeleverd en wegwezen. Het was leuk dit mee te mogen maken. Het niveau van de muzikanten was best hoog. Niet van allemaal uiteraard, maar er zaten zeer goede bij.
Dan gaan we verder naar…., nou, dat bleek een probleem vandaag. We reden naar een plateau boven Le Bourboule naast een skilift. Hier bleef niemand slapen dus wij ook niet, veel te afgelegen om alleen te staan. Wel een prachtige stek zo hoog, 1150 meter. Dan naar Bourboule zelf waar een plek zou zijn. Deze was verdwenen en we konden alleen de verbodsborden nog vinden. Verder naar Le Mont-Dore. Daar was het koud en winderig dus dat werd het ook niet. De plek is fantastisch, net onder de berg Sandy die 1886 meter hoog is en waar je met een lift omhoog kan. We waren ook hier al eerder geweest. Omdat het zo koud was zijn we helaas weer niet omhoog geweest. Misschien een andere keer als we nog eens in de buurt zijn. We rijden verder en gaan naar het plaatsje Le Tour d’Auvergne. Ook vandaag hebben we weer veel moois kunnen bekijken en deze camperplaats is dan ook superb. Uitzicht op een stadje wat omhoog loopt langs diverse wegjes, met bovenop de kerk, winkeltjes en een uitkijk plateau waarvandaan we alle mooie bergen konden zien. Het was ff klimmen, maar dan heb je ook wat.
Een leuk meertje ligt naast de camper en daar zijn we ook maar even omheen gewandeld. We hebben er ons onbekende gestreepte visjes bekeken. Vandaag zijn we via vele slingerwegen door de bergen terecht gekomen in Meymac naast een groot meer en met uitzicht op de bergen en vele dennenbomen. De zon schijnt en we zitten voor de camper met laptop of boek.
Onderweg hier naartoe kwamen we lang de scheiding van de regio Puy de Dôme en Corréze. De Dordogne en de Burande, beide rivieren, komen hier bij elkaar en vormen een meer doordat er ergens verderop een stuwdam gemaakt is. Een prachtig plekje waar we in alle stilte en geheel alleen hebben gegeten. Er rijden op deze weg weinig auto’s.
Na deze overgang bleven we maar stijgen. T.z.t. zal ik een opzoeken op internet hoe hoog we nu eigenlijk gekomen zijn , er leek geen eind aan te komen. Smalle weg en hele dieptes naast de weg. Brrr. Ik ben geen held.
We blijven 4 dagen in Meymac aan het meer genaamd Sechemaille. We staan er aan een groot grasveld waar we gretig gebruik maken van de bomen om de was aan op te hangen en om de stoelen op te zetten zodat we ofwel in de schaduw, ofwel in de zon kunnen zitten. We lopen om het meer heen. Ze hebben een klein strandje aangelegd en het water is bijzonder helder. Dit meer wordt gevormd door een stroompje water(bron?) dat ergens uit de bergen vandaan komt. Wat er teveel inkomt wordt aan de andere kant weer doorgesluisd naar beneden via een watervalletje en een (naar wij denken dat het is) vistrap. Het gaat flink diep naar beneden. Aan de andere kant van de dam liggen enkele uitgegraven plassen waar de groene kikkers in grote getalen naar de muggen en mini vlindertjes happen.Er groeien waterlelies en andere soorten waterplanten. Op het ernaast gelegen gras groeien prachtige wilde bloemen en hier en daar zien ook hier de heide bloeien. Bramen groeien langs het pad en Adrie geniet er weer van. Het pad door het bos langs het meer is bijna vier kilometer lang en was een goede oefening voor het hardlopen. De stijging is maximaal maar 9 meter, maar dat voel je wel in de kuiten hoor, door dat op en neer gaan over het pad met de vele boomwortels. Een wandeling naar het stadje was ook aan de orde. De huizen zijn hier van graniet gebouwd wat hier in grote mate voorradig is. We zitten op ongeveer 650 meter hoog in de bergen. De binnenstad is oud zoals de meesten in Frankrijk. Niet groot maar gezellig. Als we teruglopen is het al behoorlijk warm en zijn we blij als we weer aan de thee zitten in de schaduw. Grote balen hooi liggen op het grasveld te wachten tot ze opgehaald gaan worden.
Nadien zijn we achtereenvolgens nog in Egletons, Ayen, en in Perigeux beland.
Alle routes waren de moeite waard. Vanuit Egleton hebben we een groot deel van de rit met ons hoofd in de wolken gereden. Wat jammer is, want je ziet niets en we zitten net zo lekker hoog op het “Plateau du Mondieres”. In Ayen staan we op een “Aire de Naturelle”, wat betekent dat je in de natuur op een grasveld staat met een prachtig uitzicht op de bergen en omgeving. Onderweg naar Perigueux zijn we nog langs de “Pan de Travassac” gereden. Enkele granieten wanden en groeven ontstaan door afgravingen. Een prachtige wereld. Helaas was het niet open en binnenin te bezichtigen, alleen met een gids die later in de middag pas kwam. Er is veel niet meer beschikbaar om te bezoeken in september valt ons op. Juli en augustus zijn de toeristische maanden. Feesten doen ze wel in september, zo is er om en nabij het weekend van de 12, 13 14 en 15 september een accordeon festijn. Helaas zijn wij dan alweer richting Nederland.
Het Chateau de Hautefort, een heel groot kasteel, hebben we wel kunnen bekijken (van buiten dan) en dat ziet er heel groot op. Ik ben vandaag niet fit genoeg om veel te lopen dus daar bleef het bij. Enkele foto’s van de buitenkant dan maar. Perigueux heeft binnen de stad een “oude” stad en die hoop ik morgenochtend nog te kunnen bekijken. De stad Perigueux ligt overigens aan de rivier ‘L Isle. Dat lukt, we bezoeken de oude stad met de kathedraal die in mijn opinie bijzonders is alleen al omdat de daken bedekt zijn met betonnen pannen en de beeldjes op de torens anders zijn dan anders. Een voorbeeld. Een kind dat met zijn duim in de mond en de andere hand aan het oor zit dat zie je nergens op een kerk voor zover ik weet. De oude stad is rijkelijk voorzien van smalle straatjes en oude gebouwen waarvan en enkele mooie vakwerkhuizen zijn. Verder is er een Gallisch Romeinse stad die ze goed bewaren. Veel archeologische vondsten zijn er gedaan, deze zijn in het museum te zien. Helaas op maandag dicht. Vandaag dus. We hebben de restanten van het amfitheater bekeken. Deze arena is nu voorzien van een prachtige waterpartij met fontein en veel bloemen en struiken. Het is een bloemenpracht waar je met plezier doorheen wandelt en de restanten muur kunt bekijken. De andere restanten van een kasteel, een tempel enz. worden goed bewaard en zijn gratis te bezichtigen. We wandelen langs de rivier terug naar de camper. We hebben weer veel moois en interessante dingen mogen zien. In de middag rijden we door en komen terecht in Bourdeilles aan de rivier de Dronne. Ook hier een oud stadje met een prachtig kasteel en een kerk. Bij de Marie (stadhuis) staat een Sequoia (boom) van 180 jaar oud en 32 meter hoog een omvang van 5 meter. Geplant in 1830. Een jongere versie is ongeveer 8 jaar geleden aangeplant. Dat is nog maar een jonkie. Er is een watermolen, maar daar kunt je helaas niet bij komen. Na wat rondgelopen te hebben gaan we weer terug. Het is lekker weer vandaag met een temperatuur van rond de 27 graden. De volgende dag rijden we verder en rijden de verkeerde kant uit, naar het zuiden!! Haha. Dat was niet de bedoeling. Dat krijg je als je niet eerst een plaatsnaam in de Mio zet om vast op de goede weg te komen. Normaal doen we dat altijd, maar nu ff niet dus. We rijden best een heel stuk verkeerd voordat we onze fout in de gaten krijgen. De D106 gaat nl. twee kanten op, zoals de meeste wegen overigens . We stoppen in La Tour Blanche, een klein dorpje waar de hele parkeerplaats feestelijk versierd was met vlaggetjes en kunstbloemen. Daar bepalen we waar we heen willen en gaan we verder naar Vagraignes, daar is een camperplek?? Wij zien alleen kastanjebomen en de kastanjes vallen met bosjes naar beneden. Daar zet je je auto niet onder. We drinken thee en gaan maar verder naar de volgende in Roumaziéres. Dit is een parkeerplaats aan de grote weg N141 dus dat wordt het ook niet en zo komen we (dit had ik al een dag eerder bedacht) in Confolens en nemen daar de camping in plaats van gratis op de parkeerplaats ervoor. We staan aan de Vienne en de douche is 10 meter lopen. We blijven hier twee dagen en bezoeken het dorp. Niet groot maar wel twee mooie bruggen. De Vieux (oude) brug en de Pont Neuf (9e brug). Mooie oude vakwerk pakhuizen uit die goede ouwe tijd. Echt mooi.
De 11e september maken we een goede start en rijden we over de D927 zomaar naar de goede plek. De eerste uit een rij van drie keuzes. Aan een meer én een friettent op de hoek . De biefstuk heb ik al. Haha. We blijven. Onderweg hebben we ook aan een meertje gestaan tussen de dorpjes Abzac en Le Petit Serail. We hebben uitgebreid naar libellen gekeken en getracht deze te fotograferen, maar het is me in een uur tijd maar één keer gelukt. We eten en ik pluk wat bramen voor Adrie. Deze hebben helaas niet veel smaak, maar goed, het is gezond.
Het is vreselijk druk op deze plek met campers, de plek ligt aan een doorgaande weg en dat zal de oorzaak wel zijn. We slapen er goed tussen al die Fransen.
De volgende dag gaan we weer door want we waren gisteren onderweg naar Martizy. Dat is dan ook onze stopplaats voor vandaag. Onderweg komen we door Le Blanc, wat een mooie plaats is met een kerk die (heel) hoog en droog staat en het lijkt op die zo van de rots naar beneden kan storten, hangt al een beetje scheef. We staan even aan de rivier en bekijken de oude stad vanaf een bankje. Na een half uurtje gaan we weer verder naar de camperplek. Deze is klein en druk bezet met een groep Fransen die er met elkaar zijn en waarvan de mannen gaan vissen in de rivier. Een gezellige boel. De hagedissen lopen hier over de weg, een leuk gezicht, zo klein als ze zijn. We hebben een kleine wandeling gemaakt door de 3 straten die ze hier hebben en bij de kleine kruidenier een ijsje gekocht wat ons goed smaakte bij deze warme temperaturen.
De volgende dag, het is nu 13 september, rijden we naar Montrésor. Ook een klein dorp met enkele straten maar wel uitzicht op een prachtig kasteel wat goed onderhouden is. De aanbouwen zijn wat minder en de torens al wat vergaan.
We kunnen hier langs de wandelroute “Balcons de Indrois”. Dat doen we en ontdekken op een muur van oude stenen een vrijgemaakt fossiel van een vis of schelp. Er waren diverse leuke verrassingen zoals een (nep) parachutist die met zijn scherm aan de boom hangt. Het pad loopt langs de Indroise (een zijtak van de Indre) met diverse informatieborden. We komen langs een oude wasplaats waarin de vrouwen vroeger, nadat het in sop voorgekookt was, hun was uitspoelden in het rivierwater wat tegenwoordig in verband met het milieu verboden is. Twee oude bruggen, die de tuinman vroeger gebruikte, zijn nog in goede staat en ooit gemaakt door Eifel (ontwerper van de Eifeltoren). De bevolking heeft de tuinen aan de andere kant van het water fleurig versierd met beelden en bloemen en leuke rarieteiten.
We gaan door naar het volgende dorp en komen in Saint Aignan (sur Cher). Ook hier staan we aan een rivier met oude bruggen. De rivier splitst zich zodat er een soort eilandje ontstaat waar wij op staan, naast een zwembad. Het is een aardige stad met bovenaan een groot huis waarvan we denken dat het een kasteel is. We wandelen er heen en mogen op het terrein rondwandelen. Maken daar wat foto’s en gaan dan onderlangs weer terug. Het is zondag dus alleen de eet- en drankgelegenheden zijn open. Als we bij de brug komen gaan we nog even naar de splitsing van de rivier kijken waarbij de andere rivier lager ligt en er een mini watervalletje ontstaat. Bij het restaurantje naast de splitsing speelt een bandje met accordeon en drumstel. De mensen dansen in de zon op de gezellige muziek. Aan de andere kant komen er mensen met kano’s de wal op en klunen naar de andere kant om het water weer in te gaan en verder te kanoën. Weer anderen zitten heerlijk aan een picknicktafel te eten. De zondag is voor de Fransen een familiedag. Als het dan avond is en ik aan tafel zit te luisteren, naar een vreemd geluid, blijkt dat ze een luchtballon aan het opblazen zijn. Ik hoor de brander. Snel fotoapparaat gepakt en wat foto’s gemaakt als deze ballon nog op de grond staat met zijn mandje. Het gaat allemaal bliksemsnel en voor je het weet zit hij alweer hoog in de lucht en vliegt zo over het grote huis (kasteel?) bij ons vandaan. De dag was weer vol verrassingen. De volgende hebben we weer een dag met verrassingen, wat minder leuk. Twee maal gepoogd te tanken maar beide keren deed de pinautomaat het niet. De waterpomp werk niet meer. Dan kun je het toilet niet doorspoelen of water tappen voor de koffie.
We zijn onderweg naar onze volgende halte als we het merken. We stoppen in Villeny en zitten daar heerlijk aan een visvijver te kijken hoe de twee oudere mensen vis vangen. Niet met een werphengel maar met een draad waaraan een dobber hangt en daaronder het lokaas. Ze vangen er 3 in de tijd dat wij er zijn. De vis laten ze even moe worden door hem te laten wegzwemmen terwijl er een elastiek oprekt. Als de vis dan moe genoeg is wordt er voorzichtig ingehaald. Het zijn karpers van een flink formaat. Nadat de haak er uit gehaald is worden ze voorzichtig weer teruggezet. Bijzondere manier van visvangst. Ik mocht een foto maken van een ongeveer halve meter grote karper.
We gaan door en rijden over een gezellige weg naar Chateauneuf sur Loire en nemen plaats op de camping Municipal (gemeentecamping). Daar repareert Adrie de pomp, we hebben gelukkig een reserve bij ons. Deze stad lift ongeveer 20 kilometer van Orleans vandaan en ligt, zoals de naam al zegt, aan de Loire. Wederom leuk uitzicht.
Het is ook vandaag weer zonnig met hier en daar een wolkje en een heerlijke temperatuur. Nog zo’n 700 kilometer te gaan.
Vanmorgen zijn we vertrokken vanaf de camping met onderweg nog een stopje om te lunchen aan de Yonne in Pont sur Yonne. Het was er erg mooi met een dienstdoende groene brug en een gedeelte van een oude, waarvan alleen het eerste deel nog maar staat. Alles vol in de bloemen. Eén nadeel, het stonk er naar het riool dus wewaren snel weer vertrokken. Onderweg nog een leuke plek op een heuvel met uitzicht op de druivenranken waar de pluk (in Aube) begonnen is.
Nu staan we in Esternay en het is mooi warm weer, 24 graden met een enkel wolkje aan de lucht.
Hiervandaan wil ik jullie allemaal groeten en hoop dat jullie weer van onze belevenissen hebben kunnen genieten.

Lucia