onderweg

Hallo allemaal, weer een berichtje. Nu vanuit Frankrijk wat behoorlijk wat water te
verwerken krijgt dezer dagen. Lees ze.

Op zondag 16 juni hadden het plan te vertrekken. Nadat we toch nog even naar de “grote” zondagsmarkt zijn geweest vonden we dat we toch nog maar een dagje moesten blijven. Zo gezegd, zo gedaan. Dus op naar de markt. Deze hebben we al eerder gezien en dan loop je daar weer vrij snel overheen. Lekker op een bankje in de zon gezeten (ik in het schaduwdeel) en genieten van alle mensen, kinderen en wat dies meer zij. Het was erg druk.
Een foutparkeerder werd opgetakeld en meegenomen achter de takelwagen. Er wordt dan een sticker op de plaats delict (haha) geplakt waar het kenteken opstaat zodat de eigenaar weet dat de politie hem heeft verwijderd en de auto niet gestolen is. Wel netjes. Maar goed, kost toch een hoop geld om hem weer terug te krijgen.
Op de parkeerplaats bij ons voor de camperplaatsen stond het bomvol auto’s.
Er lande vanmorgen nog een gele traumahelikopter op het sportveld naast ons en na een minuut op tien kwam de ambulance de pechvogel snel brengen en vloog de heli weer weg. Het sportveld ligt op 75 meter van ons af, dus alles was goed te volgen.
’s Middags weer lekker lui, het was warm en bedompt. De was droogde ook niet snel, het was te vochtig. De mensen liepen te klagen dat het zo warm was, maar dat komt eigenlijk alleen maar door de luchtvochtigheid. De temperatuur liep op tot rond de 30 graden vandaag en er stond een beetje wind waardoor het gevoelsmatig wat aangenamer wordt.
’s Avonds nog éénmaal naar het strand en op de, met grote stenen gemaakte, pier samen gekeken naar de visjes, in alle soorten en maten, in de avondzon.
Voorlopig de laatste keer dat we hier waren, we genieten altijd in Sant Feliu, zelfs nu het erg druk was op de camperplaats.

Maandag 17 juni 2013 vertrekken we rond 11 uur. Eerst naar de Lidl en Merdecona. De koelkast is leeg. Letterlijk alles is op. Nieuwe cola, spa rood, brood en beleg, lekkere hapjes enz. Alles moest weer ingeslagen.
Rond 11.45 reden we Sant Feliu uit en gingen we richting Franse grens. Vlak voor Figueres zijn we nog even gestopt op een landwegje om te overleggen waar we heen zouden gaan. Langs de kust naar Port Vendre of over Boulou. Het werd het laatste. Net na de grensovergang zijn we nog twee maal gestopt omdat Adrie ook even wilde kijken naar de bergen en afgronden want als je rijd zie je alleen asfalt. Tijdens de stops is besloten dat we in Boulou zouden gaan kijken op de camperplaats, we hebben dan weer rond de 100 kilometer afgelegd en we hebben geen haast. In het noorden van Spanje verwachten ze slecht weer en regen, dat hadden we al bij onze stop op het landweggetje, alles moest dicht voor de grote druppels maar de bui was van korte duur.
In Boulou de camperplek gevonden en blijkt een leuke stek. We hebben er nog niemand over gehoord dus we hadden geen referenties. Is wel makkelijk als je van tevoren iets verneemt over plekken die er zijn.
We kwamen rond 4 uur aan en hebben lekker bij de camper gezeten. Adrie kan niet stilzitten en is het stadje ingelopen en kwam met een hoop informatie van de stad en omgeving terug. Hadden we maar fietsen, dan kun je zoveel meer zien. Ook hier is een leuke fietsroute langs de rivier.
Wij hebben een rondje gewandeld na het eten (couscous) door de stad, over de brug en terug over de brug en dan langs de rivierbedding weer terug naar de camper en daar zit ik nu achter de camper met de dennenbomen onder me (staan in een dal) en daarnaast de rivier met verloopjes. Bij het geluid van watervalletjes zit ik deze dag vast te leggen op de computer.
Het is nu donkers aan het worden en bijna tien uur en ik ga stoppen.

Vandaag is het 18 juni 2013 en een sombere dag bij het wakker worden en dat blijft zo de hele dag. Een enkel minuutje komt de zon even kijken maar de regen denkt er ook zo over en laat dat af en toe merken ook.
We rijden van Boulou richting Perpignan via de N900. Na Perpignan zijn we de D117 opgereden met als eerste doel het stadje Quillan. Dat is een flinke stad en het was er heel druk. Tenminste, als al die auto’s refereren naar bezoekers en dat denk ik wel. Er liep genoeg volk rond. Het duurde ook best een tijdje voor we erdoor waren. Dan de weg vervolgen naar Limoux en zo naar Carcasonne. We hadden de keus: of op de camperplaats in Carcasonne of bij een wijnboer nabij Carcasonnen of nog een tijdje doorrijden richting Toulouse. Het werd Carcasonne.
We hebben de borden naar “La Cité” gevolgd tot we daar waren en toen bleek dat we er eerst helemaal omheen moesten om op de parkeerplaats te geraken. Daar aangekomen bleek het tevens de camperplek te zijn, dus 2 vliegen in één klap.
Geparkeerd en dan naar La Cité. Dit is de oude stad van Carcasonne uit de Middeleeuwen met hoge muren en kantelen en een hele binnenstad die nu toeristisch is ingericht met veel winkeltjes maar gelukkig maar één plein met eetgelegenheden. Bij Papa Luna in Peñiscola waren er meer eetgelegenheden dan wat anders en liep je de hele tijd door de etensluchten. Niet iedereen kan dat waarderen. Wij in ieder geval niet. Dit vonden we prettiger.:)
Adrie heeft van broer Peter een leuke reisgids van Languedoc-Roussillon gekregen en daar staat het verhaal beschreven met plattegrond. Erg handig, alleen je moet het dan wel meenemen als je er binnen gaat, dat werkt beter!
Afijn, het is dus een grote Middeleeuwse stad met alles nog in goede staat, torens, kantelen, muren enz. Het geheel heeft op de nominatie stond om gesloopt te worden
Omdat ze geen nut meer had tegen de aanvallen van de Spanjaarden en omdat de grens inmiddels al lang door de Pyreneeën liep. De burcht staat hoog en de benedenstad leefde allang niet meer van militaire acties maar van de wijn en textielhandel. In 1844 is met de restauratie begonnen en het is nu mooier dan ooit, volgens het boekje. Wij vonden het ook de moeite van een bezoek waard. Entré gratuit.
Onderweg hebben we een hele tijd de rivier Aube naast ons gehad. Af en toe zijn we even gestopt om van de rivier en de bergen te genieten.
Ik had vanmorgen 6 cornetto’s gekocht en 4 ervan waren vanmiddag al op. Vanavond werden we gedwongen de laatste twee ook te nuttigen want ons gas is op!
Nog een kleine week te gaan voor we in Nederland zijn, dus moeten we hier op zoek naar een bedrijf die of gasflessen omruilt of ze kan vullen. Voor morgenochtend betekent dat in ieder geval dat we koffie gaan zetten op de oude manier zoals we deden toen we nog gewoon met een auto op weg gingen. Water koken in een waterkoker (max.2 kopjes) die op de accu werkt. Morgen zal ik er nog wel over schrijven.
Op een gedeelte van de parkeerplaats wordt een podium en bijbehorende zitplaatsen klaargezet. Er wordt hier één dezer dagen een concert gegeven. Voorlopig horen we alleen het testen van geluid en dan alleen nog maar het gedreun. Morgen om 14.00 uur moet het terrein hier leeg zijn.
Deze dag is weer bijna ten einde, dus ik ben weer even klaar.

Zo, dat was een onrustige avond en nacht. Bij de opstelling van het podium moest ook de geluidsinstallatie nog getest worden. Dit ging gepaard met veel gebrom. Wat later begonnen ze met een stukje muziek, wat overigens niet een slecht was. Alleen het begon zachtjes maar naar gelang de tijd dat het voortduurde trilde de hele camper. Ik denk dan altijd dat een pacemaker niet meer goed kan functioneren of zo.
Rond half twaalf was het eindelijk stil. Edoch toen kwam de regen en later ook nog onweer, en nog harder regengekletter. Een onrustige nacht.
Het is nu 19 juni 2013 en de wekker hadden we al op 7 uur gezet in verband met eventueel vervroegd vertrek door de werkzaamheden die nog moesten plaatsvinden. En ja, om 6 uur kwamen de eerste trailers al het terrein op rijden om vlak langs ons te keren. Dan ben je dus gewoon wakker. Nog even in slaap gevallen, de regen en onweders waren over, en dan gaat die wekker!! Wij eruit. Er reed ook al een soort graafmachine rond. Het bleek dat het gras aan de kanten nog gemaaid moest worden, dus klopten ze op onze deur en werden we verzocht enkele meters achteruit het parkeerterrein op te rijden. We zijn maar aan de andere kant gaan staan en hebben daar een cracker naar binnen geschoven met een glas jus d’orange. De koffie moest maar even wachten. De slagboom stond open en zodra we ingeruimd waren zijn we vertrokken.
Met inruimen bedoel ik dat alles weer vast staat of vastgezet is en er niets kan staan klappen of verschuiven in de kasten. Dat alle laden en de koelkast op slot zijn, de luiken gesloten, alleen dan kun je veilig vertrekken. Je hebt er niets aan als er opeens een la opengaat met de kans dat hij eruit vliegt. Of de koelkastdeur, wat we al eens hebben gehad. Dus check, check, dubbel check!
We zijn richting Toulouse gereden en al vrij snel op een parkeerplekje gestopt om koffie te zetten. Dit moest met de 12volts waterkoker en dat duurt even. Na zo’n 15 minuten (of meer?) de koffie bij het water gedaan en even laten trekken. Dan via een filter in de kopjes zodat je geen prut in de koffie krijgt. Dit alles omdat het gas op is.
Na wat zoeken had Adrie nog een gasvulstation in de buurt van Toulouse gevonden, dachten we. Dit in de Tomtom gezet en maar weer rijden. Na ruim 50 kilometer, iets onder Toulouse, hebben we na veel gevraag het bedrijf gevonden. Ze vullen daar geen flessen en verkopen alleen Camping Gas. Pech. Verder geen adressen in onze omgeving. Bij de Citroën dealer waren ze zo vriendelijk te internetten, maar die konden niets voor ons vinden. Ze hadden zelfs al gebeld naar het bij ons bekende bedrijf. Erg aardig.
Dan verder naar Toulouse. Ik had graag nog even in het centrum willen kijken, is erg mooi, maar we kwamen op de periferique terecht en reden er met een grote boog omheen. Er hing wat spanning in de lucht vandaag. We zijn naar Montanbau gereden en onderweg nog enkele bedrijven aangedaan om te kijken of we aan een gasfles konden geraken. Helaas dit is niet gelukt. De Carre-Four heeft ze, maar de eerste winkel had geen kassa bij de pomp (alleen pinnen), pas later in de middag. Bij de tweede was helemaal geen kassa meer, daar hebben ze een automaat waar je kunt betalen (pin) en zelf je fles uit een rek halen met een sleutel of zo. Was niet helemaal duidelijk en we weten ook niet zeker of de aansluiting hetzelfde is, dus geen risico genomen.
Het is nu avond en hebben dus nog geen gas, morgen weer een dag.
Van Mantanbau naar Cahon waar we een camperplek hebben gevonden. Er zijn er een paar. 3 stuks aan de rivier de Lot, mooie plekken maar bezet, dan naar een grote parkeerplaats 200 meter verderop, waar ze veel plekken beschikbaar hebben gesteld voor campers.
Cahon is een hele leuke plaats tussen de bergen aan de rivier de Lot. De rivier slingert zich in een hele brede baan rond de stad waardoor de vorm van de stad lijkt op een zak die bovenaan een beetje dichtgetrokken is, dat is de loop van de rivier. Er zijn diverse bruggen over de rivier waarvan er één zeer oud is met torens erop en waar geen verkeer meer overheen mag. Als je deze lopend overgaat vanuit de stad kom je onderaan de berg. Aangezien het nogal geregend heeft loopt er water van de berg naar beneden, soms in een miniwatervalletje. We zijn langs die bergwand gelopen tot de weg zo smal werd dat ze er een houten loopbrug naast hebben gelegd (voor de veiligheid). Naast deze loopbrug ligt onderaan de bergwand water wat enorm stroomt. Of het komt onder de wand vandaan of er is een kwel. Het komt in ieder geval met enorme krachten ergens vandaan en stort dan de rivier in. Het water is heel helder, ook de rivier overigens. De twee andere bruggen zijn ook oud, maar ogen minder middeleeuws.
De rivier is minstens 50 meter breed en de oude brug heeft dan ook 6 grote bogen.
De stad is erg gezellig met vele soorten winkels, leuke gevels. Geen grote ketens hier aanwezig. Op het grote plein was het net antiekmarkt geweest. We konden alleen de resten bekijken van enkele kramen die nog aan het opruimen waren.
We hebben een pak melk meegenomen voor een Engelse buurvrouw die als ruil aanbood een ketel water voor mij te koken. Dit hebben we afgeslagen omdat we de 12 volts ketel hebben en dat werkt ook. Vanmiddag het vlees in het diepvries gedeelte gedaan in de hoop dat het nog een dagje goed blijft en we het morgen kunnen bakken.
We waren net terug van de wandeling toen het begon te regenen. Na het eten onweerde het zelfs en er waren wat flinke buien.
De temperatuur varieerde van 14 vanmorgen tot 22 in de middag en nu vanavond 19 graden.
Het was erg bewolkt tot een uur of één, daarna knapte het op tot begin van de avond. Daarna was er weer regen en onweer.

Heerlijk geslapen vannacht. Laat wakker, rond 8 uur. Het weer is op 20 juni 2013 acceptabel, droog en bewolkt. We eten, wassen de vuile kleding uit, ruimen op en gaan weer op weg naar nieuwe ontdekkingen.
Voorlopig volgen we de borden naar Brives, dat is richting noord vanuit Cahors.
We zien onderweg, dat zagen we gisteren ook al, de vernielingen door het slechte weer wat er is geweest. De velden liggen plat, overal ligt er blad en afgebroken takken uit de bomen. Soms hele bomen geveld. De landerijen zijn nat met plassen.
Wij hebben hier, gelukkig, niets van meegekregen en laveren er schijnbaar tussendoor. Wat een triest gezicht, zeker nu het niet zonnig is. Als je geen Wi-fi hebt ben je even verstoken van nieuws, maar de camperaars houden elkaar zo goed mogelijk op de hoogte van hoe het was en eventueel wat het gaat worden met het weer en vooral waar je wel of niet heen moet gaan.
Maar niet getreurd, wij hebben vandaag een schitterende rit gehad door de regio Lot (genaamd naar de rivier). Het weer hield zich redelijk met af en toe een buitje.
Zoals vermeld reden we op de N820 richting Brives. We zijn van deze weg afgegaan naar de D67 richting Labastide-Murat. Hier was een kleine Carre-Four met gasflessen, dus interessant. Ik naar binnen en vragen of er iemand was die ons kon helpen. De flessen staan uiteraard achter slot en grendel. En….wij wisten niet of de aansluiting hetzelfde zou zijn als de onze. Na enig zoekwerk hebben we een Total fles met 13 kg propaangas aangeschaft. Ik betalen en terug. Na wat gemodder en een gat in Adrie zijn vinger (ahhhhh, zielig en pleister erop) stond de fles in de kast. Aangesloten en proberen maar. Niks, geen gas op het fornuis. Nog enkele pogingen met aan- en afsluiten, diverse extra ringen erop, maar het mocht niet baten. We kregen geen gas binnen en de veiligheidspal werkt ook niet dus is er iets mis. Of met de aansluiting of met de veiligheid. In ieder geval, we hebben de fles terug kunnen geven en nu hebben we dus nog niets. Maar beter niets dan de camper de lucht in.
Na een uur van hard werken en geen geluk zijn we verder gereden op deze schitterende weg. Met dank aan de hulp van de medewerkers van de Carre-Four.
We kregen een afslag naar Rocamadour, waar we naar op weg waren omdat de dame bij het info bureau in Cahors had verteld dat het een heel leuk dorp is met veel bijzonderheden. Dus wij de D32 op, de wegen worden dan steeds smaller  en lastiger te berijden. Niet teveel verkeer tegenkomen is het beste.
We reden door de bergen met vele groene en diepe dalen en prachtige vergezichten.
We besloten dat dit gebied de moeite waard is om een langere tijd door te brengen en alles op het gemak nog eens te bekijken. We komen hier zeker terug!
In Carlucet, een gehucht met 5 woningen en een Marie (stadhuis) was geen mens te vinden. Zelfs de kerk delen ze met andere gemeenten en hebben dienst bij toerbeurt.
Komt er op neer dat ze ongeveer eens in de twee maanden een dienst hebben.
De Marie is het mooiste en grootste gebouw met lichtgroene kozijnen.
Wij stonden onderaan op een parkeerplaatsje en hebben daar lekker gegeten, zo rustig. Een enkele auto komt voorbij. In een tuin hing een werkpak aan een boom zodat het leek dat er “iemand” hing. Eng hoor.
Na een half uurtje rust zijn we doorgereden naar Rocamadour. Onderweg nog enkele malen gestopt waardoor je niet opschiet maar wel geniet en de chauffeur ook wat kan bekijken. In de buurt van Rocamadour zijn we gestopt bij een (wandel)wegje wat iets naar beneden liep en vanwaar we een schitterend uitzicht hadden op de rotsen die stijl naar beneden gaan, hele wanden zwart en bruin gestreept.
Ook een bijzondere bloem gevonden, korte steel met daarop een kegelvormige bloem van 3 á 4 cm doorsnee aan de onderkant en puntig van boven. Roze bloem.
Mocht iemand weten welke het is hoor ik het graag. Zal een foto bijvoegen.
Dan kwamen we op de weg naast Rocamadour en ik voelde me net in droomvlucht van de Efteling zitten. Je rijd naar beneden, een beetje er omheen, naast je zie je de vallei, de rotswand met daaraan de huizen en bovenop een kasteel. Het leek wel een tekening uit een sprookje. Het is zo mooi dat het bijna niet te beschrijven is. Als je de kans hebt ga er dan beslist eens heen. Eénmaal beneden en in de buurt konden we er naar toe rijden maar het is erg toeristisch en het was (nu al) heel druk. Dan maar doorrijden en een andere keer, bv vroeg in het voorjaar of laat in de herfst nog eens terug. Wij verder en boven kwamen we in l’ Hospilatet. Op die hoogte kun je naar het kasteel rijden en daar parkeren. Er is een lift die je omhoog en naar beneden kan brengen of je loopt van boven naar beneden en een rondje waarbij je dan weer naar boven kunt wandelen.
De Info boven bezocht zodat we enige informatie hebben. Je kunt daarboven ook de grotten bezoeken. We hebben even rondgekeken en zijn dan maar weer doorgereden.
Het wordt tijd om een camperplek op te zoeken maar niet voordat we in Cressensac eten ingeslagen hadden want het vlees kan nog steeds niet gebraden. Deze hebben we gevonden in Gignac achter de Marie waar we de enige camper zijn.
De avond begint net, het is acht uur maar ik denk dat we hier wel lekker kunnen slapen
Dat viel tegen, er kwamen wat jongelui met drank, auto's en bijbehorende radio, gingen weer weg en kwamen later weer terug. Toen waren ze wat stiller en konden we gewoon gaan slapen.

Vandaag, de laatste dag van dit verslagje, reizen we van Gignan naar Chateauroux. De morgen was tamelijk saai, bomen, bomen en nog eens bomen. Weinig uitzicht en veel geslinger. De middag reden we langs de D940 en dat verliep beter. Goede weg en meer uitzicht. Af en toe zon maar het blijft hier miezerig en bewolkt met een temepratuur van rond de 16 á 17 graden oplopend tot 19 als de zon even doorbreekt.
We staan nu op camping Belle Isle in Cahteauroux, Midden Frankrijk met nog zo'n 700 kilometer te gaan de komende dagen.
Iedereen de hartelijke groeten van Adrie en mij.