Onderweg in Portugal

Fatima, Portugal, 5 maart 2017

Hallo allemaal,

Hier weer een aardig verslagje over het één en ander.
Evora, daar zijn we naar toe gereden onderweg naar de kust. Hier was een bijzonderheid te beleven en die heb ik gevonden. Er zijn in Evora diverse kerken, maar één is erg bijzonder en dat is de St. Francicuskerk met zijn bijbehorende kapel.
Deze heet “Capelo do Ossos”. Hetgeen betekent Beenderen kapel. De binnenkant van de kapel bestaat geheel uit menselijke beenderen en schedels. De legende zegt dat deze afkomstig zijn van 5000 monniken maar er bestaan ook verhalen dat er in de jaren begin 1800 alle graven geruimd moesten worden vanwege ruimtegebrek en dat ze zich met al die skeletten geen raad wisten zodat ze verwerken in een kapel de beste oplossing was en op die manier toch bewaard bleven. Hoe het ook zij, het is een vreemde gewaarwording hier doorheen te lopen. Heel bijzonder ook. Er is een mooi museum bij waar diverse relikwieën en andere zaken tentoongesteld staan. Zeer interessant. Er was een hele galerij met kerststalletjes, waarbij zeer bijzondere exemplaren tentoongesteld werden. Een tijdelijke expositie waarbij Afrikaanse kerststalletje uit diverse Afrikaanse landen in de vitrines stonden. Op zich dus allemaal heel bijzonder en zeer mooi en/of leuk.
De stad heeft een gigantisch lang aquaduct wat begint buiten de stad bij een kerk met klooster en enkele kilometers verder in het centrum eindigt. Er was teveel om in één dag te bekijken en we gaan weer verder om in Coruche naar de camperplek te gaan. Onderweg, in de buurt van Santano do Mato, zagen we rook. Dit kwam uit diverse halve ovale “huisjes” waarvan ik vermoed dat ze van zand gemaakt waren en ongeveer 2 meter hoog waren. Er zat bij allemaal een luik in. Er lag heel veel hout klaar om te verstoken. Daar er hier een fabriek staat die houtkool fabriceert is het wellicht logisch te denken dat deze ovens hiervoor gebruikt worden. Iets verder lag de kurk/schors van de kurkbomen opgestapeld nabij de kurk fabriek. Veel kurkbomen waarvan de schors tot meters hoog weggehaald zijn onderweg te zien. Bij Obidos aangekomen, wat we passeerden, kon ik zien dat het een oude vestingstad is met een groot kasteel. Helaas geen tijd om weer een kasteel te gaan bekijken. Het leek mij een leuke stad. Rond half drie kwamen we in Penische aan en zijn aan het water gaan staan bij de Bombeiros (brandweer). Deze brandweer bestaat uit alleen vrijwilligers. Dit hebben we al op meerder plaatsen geconstateerd, oa in Reguengos waar ze zelfs een heel groot standbeeld ter ere van de vrijwilligers hebben neergezet.
De gele Mimosa deed het goed onderweg, allemaal vol in bloei, diverse bloemensoorten stonden er prachtig bij, maakt de rit erg aangenaam. Al met al was het een verrassende rit door het Portugese binnenland.
Penische. Een kleine havenstad zonder echt grote schepen. Vissersboten varen uit de haven de oceaan op. De lucht is zilt en fris. Een groot fort staat aan de haven en is te bezoeken, evenals het museum wat er bij hoort. Een fraaie oude binnenstad, het is nl. een vestingstadje, zou wel een goede opknapbeurt kunnen gebruiken alsook de haven en kademuren. Ondanks de slechte staat van het één en ander vind ik het toch een leuk plaatsje en de mensen zijn zeer vriendelijk. Iedereen zegt “bom dia” of “bo tarde”. Goedendag of goedemiddag. Dit is in Portugal toch wel gebruikelijk, zeker in de wat kleinere stadjes en dorpen. Vandaag, 2 maart, hebben we een wandeling langs het fort en over de kliffen naar de vuurtoren gemaakt. Een stevig eind maar de moeite waard. De vuurtoren staat op de Cabo Carvoeiro vanwaar je de 3 eilanden voor de kust kunt zien liggen en waarvan Ilha de Berlenga de belangrijkste is én te bezoeken (’s zomers) met een boot. Berlenga staat bekend om zijn blauwe water waar je kunt diepzeeduiken.
Wij staan bij de stadspoort ( uitgang stad en éénrichtingverkeer) van de oude stad en werden al na aankomst verrast op een botsing van 2 auto’s. tja kan gebeuren als je niet tijdig stopt. We hebben vrijwel alles bekeken van deze stad en gaan binnenkort verder. Dat is vandaag, 3 maart. Weer iets noordelijker, maar niet nadat we nog een rondje rond Peniche gereden hebben. Het stormt en dat geeft spectaculaire beelden van golven die tegen de klif slaan. Via Obidos en de IP6 naar Foz de Arelho. Een leuk toeristisch plaatsje waar we doorheen rijden en op de kustweg komen. Alle stadjes die we langs deze route aandoen zijn op toeristen ingesteld en hebben nieuw- en hoogbouw tbv de toeristen. Een mooie baai met prachtig strand waar de oceaan geen grip op heeft, deze ligt bij S. Martinho do Porto. Hier kun je rustig beschut zonnen en zwemmen. Een lang wandelpad is gecreëerd langs het strand zodat je prettig op je strandbestemming kunt komen. Wij stonden er om thee te drinken en vol in de wind maar het water was bijzonder rustig. Ideetje voor een (korte) vakantie? Van hier besluiten we toch maar weer landinwaarts te gaan vanwege de harde wind, we willen rustig slapen en gaan naar Batalha. Hier staat een verrassing te wachten. Een grote oude kerk met klooster die ik mag gaan bezoeken en die was de moeite waard. Een heel hoge kerk en erg koel. Kwam dat omdat het vandaag koud was of is dat altijd zo? Het kloosterdeel is voorzien van een filmzaal waar een leuke film wordt vertoond over allerlei mooie plaatsen die je ook kan bezoeken met diverse bezienswaardigheden, die in een flits voorbijkomen en je warm maken om er vooral eens heen te gaan. Zoveel moois in dit Portugal. Ik heb nog veel te bekijken.
Het was weer om eens een heerlijke Nederlandse stamppot te koken, hutspot, heerlijk. De komende dagen geven ze geen mooi weer op, maar we moeten er maar weer wat van maken.
De volgende dag een leuke wandeling gemaakt. Het onafgemaakte deel, een deel van de kerk dat nooit afgemaakt is en waar o.a. het dak ontbreekt, moest nog bekeken worden en dat deden we samen. Er staan al tomben in, zo zonde dat het allemaal staat te verpieteren in weer en wind. Ze hebben er overigens 200 jaar over gedaan om wat er nu staat te bouwen. Door het stadje gewandeld, klein maar gezellig. Naar de bijzondere brug over een klein watertje gewandeld, bergopwaarts. Ponte da Boucata genaamd. Was de moeite waard. Een salamandertje lag ongestoord op een stukje uitstekend beton te zonnen.
’s Avonds naar een accordeon festival geweest. Een aparte ervaring, gezien de aanvangstijd en andere zaken. De avond begon om half 10 Nederlandse tijd. Een half uur eerder gaan de deuren open, voordien blijf je buiten wachten tot men met een sleutel komt. Er is geen garderobe, je houd je jas aan. Dat is ook wel nodig daar er geen verwarming is en het niet al te warm was. Je neemt plaats op een plastic stoeltje en wacht tot het spel begint. De muziek was fantastisch, allerlei soorten muziek (uiteraard alleen accordeon) werd ten gehore gebracht van Fado tot tango en meer. Af en toe heerlijk opzwepend. Rond middernacht, in Portugal is het dan nog maar 11 uur kun je in de pauze een drankje en broodjes of vlees in paneermeel gebakken kopen. Dit wordt dan meegenomen de zaal in en op de plaats heerlijk verorbert. Bijzonder. Ik heb genoten van de avond en van de gewoonten kennis genomen. Om half twee over straat terug lopen kan hier zonder problemen, ik moest maar enkele honderden meter tot de camper en vol in het licht.
Op 5 maart naar Fatima gereden, een bedevaartoord. Het regende helaas en ik moest het geheel vanonder een paraplu bekijken. Evenzogoed vond ik het een bijzondere ervaring om op een soort (kleiner) St. Pietersplein terecht te komen met een mooie basiliek waarin diverse tomben geplaatst staan en een ronde basiliek er tegenover. De bedevaarders komen op de knieën tot aan het einde op het plein waar Jezus op een pilaar staat als boetedoening. De kerktoren heeft een kroon van goud. Er worden grote lange dunne kaarsen verkocht die men bij een vuur aan kan steken wat veelal niet lukt omdat het vuur heel heftig brand dus wordt de kaars krom en laat men de kaars er liggen. Rondom het plein staan beelden van diverse Pausen enz. Een kapel voor Fatima is aanwezig. Een openluchtmis werd, het is zondag, opgedragen bij de kapel van Fatima. Fatima heeft in het jaar 1917 drie herderskinderen bezocht naar verluidt en dat is dit jaar 100 jaar geleden en dus is 2017 een jubileumjaar. Twee van de kinderen zijn niet oud geworden 10 en 11 jaar en de oudste van de 3 is non geworden en 95 jaar geworden. Broer met zussen.
Op 13 mei is een speciale herdenkingsdag waarbij ook de huidige Paus bij aanwezig zal zijn.
Zo, dat was weer een heel stuk leesvoer, ik hoop dat het interessant genoeg was.
Graag tot een volgende keer.

Lucia