Naar Monsaraz en een beetje naar huis

Monsaraz, Portugal 23 februari 2017

Hallo allemaal,

We staan nu in Pomarao aan de grens met Spanje in de provincie Alentejo. Een gehucht met een tiental huisjes tegen de berg aangebouwd, geen winkels maar wel twee restaurantjes. Op de laatste dag een wandeling gemaakt de heuvels in. Een prachtige amandelboom vol in de bloesem en heerlijke geurend zat vol met zoemende bijen. Hiervan een filmpje gemaakt. Een oude romeinse (?) brug was kapot maar via een zijweggetje naar beneden bij het water kon je toch over het water komen, spannend en leuk. De berg net naast de brug is in december 2016 ingestort en het puin en diverse grote stukken liggen over de weg die Portugal verbind met Spanje. Het is op Spaans gebied gebeurd en was een hele happening volgens een camperaar die het geheel op film heeft kunnen vastleggen. Het zal een tijdje duren vooraleer de weg weer open zal gaan voor verkeer. Ziet er heftig uit.
In Pomoroa heeft met tot in de jaren ’60 koper uit de mijnen gehaald en daarvoor is een spoorlijn gebruikt die liep tot in de haven. De restanten kun je in de omgeving nog terugvinden. Het einde van het spoor in de haven biedt nu een trieste aanblik.
De rivier Chanḉa ligt voor de deur en het geheel ligt tussen redelijke heuvels/bergen. Spanje overheerst met telefoonverbinding wat inhoud dat mijn gekochte internetkaart van Portugal hier niet werkt, wat niet zo handig is. De telefoonverbinding is ook slecht hier in de bergen. Maar…. het is lekker weer en erg rustig. Prima plekje dus.
We zijn uiteindelijk bijna 8 weken in Faro geweest. Ook daar was het heerlijk rustig staan, geen politie controles gehad. Met een kennis, Greetje genaamd, een paar keer aan de wandel geweest en op de fiets naar Faro. Persoonlijk vond ik dat een enge ervaring daar we langs de snelweg moesten fietsen en de auto’s hard langs reden. We zijn heelhuids heen en weer gekomen. In Faro ontdekte Gré dat haar stuur los zat en dat rijdt niet lekker, dus in een winkel (AKI) een setje inbussleuteltjes gekocht en het stuur vastgezet zodat ze veilig thuis kon komen. We hebben samen heerlijk gewinkeld in het winkelcentrum en de Mac Donalds onveilig gemaakt door daar een ijsje te gaan eten. Vanuit de camperplaats diverse malen naar de winkels gereden, de accu’s moeten af en toe ook opgeladen worden, soms in Faro, dan weer in Olhao en af en toe zelfs naar São Bras de Alportel (door de bergen) waar ook een Lidl zit. Twee maal naar Ayamonte net over de grens in Spanje, gas halen e.d. De laatste keer werd het slecht weer en was ik net voor de bui binnen. We hebben in die 8 weken maar enkele dagen regen gehad, wel veel (koude) oosten wind wat niet zo prettig was.
Het heeft in het 2e weekend van februari hard geregend en heel hard gestormd uit het oosten en die blies het water, wat toch al hoog stond door de maanstand (volle maan) nog hoger zodat onze lagune geheel gevuld werd. Er was geen grassprietje meer te vinden. Alles was overstroomd. In Villa Real, aan de rivier de Guardiana, was het water in de stad gelopen hoorden we. Wij hadden gelukkig droge voeten.
In Estoi naar de grote markt geweest op de 2e zondag van februari. Daar viel de vochtigheid ook naar beneden maar tussen de buien door toch kunnen winkelen.
Een hele grote markt met veel kramen. Ook de vogeltjes en konijntjes ontbraken niet.
Bij de churras kraam mocht ik proeven en heb ik mijn eerste churras gegeten. Best lekker, smaakt een beetje naar oliebollen vond ik.
Vanuit Faro zijn we naar Alcoutim vertrokken waar we 4 dagen zijn geweest. Een leuk stadje/dorp. Een nieuw heel klein supermarktje gevonden met verse lekkere dingen. Deze dame verkocht ook brood dus maar meegenomen. Ik was ver door de levensmiddelen heen dus vers brood was zeer welkom.
We hebben enkele wandelingen gemaakt en zijn met het pondje naar de overkant gevaren naar het plaatsje Sanlucar in Spanje. Daar moet je je niet veel van voorstellen want er zijn geen winkels. Ik heb 5 barretjes annex restaurantjes geteld maar er waren er maar 2 van open. Het fort op de berg was ook niet open, alleen op zaterdag- en zondag, dus die berg hoefden we niet te beklimmen, haha. Dan maar naar de windmolen met graanschuur, die staat ook hoog (Don Quichotte model), want je moet wat! Daar vandaan hadden we een verrassend mooi uitzicht over de rivier de Guardiana en Alcoutim aan de overzijde. Na 21/2 uur waren we weer terug in Alcoutim en een ervaring rijker. Ik heb een wandeling gemaakt naar het Castelo Velho. Een ruïne. Een hele klim om er te komen en dan tot de ontdekking komen dat er een groot hek omheen staat en je er niet bij kunt komen, zelfs een fatsoenlijke foto maken viel niet mee. Tja, kan gebeuren.
Al met al hebben we het tot nu toe best naar ons zin gehad ondanks dat we niet de hele Algarve hebben doorkruist deze keer. We hoorden dat alle plekken overvol zaten, dat de camperplaats in Portimao gesloten was (plaats voor ruim 150 campers) en er op diverse plaatsen bekeurd of weggestuurd werd door de politie. Wij stonden op de vernieuwde camperplaats tussen vliegveld en eiland en geen politie gezien, ruimte te over, altijd plaats en mooi uitzicht. Veel vliegtuigen van onbekende (wel opgezocht uiteraard) maarschappijen. Dus waarom dan weg gaan?? Het was goed zo.
We zijn nu zo zoetjes aan weer aan de terugweg begonnen, zeer op het gemak. Volgende stop is waarschijnlijk Monsaraz waar ik al eerder over geschreven heb. Vandaag idd in Monsaraz aangekomen waarbij we onderweg nog aan de kant zijn gezet voor een voorbijkomende wielerwedstrijd, leuk.
Een eventueel laatste bericht komt dan ook waarschijnlijk uit Nederland vandaan.
Bedankt voor het lezen, reageren mag, en graag tot de volgende keer.

Lucia