lang verhaal vanuit Frankrijk

5 september 2013

Hallo allemaal,
Helaas hebben we weinig internet, en de computer van Adrie heeft inmiddels ook kuren, dus dit is weer een lang stuk geworden. Voor de liefhebbers fijn, maar er zijn mensen die dit niet zo leuk vinden, voor deze mensen, mijn excuses.
We zijn in Ault beland, een dorpje net boven Le Treport. Een bijzonder plekje. Hier is een heel dorp, ongeveer 100 jaar geleden, zomaar in zee verdwenen. De kerktoren is nog een lange tijd te zien geweest maar ook die is nu ook weg. Een stuk van de klif was afgescheurd. De stranden bestaan allemaal uit kiezels, kilometers lang. Die komen uit de kliffen vandaan. De kliffen bestaan uit diverse lagen waaronder de kiezellagen. Bij afslijten komen deze lagen vrijd. Men verwacht dat er nog meer gaat verdwijnen de komende jaren. Je ziet de scheuren al zitten. In een stukje klif zit nog een gedeelte oude muur en schoorsteen. We hebben een fietstocht gemaakt naar Cayeux, 10 kilometer kiezelpad waarbij we onderweg de restanten van een "verdewenen" boerderij zagen. Er staat nog een stuk ingang van het erf, muur met paal, de rest ligt in zee. Cayeux kon ons niet bekoren. Dus snel weer terug. We hebben ook een wandeling over de kliffen gemaakt van ongeveer 5 kilometer totaal. Dan ontdek je dat de kliffen door de zee "opgevreten" worden en zie je de gaten onderaan in het water ontstaan. Ook de zee is enkele tientallen meters in zee licht gekleurd door de kalk die oplost. Dan kun je begrijpen dat deze kust in de loop van eeuwen verdwijnen zal en de stadjes ook. Een trieste toekomst. Ault is een bezoekje waard al is het alleen maar omdat hier de krijtrotsen beginnen. Toen ik vandaag aan Adrie vroeg of hij aan de Tomtom wilde vragen hoe ver het nu allemaal was, pakte hij het apparaat, hield het aan zijn oor en vraagt: "hoe ver was het"? Je snapt dat ik dubbel lag. Victor Hugo, schrijver van Les Miserable, is ook in Ault geweest en heeft een brief aan zijn vrouw gescheven, de route van Hugo kun je hier lopen en een gedeelte van de brief lezen. Leuk.
Het is nu 21 augustus en we gaan op de fiets naar Le Treport. Het eerste stuk was enkele kilometers lang en omhoog. Ik heb het niet gehaald en moest veel lopen. Eénmaal boven, op de D940 met razend verkeer langs je heen, ging het goed, de weg was plat tot aan de afdaling en died was ook weer erg lang en met een terugtraprem en één handrem voelt dat niet lekker op een 80 km.weg. We zijn er gekomen! Eerst naar Mer Les Bains, een stadje met veel vakwerkhuizen en zeer bont, op zijn Frans, gekleurd. Erg leuk om te zien. Hier een ijs, was groot, gegeten. Van daaruit over de sluizen naar Le Treport. Daar kun je met een lift omhoog de krijtrotsen op. De kerk staat hoog en droog en veel bootjes komen en gaan de haven in en uit. Weer terug naar Mer les Bains om van daaruit terug te keren naar Ault. Wederom een wandeling met de fiets aan de hand :) naar boven. Een andere route genomen die veel korter bleek, én makkelijker. We zijn zo'n vier uur onderweg geweest met de nodige stops. Mooie rit, maar erg vermoeiend. Gevulde tomaat met tonijn klaargemaakt, rauwe witlof en een glas wijn. Daarna was het uitrusten geblazen.
Op 22 augustus 2013 is de hoogste waterstand van het jaar in Berck en dus ook in Ault waar we nu zijn. Rond 11 uur zijn we voor het eerst even gaan kijken en aangezien het rustig weer is, is het niet spectaculair. De zon zit achter de wolken en is maar slecht te zien. We kwamen Nederlanders op de fiets tegen en we raakten aan de praat. Hierdoor rond half één even snel wat eten en weer terug want om 13.45 is het in Berck, wat iets hoger ligt, hoog water. Dan is het hier ietsjes eerder. We zijn aan het water op een groot brok afgesleten krijtsteen gaan zitten en inderdaad is het water veel hoger dan normaal. Rond half drie had ik het wel gezien en ben het dorp ingelopen om eten te halen. Adrie heeft een wandeling gemaakt. Om 4 uur was hij weer terug en drie kwartier later had hij een hartversnelling. Na het innemen van een hele pil was het gelukkig snel weer over en zijn we gaan eten. Het was een rustige dag, best lekker na de aktiviteiten van afgelopen dagen. De spieren protesteren na al het omhoog en omlaag gaan hetzij met de fiets hetzij lopend.
De volgende dag zijn we naar Dieppe gereden en daar beland op het camperpark aan de haven. Op de Boulevard is uitzicht slechts voor enkelen beschikbaar, de rest staat ingebouwd, ben blij dat ik daar niet sta, ook de kermis er. We hebben de stad op de fiets bezocht en bij de Tourist Info per ongeluk een cm. dik pakket stadsplattegronden meegenomen :). Deze de volgende dag maar snel terug gebracht. Ze zaten onder de stapel boekjes. De Eglise St. Jaques van buiten bewonderd, door de deur binnen gegluurd, zag er mooi uit, een Gotische kerk. Leuke knusse winkelstraat waar op zaterdag ook marktkramen staan net als op het plein bij de kerk. Een flinke Boulevard met aan de zuidkant op een verhoogde klif het kasteel, cq museeum. We zijn de pier opgelopen maar werden halverweg teruggestuurd door de politie die vertelde dat er 's avonds vuurwerk afgeschoten zou worden en dat moest nog opgebouwd. Mooi vuurwerk overigens en lekker laat, lees donker, om 23.00 uur. We konden het vanaf onze camperplek aan de haven erg goed zien. De volgende dag wandelend de stad ingegaan, naar de markt dus en naar de, koude en winderige, Boulevard. Enkele foto's van de golven gemaakt. Dan snel terug want het werd steeds kouder. Om drie uur 's middags terug in de camper en vanaf dat moment is het gaan hozen. Toen we de volgende dag weggingen regende het nog steeds! Eerst een stukje langs de kust/kruitrotsen gereden maar door de regen zien je niet veel. Koffie gedronken bovenop de klif en dan via Yvetot en de Pont de Brotonne en het National Parc de Brotonne richting Caen, en zo naar Bayeux. Hier staan we op een groot plein met veel parkeerplaatsen en ongeveer 18 campers,waarvan er minstens 6 uit Italië komen. Het is inmiddels 25 augustus 2013 en avond. We staan naast de Eglise St. Patrice. Inmiddels is het droog, toen we de stad inreden scheen zelfs de zon.:) De volgende dag hebben we de stad op de fiets verkend en hebben rond de Notre Dame van Bayeux gewandeld.
Dan zijn we naar een plaquette van Charles de Gaulle gegaan en hebben de werkzaamheden voor Frankrijk vanaf 1944 tot aan zijn dood kunnen doornemen, een flinke lijst! We hebben leuke winkels gezien, er is een hele lange winkelstraat met een winkel waar ze van allerei voorwerpen van kruk verkopen. Portomonee, pet, tas enz. enz. je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Er zijn in Frankrijk 3 van deze winkels, eén hier, één in Parijs en één in Zuid-Frankrijk. Schitterend spul, zeer appart. Na een goede nachtrust zijn we naar Omaha en Utah beach geweest. Erg indrukwekkend. Zo veel doden aan beide kanten. Je weet het wel, maar hier sta je er midden in. In elk dorp staat wel een monument of iets wat er naar verwijst. Het meest indrukwekkende vond ik wel Pointe du Hoc, daar staat nog een hele battery met (restanten) bunkers met bomgaten eromheen. De geallieerden, bijna 900 man, waren drie kwartier te laat en werden hierdoor door de Duiters gesignaleerd. De verrassingsaanval ging dus niet door op 6 juni voor deze mannen. Ze hebben nog 2 dagen stand moeten houden en uiteindelijk waren er maar 90 over toen ze uiteindelijk hulp vanaf land kregen. Het is een prachtige route en we zijn vele malen gestopt om monumenten e.d. te bekijken. Arromanche hebben we op de fiets doorkruist en verder alles gelopen. Ik was zeer onder de indruk van de hoeveelheid doden op één dag. 6 juni 1944. Je weet het wel maar realiseerd je thuis niet echt hoevelen het leven hebben gelaten voor onze vrijheid. Hier wordt je met je neus of de feiten gedrukt en ontkom je er gewoonweg niet aan. Nu staan we in Gatteville aan de kust. Het uiterste puntje de van Normandië. Zo'n 30 km. van Cherbourg. Gatteville is een klein dorp met een piepklein winkeltje, zonder groente. We zijn op de fiets naar de vuurtoren en naar Barfleur gereden, iets terug. Barfleur is een leuk havenstadje met een geschiedenis die bestaat uit vikingen, Willem de Veroveraar, het verdwijnen van een dorp in zee, een kerk waar het in totaal 250 jaar over gedaan hebben om hem (af) te bouwen, heeft een hele historie. Nu is het een klein dorp met een haven die gedeeltelijk droog valt. De vuurtoren, Point de Barfleur, heeft 365 treden en 52 ramen. Dagen, weken. Daar is over nagedacht, hij is de op één na hoogste vuurtoren in Frankrijk met een hoogte van ruin 78 meter. Ook in Gatteville en omgeving vind je veel bunkers. Er zijn er zelfs enkele omgebouwd tot woning.
We leven momentel op de datum van 29 augustus 2013. Mogen gaan we weer verder. We hebben een zeer informatief boek gekregen bij de Tourist Info in Barfleur. De 30e gaan we verder en reizen over de D49 naar Cap Levi met vuurtoren en daarna komen we in Cherbourg. We hebben bij Le Cite in Cherbourg een grote onderzeeboot in een dichtgemetseld dok zien liggen, Le Redoutable is de naam. Een groot aantal Aquariums zijn gehuisvest in Le Cite, museeum, met vele soorten vissen en een hommage aan de Titanic omdat deze in Cherbourg aangelegd heeft voor haar 1e en laatste reis waarbij in Cherbourg 281 mensen aan boord zijn gegaan. Aan de andere zijde van de pier ligt de grote jachthaven. Rond Cherbourg is in het verleden een gigantische muur aangebracht die op sommige plekken wel 18 meter diep in zee staat. Hiermee hebben ze een kunstigmatige haven gecreëerd. Vanuit Cherbourg zijn we via de D49 naar Cap la Hague gereden met onderweg enkele stops om te genieten van de omgeving. Kliffen en weinig strand. De vuurtoren ligt een eindje in zee en bij mooi weer kun je het kanaaleiland Alderney zien liggen. Daarna naar Cap Nez de Jobourg. Vanaf de 128 meter hoge klif konden we 's avond Alderney goed zien liggen. Hier brengen we tevens de nacht door met een aantal andere camperaars. De volgende morgen staat Alderney fraai in de zon en nemen we nog snel een paar foto's waarna we vertrekken. We rijden een stukje rijden langs de kust naar Beuamont Hague en Biville. Daar rijden we via een smalle slingerweg steil naar beneden, we zijn inmiddels weer hoog aanbeland, en gaan halverwege op een parkeerplaats staan om uit te kijken over al dat moois. In het zuiden zien we "bizarre" brede duinen die, naar we gelezen hebben, nog steeds oprukken. Ze zijn van verschillende hoogte en breedte, maar de meesten hebben een puntje en zijn groenig. Naar het noorden kijken we over plassen water (blijken eendenkooien) en over de hele lengte van ons uitzicht zien we een breed strand waarop men aan het strandzeilen is. Na ons middagmaal zijn we doorgereden waarbij we nog even langs moesten in Les Pieux bij de super U omdat alle laden evenals de koelkast leeg zijn en we toch graag onze magen willen vullen af en toe. Daar vandaan zijn we naar Ocitot, gemeente Les Pieux, gereden en zijn we op de camperplaats aan het strand gaan staan. Dit is een grote parkeerplaats met speciale plekken voor campers. We kunnen zo het strand oplopen en links en rechts zien we dan hoge groene kliffen. Adrie heeft tijdens de wandeling vanavond nog een hond spingend rond zich gekregen die maar niet weg wilde, wou alleen maar spelen en sprong flink tegen hem op. Baasje kwam hem uiteindelijk halen. :) Nu luisteren we naar de muziek uit de tent op het grasveld. Vandaag was er een strandvolleybal wedstrijd en dit is (mogelijk) de sluiting. Helaas weer geen internet, hierdoor wordt mijn bericht eigenlijk veel te lang, jammer. Nog een stukje verder dan maar.
Vandaag, de 1e september, hebben we ongeveer 15 km. gereden tot aan Carteret. Onderweg Chateau Le Rozel bezocht. Deze heeft 2 klokken op een toren met een verweerde houten achterwand. Via de D242 en de D201 en het stopje Hatainville naar de Cap de Carteret. Hier eindigd onze "Route de Cap" welke we vele kilometers gevolgd hebben langs de kust en die ons op vele leuke en onverwachte mooie plekjes heeft gebracht. We zullen vanaf nu weer zelf moeten navigeren samen met TomTom. We zijn in het stadje Caretet welke een havenkom heeft die afgesloten wordt zodra het water een bepaalde hoogte heeft. Boten kunnen er niet meer in of uit. We hebben gekeken hoe dat allemaal in zijn werk ging. Wellicht is zo dat er in de twee bakken naast de doorgang een vlotter zit die er voor zorgt dat bij een bepaalde hoogte de drempel naar boven dan wel naar beneden gaat.Wij hebben het hoog water zien worden en de drempel zachtjes zien zakken wat begon zodra het water op de drempel kwam. Dit gaat zeer geleidelijk. De boten liggen dan al te popelen om weg te kunnen en bij een bepaalde waterstand (bij hen bekend) vliegen ze één voor één naar buiten en de zee op. Enkelen komen dan binnen. De maximale diepte is 1.30 mtr. wat niet veel is. Niet elke schip kan hier naar binnen. We kunnen hier het kanaaleiland Jersey goed zien liggen met een hele rotspartij ervoor, opletten dus als je hier vaart. Het verval is 5 meter. Carteret heeft een bakker, watersportwinkel en nog een paar winkeltjes en een fraai strand. Moet het vooral van het toerisme hebben. Oh ja, en er rijd een toeristisch dieseltreintje maar Port Bail, 10 km. zuidelijker. We staan aan de haveningang op een rustige plek voor de nacht. Na deze nacht ga ik mijn haar wassen met warm water in de toiletruimte van het havengebouw waar je een overtocht kunt boeken naar Guernsey en Jersey. Gelijk het kleine beetje was wat we hebben gewassen. We zijn blij met het toilet, lekker makkelijk. Het is al bijna elf uur als we vertrekken richting Port Bail. We staan nu aan het estuarium van de haven van Port Bail. Ook hier staat alles leeg als we aankomen maar rond zes uur staat alles weer onder water. Ook onder de brug naar de haven staat nu weer water. Er wordt in het estuarium gejaagd. (op eenden?) Dat hebben we al meerdere keren gezien bij laag water. Het dorp heeft, voor een dorp althans, veel winkeltjes. Lekkere dingen gehaald, die tegenvielen helaas, bij de slager en bakker. We kijken nu door de voorruit over het estuarium en duintjes naar de zonsondergang. Beloofd een mooie te worden. Volgende dag weer verder naar Coutainville. Mooie camperplek en zeer rustig. Leuke omgeving, maar je bent snel uitgekeken. Hier geen jagers of zeekraalsnijders. De 4e september is een hete dag, 27 graden en we ondernemen hierdoor niets anders dan het ophangen van plaids om plekjes schaduw te creëren. Ook een ijsje eten behoorde tot de mogelijkheden vandaag. Als we in de bedstee kruipen is het binnen nog steeds 27 graden, poehh! De volgende dag gaan we naar Granville en is onze wereld erg klein. Mist. Je valt van het één in het ander :). In Granville, een middelgrote stad, staan we boven op de rots aan het eind van de stad met rondom ons water. We hebben een plaatsje veroverd met zicht op de haven. Het punt waar we staan heet Point du Roc, deze is een attractie, lees uitzichtpunt, van de stad waar veel toeristen even over de zee komen kijken. Het is dan ook wel een hoog punt. Onze wandeling ging langs de haven en verder. Omhoog via een steile weg met bochten naar de kerk Saint Paul, dan naar de winkelstraat en weer terug. Ruim 4 uur onderweg geweest. We willen nog naar de Mont st. Michel en dan komen we weer richting Nederland om de verjaardag van onze kleinzoon mee te vieren en met de FNV nog een dagje uit te gaan. We zien naar beide uit.
Dit was het weer even, we hebben vandaag, 5 september, internet dus nu gaat het weg.
Lucia