kleine rondreis

Faro, 16 februari 2016

Vandaag 6 februari 2016 gaan we Praia de Faro verlaten omdat de voedsel voorraden helemaal op zijn en aangevuld moeten te worden.
Na de broodnodige boodschappen gaan we naar Estoi, iets landinwaards onderaan een berg, net boven Faro. Even zoeken zo zonder coördinaten, maar gevonden. Er waren nog 2 plekjes beschikbaar die beiden door Nederlanders zijn ingenomen. Meerdere camperaars konden echter nog aan het andere eind van het voetbalveld een plekje bemachtigen. We zagen 3 Nederlandse campers voorbij schuiven. Eén ervan kennen we heel goed, het was onze Zeeuwse Jan in hoogst eigen persoon met een vriend en vriendin. Leuk dat we hem weer tegen komen.
Ik ben ’s middags het dorpje gaan verkennen en kwam in een leuk souvenirs winkeltje terecht op een plein voor de mooie witte kerk. Helaas was de kerk gesloten, maar naar men mij vertelde moet de binnenkant erg mooi zijn, met bladgoud e.d.
Doorgewandeld naar boven, het stadje ligt tegen een heuvel aan, en vond de achterkant van het Palácio. Daar kwam ik een Nederlands koppel tegen die ook op zoek waren naar de ingang. Samen hebben we de ingang gevonden van het nu als hotel dienstdoende hotel de Estoi. Officieel genoemd: Pousada do Palácio de Estoi, waar naar verluid in vroeger tijd een graaf gehuisvest was. Het gebouw stamt uit de 18e eeuw. De restauratie uit 1900 was klaar in april 1909. Een fraai gebouw waarvan een gedeelte openbaar is en gratis te bezoeken. Diverse zalen zijn voorzien van schitterende plafondbeschilderingen. In de keuken zijn het aanrecht, met een betegelde muur waarop staat waar de kranen voor dienen, en de oven/kooktoetel nog origineel. Het kooktoestel beslaat ongeveer 2 meter breedte. Indrukwekkend. De potten en pannen staan er op. Dan komen we in de eetzaal en daarna in de prachtige tuin met prieel, amandelbomen een bruggetje over de weg en de nodige fonteinen. Het hotel heeft een zwembad maar dat ligt apart.
Na enkele uren zijn we gedrieën weer terug gewandeld en hebben samen nog wat gedronken waarna we afscheid nemen.
De zondag stond in het kader van een grote rommelmarkt. Het was de avond ervoor al redelijk druk met vrachtwagentjes en piaggio’s die af en aan reden, een drukte van jewelste. Er werd al gesuggereerd dat het mogelijk een rommelmarkt betrof. Rond zes uur in de morgen begon het af en aan rijden weer van voren af aan. De rommelmarkt was op slechts honderd meter van ons vandaag, net achter de begraafplaats waar wij naast staan. Een grote markt met alleen particuliere verkoop. Kleding, fietsen, allerhande stekkers, gereedschap van vijl, zaag tot kettingzaag, aggregaat enz. enz. De levende have zoals vogels, konijnen, kippen enz. liet van zich horen. Het was een redelijk warme dag en de beesten zaten erg op elkaar in een hokje zonder bescherming tegen de zon. De dierenbescherming zou in opstand komen en ook ik vind het maar niks. Ik vond vooral de snuisterijen zoals potjes, amfora, karaffen enz. erg mooi.
Je kunt er uren rondstruinen. Door de vele mensen die met auto’s op de markt afkwamen was het vreselijk druk en door de stoffige omgeving werd onze camper gekleurd tot een roze bus. Wat een stof! Maar eenmaal iedereen weer vertrokken werd het erg rustig en hebben we nog een paar uur van de zon kunnen genieten.
“s avonds werden we verrast met een carnavalsoptocht van wel 2 wagens. Was wel lachen. Het is maar een klein dorp dus wat kun je verwachten. Dit is alles wat wij van het carnaval hebben meegekregen.
Maandag de 8e februari zijn we weer naar een andere plek op zoek gegaan. Eerst naar Olhão waar we brood haalden bij de Lidl en een tijdje op de boulevard hebben gestaan. Etenstijd. Daarna zijn we naar Fuseta gereden en een plekje gezocht om te kunnen ovenachten. Vorig jaar was dit nog een gedoog plaats. Maar nu werden we door oude bekende Fransen gewaarschuwd dat de politie willekeurig bonnen uitdeelt. Soms zeggen ze niets, en soms is het prijsschieten voor hen. Wij willen geen bon van € 250,-- dus zijn we veiligheidshalve maar vertrokken. Een ander Nederlands koppel hebben we gewaarschuwd en ook die (hadden vorig jaar zo’n bekeuring) zijn ook weggegaan. We zijn doorgereden naar Tavira waar we achter de Mercado (overdekte markt met enkele winkeltjes) een mooie plek vonden. Naar we later vernamen is men daar twee dagen later ook weggestuurd.
Later, na enkele uurtjes kwam ook onze Zeeuwse Jan met kornuiten op het terrein aan. De politie was net bezig een Fransman, met generator, te waarschuwen. Hij had ook zijn vuilwater laten lopen (vidance zegt men hier). Of het dus nu ging om de generator die veel lawaai maakte of het vieze water weten we niet, maar de Fransen zijn wel vertrokken. Wij hebben nog een tijdje met Jan, zijn vrienden, het andere Nederlandse koppel en nog twee Nederlanders, staan praten tot het te koud werd en ieder zijns weegs ging. Het was even nog zeer gezellig.
De volgende dag een wandeling naar de stad gemaakt en de ruïne bezocht met de prachtige tuin waar de kerststerren (die wij in een potje hebben staan met kerst) metershoog zijn, een boom met roze bloemen die aan lange stelen hangen, kruiden. Twee mannen maken heerlijke muziek. Er wordt op de stenen trappen geklommen waarna je de stad kan overzien. Ook hier kwamen we Jan, Lenie en Harrie weer tegen. Ook aan de wandel en op onderzoek uit. We komen langs de Camera op Scura die men in de watertoren een plekje heeft gegeven. Ik ben er al eerder in geweest dus even niet nog en keer. We lopen naar de oude stalen hoog gelegen spoorbrug over de rivier en steken zelf op een lagere brug het water over. Het is laag water en een overstek bij een huis, fraai betegeld, hangt boven een leegte. Van de oude stenen brug komt mooie muziek, gemaakt door de muzikanten die er (denk ik) altijd een plekje hebben. Een genot om naar te luisteren, vooral de saxofoon. Wat een geluidje. We gaan nog enkele winkelstraatjes door en dan weer terug naar ons stekkie. Als we net terug zijn begint het wat te regenen. Net op tijd terug dus. ’s Avonds eten we een heerlijke entrecote die ik ’s morgens in de naast ons gelegen overdekte groente- en vishal heb gekocht, smakelijk opgegeten met een goed glas wijn erbij. Het leven is goed.
De volgende dag gaan we via Vila Real St. Antonio (Lidl) naar Castro Mari waar we een leuk plekje vinden onder aan de twee kastelen waarvan je er één nog kan bezoeken. Het staat overvol met campers. Niet alleen de officiële plek maar ook de grote parkeerplaats staat bom vol. De vele Fransen die niet naar Marokko gaan vanwege de IS staan nu ook in Spanje en Portugal en het is overal overvol. Zoeken naar een plaatsje. We hebben nog steeds geen probleem gehad met het vinden van een plekje gelukkig. Op Aswoensdag hoorden we ’s avonds een grote trom en gegil. Ik werd daar zo nieuwsgierig van dat ik om half elf ‘s avonds mijn jas aangedaan heb en ben gaan kijken. Een grote groep mensen stond om een kar heen. Hierin bleek een (nep) dode man te liggen. Een bruid (verklede man) liep er huilend, grote uithalen, achteraan met nog enkele anderen waarvan sommige gesluierd of met dodenmaskers op. Een heel spektakel dus en erg ludiek. Bij navraag bleek het spel te gaan over het sterven van het carnaval. Men luide het einde van het carnaval in. Een orkest, ook aanwezig, speelde dan ook met overgave de dodenmars en het klonk echt mooi. Ook andere liederen werden ten gehore gebracht en alles klonk goed. Ik ben een eindje meegelopen en heb genoten van het fraaie toneelspel van deze mensen.
Toen ik terugkwam is het weer gaan regenen en dat heeft het de hele nacht gedaan. De plassen staan naast de camper en het wordt dan wel een beetje vies allemaal.
We zijn niet veel de camper uit geweest, het was niet echt lekker buiten. Boeken geruild met Nederlanders die net aankwamen. Dat is altijd wel leuk. Je krijgt wat en je geeft wat (als je wat hebt).
Dan gaan we de 12e weer verder. We moeten vandaag de plek toch verlaten want morgen staan hier de marktkramen en daarvoor moeten we uiterlijk 6 uur ’s avonds weg zijn. We gaan de Guardiana over, over de mooie brug, en de grens over naar Spanje. In Ayamonte gaan we nog wat medicijnen scoren. Die zijn hier veel goedkoper dan in Nederland (en Portugal). Ik moet wel 3 apotheken af voor ik alles wat ik nodig heb kon vergaren. Ze geven niet graag teveel mee. Het is weer gelukt en we gaan dezelfde weg terug naar Portugal. Bij de grens Portugal binnen staat de politie met velen. De geweren in de aanslag. Controle!! Het valt allemaal wel mee en we kunnen snel doorrijden, wij krijgen geen controle. Ze pikken er af en toe eens één uit.
We gaan richting Odeleite. Dit ligt 16 km. naar het noorden. Vlak voor Odeleite stoppen we omdat we een aantal meren onder ons zien liggen. Ook de stuwdam is te zien. We hebben een ontzettend mooi uitzicht. Prachtige fauna en flora. Witte bloemen (5-bladig met onderaan een rode vlek), velden vol, de lavendel staat in bloei, een soort margrieten oid, een kring van stenen, bergen en dalen. Wat is het hier mooi en vooral heel stil. We eten hier in alle rust met fraai uitzicht. Het is hier idyllisch. We wilde naar de camperlek in Odeleite maar die is op een hoogte, vlak, open en winderig. Maar even niet. We rijden door en komen op een bergweg die de meanderende rivier de Guardiana volgt. Een prachtige route. We stoppen bij Laranjeiras waar een Romeinse opgraving te bezichtigen is. Erg leuk. Op een uitkijkpost maak ik een filmpje van 360 graden waarbij dan alle facetten te zien zijn. De bergen, de rivier met de vele afgemeerde bootjes, het stadje enz. Daarna gaan we verder en stoppen nog bij een speciaal aangelegde uitkijkplaats. Hier kijk je van bovenaf over de rivier met in de verte een fort aan de Spaanse kant. Wij rijden op Portugees gebied maar aan de overkant van de rivier is alles Spaans. Dan gaan we naar Alcoutim waar we een mooi plekje vinden met zicht over de Spaanse stad Sanlúcar de Guardiana, met het witte fort, en de stad waar we staan met de rivier ertussen. We hebben een erg leuke dag gehad en veel moois gezien vandaag. De Guardiana wordt dus nog veel bevaren door de plezierboten, zowel zeil- als motorboten. Een fleurig gezicht.
In Alcoutim hebben we enkele nachten gestaan en de hele stad bezocht. Het kasteel van binnen en buiten met archeologisch museum en film. De kade met daaraan een oud schip uit 1928. De Praia Fluvia, wat eigenlijk een aangelegd strandje is aan een uitlopertje van de rivier met daaromheen een leuke recreatie plaats waar men BBQ’s heeft neergezet voor ieders gebruik, een trimbaan, een restaurantje enz. enz. Ziet er erg gezellig uit en op een warme zomerdag zal er zeker veel gebruik van gemaakt worden. Aan een muur, die je ziet als je de stad binnen rijdt, heeft met grote borden met blauw/wit tegelwerk gehangen. De afbeeldingen gaan allen over de activiteiten van de oude vestingstad. Je moet goed ter been zijn om dit stadje te bezoeken, want het tegelwerk is niet glad en recht en loopt af en toe zelfs gevaarlijk bochtig naar beneden cq boven. De kerkjes zijn erg mooi, maar ze hebben wel een nieuwe klok nodig, die klinkt niet zo goed meer, haha. Er gaat een voetveer, tegen betaling, over de rivier naar de andere kant en vice versa. Er is een jeugdherberg en een nautisch centrum (kanovaren op de rivier bv). Het stadje is een bezoekje waard.
Op 16 febr. gaan we weer eens ergens anders kijken en rijden via Corres Pereiras naar de monolieten. We moeten enkele kilometers over een grindpad maar komen dan toch bij de monolieten. Twee stuks uit de periode tussen 8500 en 2500 voor Christus. Oud dus. Helaas zijn de inscripties er nu bijna uitgesleten en nog moeilijk te vinden. Toch wel bijzonder deze 2 monolieten in The Middel of Nowhere.
We rijden verder over de N124 door de bergen naar het zuiden. Eindbestemming Praia de Faro . Een prachtige route door oude steden en langs slingerende wegen. Met dalen en bergen vol kurkbomen, cipressen, dennen en alles is zó groen. Met uitzichten zo prachtig, en dat met een zonnige dag. Het is trouwens erg koud geweest vannacht, slechts 4 á 5 graden en overdag kwam het kwik niet verder dan 10. Als we in Faro aankomen is het gelukkig weer 15 graden met een prachtige ondergaande zon in de oceaan. Het was weer genieten.
Ik hoop dat jullie ook hebben genoten en dat je de volgende keer weer met plezier uitkijken naar het nieuwe stuk. Tot dan.

Lucia