La Rochelle heen en weer

Middelburg, 26 april 2016

Lieve mensen, drie kantjes weer. U bent gewaarschuwd, haha. Veel leesplezier.

Eind maart zijn we vertrokken, het is nog erg koud in Nederland. In drie dagen waren we in La Rochelle waar we tot 14 april zijn gebleven. Het is hier altijd redelijk van temperatuur en we kunnen er lekker fietsen en wandelen. De winkels en alle verdere voorzieningen zijn in onze nabijheid. Behalve als het regent want dan is alles in eens te ver om te gaan lopen of fietsen. Dit komt gelukkig niet zo vaak voor. We hebben geïnformeerd maar een zonnepaneel en ook eens rondgekeken voor nieuwe fietsjes.
Heerlijke gefietst door de stad en langs de kust. Het was erg druk met campers aan de haven. Ook de toeristen komen alweer lunchen op de dijk. Het was vakantietijd dus de kinderen kwamen mee. Die crossen of de fietsjes, sommigen moeten ineens van de zijwieltjes af (haha) maar hebben na drie keer vallen al snel door hoe het moet. Anderen crossen op een skateboard van de trappen af. Genoeg te bekijken dus, maar niet veel nieuws te vertellen.
Het weer was redelijk en we konden veel naar buiten. De wind is nog koud/fris, maar aangezien we aan de warme golfstroom zitten is de buitentemperatuur meestal niet veel lager dan de het zeewater en dat is momenteel 12 graden.
Vandaag, de 14e april, zijn we vertrokken. Het is slecht weer, regen. We hebben besloten om rustig aan weer naar het noorden te trekken in de hoop dat het eind deze maand weer lekker is en we van de zon kunnen genieten in eigen land. (althans, voor een poosje). De route ging van La Rochelle naar Chantonnay maar daar was alleen een sani service (toilet legen en water tanken) bij de sportvelden. Niets te beleven. Door naar de volgende optie, Pouzauges. Een leuke oude stad met de nodige kastelen enz., maar ook daar alleen een service plaats zonder echte camperplaats. Dan de 3e en tevens laatste plaats. Niet zomaar een naam maar een grote: Saint Michel Mont Mercure. Genaamd naar Saint Michel en de “berg” Mercure. Het uitzicht is adembenemend aan alle kanten. We kunnen overal heen kijken. Jammer dat het zo bewolkt is en af en toe regent. Op een mooie heldere dag moet het nog geweldiger zijn om van hier rond je heen te kijken. Het was al ruim in de avond, maar nog licht genoeg, om een klein stukje te wandelen. Boven op de kerktoren staat de gouden Saint Michel met een draak te glimmen en om aandacht te vragen, die ze volop krijgen. De kerk werd net afgesloten maar naar men mij vertelde kan ik morgen vanaf 09.00 weer terecht om de kerk te bezichtigen. Het is een echt Frans stadje dat St. M M M. Er valt weer een buitje, dus ik ga snel naar binnen.
Vrijdag de 15e is een bijzondere dag. We leven in de wolken, staan in de wolken, het is nl. mistig op de berg. Rond een uur of half elf knapt het weer op en kunnen we weer van het landschap rondom ons genieten. Er staat een venijnig koude wind waardoor naar buiten gaan niet echt lekker is Na het eten ga ik toch nog even een rondje doen en loop de kerk binnen. St. Michel, die buiten goud staat te blinken, is ook binnen aanwezig in een anderen kleur en van een ander materiaal. Bij het altaar staat een grote engel met aan haar voeten een duiveltje, te herkennen aan de hoorntjes, het te korte bovenlijf en de korte beentjes. De engel heft een speer naar het duiveltje. Een (voor mij) vreemde gewaarwording bij een altaar. Afijn, er is ook een wenteltrap in de kerktoren zodat je van nog hoger de omgeving kunt bezien. Vier bezoekers komen er net uit en ik besluit, ik ben alleen, ook eens een treetje te gaan klimmen. Onderweg hoor ik dat de deur gesloten wordt en als het halverwege dan zo donker op de trap is dat ik de treden niet meer kan zien besluit ik terug te gaan. Later blijkt er een knop voor verlichting te zijn. haha. Beneden gekomen kan ik er niet uit, de hendel aan de buitenkant krijg ik van binnen uit niet open en een gevoel van paniek bekruipt mij. Ik bons, schop en roep, maar er is niemand meer. Na enig wrikken met het ijzeren hendeltje aan de binnenkant gaat de deur uiteindelijk toch open en kan ik opgelucht ademhalen. Ik vond het een enge ervaring, opgesloten te zitten in een nauwe ruimte. Ik heb er een zere, dikke, blauwe duim aan overgehouden. St. Michel was mij niet gunstig gezind zullen we maar denken. Voortaan telefoon meenemen en deuren uitproberen alvorens door te lopen.
Rond twee uur zijn we vertrokken naar Champtoceaux. Via de D755 naar Vallet waar we thee hebben gedronken en even gewinkeld in de Hyper U, ik in de “normale” winkel en de ander naar de Technologie winkel. Daarna door naar Champtoceaux. De wifi doet het weer omdat de Info Tourisme is voor het komende seizoen weer open is. Alles ziet er gezellig uit en de tuinen zijn voorzien van roze en rode tulpen met paarse viooltjes en gekleurde petunia’s. De Loire is vol water, wat vorig jaar zomer wel anders was.
De 16e maak ik een wandeling rond het dorp en daal af tot aan de Loire vanwaar ik langs de Loire naar de andere kant van de stad ben gelopen tot aan de brug die naar Oudon leid. Het gedeelte van een stuk oude brug staat in het water, vorig jaar liepen we nog omheen. Nu moest ik een klim er omheen maken. Achter het dorp loopt een grindpad naar een ruïne en via deze weg kun je weer terug. Onderweg zie ik veel mooie vlinders. Grote gele, wit met een oranje rand, enz., maar geen van deze mooie vlinders wil op de foto. Jammer. Ik loop het steile pad omhoog, jawel, als het hijgend hert der jacht ontkomen, en kom weer terug bij de camperplaats naast de kerk en de Tourist info. We zijn hier al meerdere keren geweest, maar het is en blijft een bijzonder mooie plek. Een bezoekje waard alleen al van het extraordinaire (zei een Fransman) uitzicht over de Loire.
We worden deze middag verrast door een motorclub, een club van oude auto’s en ook van de plaatselijke jeugd. Ach, het is weekend en iedereen geniet van het mooie weer. Ook wij.
Vanuit Champtoceaux gaan we naar Nort-Sûr-Erdre. Een kleine kern. We staan aan een meertje wat gebruikt wordt voor het leren varen met een bootje of een kano.
Scholen sporten op het grote grasveld en er is een klein eilandje waar een trimparcours is uitgezet. ’s Middags nog een wandelingetje gemaakt door de winkelstraat tot aan de spoorweg en terug om langs het riviertje weer terug te keren.
Een leuke rustige camperplek zonder voorzieningen (waren er eerst wel). Douchen kan nog steeds bij het havenkantoortje (Capitainerie).
Weer verder, naar Laval. Daar zou je kunnen staan onder een hoog oud en breed mooi viaduct wat nu in gebruik is als spoorbrug en waar je overheen mag lopen of fietsen. Een echte camperplek konden we er niet vinden, het stond vol met auto’s. We gaan daarom maar door en belanden bij toeval in Changé, 4 km. boven Laval. We drinken thee voor het gemeentehuis wat gevestigd is in een gigantisch groot mooi oud gebouw met aan de achterkant een zeer moderne aanbouw. Moet je van houden. Een klein theater staat er tegenover en een groot wandelpark met een grote plas water ligt er naast. Na de thee rijden we de brug over van de rivier de Mayenne waar aan de andere kant een camperplaats is. We vinden nog een plekje en staan er heerlijk in de zon. Het is al halfzes als we aan een verkennend rondje beginnen. We gaan eerst terug naar de andere kant van de rivier terug. Daar vinden we niet veel meer als de kerk, het gemeentehuis en het park. We besluiten even bij het memorial te gaan kijken. Daar kunnen we een soort Bolwerk op en lopen langs hele oude, sommige mooi gevormde, bomen met o.a. kraaiennesten. Een bijzonder nest viel ons op. Ik maak een foto en naar later blijkt gaat het hier om een wespen- of bijennest van een behoorlijke doorsnede wat hoog in de boom hangt. De onderkant is er gedeeltelijk uit waardoor het mogelijk verlaten is. We gaan terug omdat er na enkele tientallen meters huizen staan. Naar het park om langs het water lopen en even op een bankje in de zon zitten te bakken. We gaan verder en komen aan de onderkant van de brug. Daar hangt een expositie van hoe de stad vroeger was. Vergrote oude foto’s en ansichtkaarten, mét postzegels en stempels. Erg leuk. De brug weer over en we gaan langs de rivier noordwaarts tot we bij een oude sluis komen, Belle Poule genaamd. Er is een verval aan de andere kant van de sluis waardoor schepen van het lieve kleine sluisje gebruik moeten maken. Hierna gaan we terug naar de camper om onze magen te vullen. Het is dan alweer 19.00 uur.
Vandaag, de 20e, waren we van plan op de fiets naar het oude gedeelte van Laval te fietsen. Het was echter (alweer) te koud en er stond een stevige wind. We besluiten dat maar een andere keer te doen en vertrekken naar Vimoutiers. Een mooie afwisselende route. Heuvels, groen landschappen, gele velden met koolzaad. Die kom je in heel Frankrijk tegen, grote velden vol en prachtig fel gekleurd. De zon verdwijnt af en toe achter sluierbewolking. In de loop van de middag zijn we in Vimoutiers en ik loop de stad nog even in. Een grote kerk waarin een orgel staat met 1800 pijpen! Een zelfde staat in Moskou. Simultaan gebouwd. Een plein waar de ontdekster van de Camembert staat uitgebeeld. Camembert ligt op loopafstand van Vimoutiers. Verder maken ze hier Calvados en Cider. Heerlijke combinatie?
In de Mediatheque, waar dan ook in Frankrijk, kun je gratis op internet. Dus dat ook maar even gedaan. Vimoutiers ligt een beetje tussen de heuvels en heeft een mooie groene omgeving. Morgen gaan we weer verder.
Door naar Ault waarbij we de Seine oversteken. In Ault komen we tot de ontdekking dat we niet meer op onze oude stek kunnen staan. Wel op een schuin gedeelte wat haast niet te doen is. Je moet te veel aanpassingen maken om vlak te komen te staan. Ik loop nog even naar de boulevard om de prachtige witte kliffen, die hier beginnen, te zien. Ik geniet. Dan gaan we naar Cayenne en belanden in Brighton. Daar is een mooi plek naast het bos en een honderd meter van de kust. De volgende dag door naar Duinkerke voor de laatste nacht. Gelukkig niet druk daar en we slapen goed. Eigenlijk heet het hier Malo de Baine. Het noordelijke gedeelte van Duinkerke met veel strand en duinen.
Dan de laatste etappe naar Nederland op de 23 april en daar eindigen ik dan mijn verhaal weer mee.
Een lang verhaal, maar mogelijk voorlopig het laatste. We gaan teveel naar dezelfde plaatsen waardoor er niet veel nieuwaardigheden (nieuw woord?) te vermelden zijn en ik dus niet echt inspiratie opdoe. Enjoy life!
Groeten van Lucia.