Beetje van alles

Praia de Faro, vrijdag 5 februari 2016

Beste allemaal,

Ik start op 3 januari. Dit is een dag van regen en af en toe, als het droog is, kunnen we even wat doen. De camper moet weer schoon van binnen waarbij je heen en weer loopt van binnen naar buiten en als de grond buiten nat is wil je dat echt niet, geloof me. Je loopt dan al de grijze kalk van de steentjes hier naar binnen en blijf je poetsen. In Biarritz had ik mijn achterband weer eens lek gereden, die kon vandaag ook weer gemaakt worden. Ook de volgende dag begint met regen. Gelukkig is het niet van al te lange duur zodat ik een kijkje kan gaan nemen in het stadion achter ons (Lagos). De hal hangt en staat vol van ene meneer Cabal die vele prijzen heeft gewonnen met hardlopen. Kasten vol met bekers, beeldjes, getuigschriften, diploma’s. Men is duidelijk heel trots op de man die 800 meter in iets meer dan 2 minuten heeft gelopen. Buiten een voetbalveld is er dus ook een hardloopbaan. Een gedeeltelijk overkapt stadion waar je droog zit als je naar een wedstrijd komt kijken. Binnen zijn er kleedkamers en douches (waar de camperaars tegen betaling ook gebruik van kunnen maken). De arbiter heeft een eigen ruimte. Na de middag loop ik naar de stad en geniet van het weer en van het wandelen langs de boulevard met zijn prachtige jachthaven en de winkeltjes. Ook de zon laat zich nog even zien. Mijn wederhelft houdt zich ledig met het repareren, althans een poging tot, van de kraan in de wasbak bij het toilet. Deze lekt en het water heeft het houtwerk al erg nat gemaakt. Het mooie nepformica valt er af en kaal hout blijft over. We weten inmiddels dat alles goed droog moet blijven omdat anders het dunnen sier laagje er gewoon afvalt. Als we een camperzaak vinden dan moeten we eens kijken of er eenzelfde kraan verkrijgbaar is. Tot die tijd staat er een have fles onder die het lekwater opvangt. Ook de deur van de gas bun krijgt een nieuwe afsluitband omdat de oude wat slijt vertoont. Zo blijf je een beetje bezig. De 5e januari is een hele slechte dag, vrijwel de hele dag binnen gezeten vanwege de vele regen. Wie denkt dat het altijd zonnig is in de Algarve…..
Wij niet meer. Ook hier is het winter. Ik moet hier wel bij aantekenen dat de temperaturen prima zijn met ’s nachts rond de 17 graden. Zodra het onbewolkt is zakt de temperatuur gelijk tot maar 9 graden s’ nachts en niet te negatief want er zijn vele zonnige temperaturen.
6 Januari. We hebben wat zon en gaan in de stad kijken. Ik was er al geweest en heb een tijdje op een bankje naar de haven zitten kijken. Had geen zijn om mee te lopen tot het fort. Gewoon even genieten van de wandelende mensen en de zon.
De volgende dag is het weer droog maar bewolkt. De temperatuur loopt op tot 18 graden. De auto wordt gepoetst en glimt tegen de avond iedereen tegemoet.
Doordat we al wat vaker hier zijn geweest en er niet zo heel veel meer te ontdekken valt blijven we wat meer op de camperplaats en doen wat klusjes of zitten zomaar te lezen of te puzzelen. Je fietst eens naar de Lidl of loopt over de brug naar de Pingo Doce (supermarkt) waar ze heerlijke ananas hebben en andere versproducten. Je praat eens met deze en gene en soms verveel je je zelfs wat. Een Belg (Patrick) staat naast ons en prijst allerlei gemak aan. Zo heeft hij het over een zoginstallatie, waarmee hij een afzuiginstallatie bedoelt voor het toilet (lucht verdrijver). We zouden toch echt zonnepanelen moet nemen, de installateur staat toch net hier. Enz. Zelf heeft hij het allemaal al en laat nu zijn voorstoelen met leer bekleden. Ik moet zeggen dat de stoelen er prachtig uitzien als ze terug zijn. Keurig stikwerk en mooi beige wat lichter is dan het zwarte skai wat hij had. We kennen Patrick van vorig jaar, toen hebben we hem hier al ontmoet.
Eind van de middag vertrekken we en gaan naar Sagres. Hier waren we een keer vroeg op en konden we de zonsopkomst boven de kliffen en de oceaan zien. Ik kan daar erg van genieten. We staan op de parkeerplaats bij het grote fort wat, naar we later zien, alleen maar muren zijn met daarachter een kerk en nog een grote lichtopstand. Moet het toch eens gaan bezoeken. Zo gemiddeld staan er hier tussen de 20 en 30 campers ’s nachts.
Het hoost en stormt de nacht van 9 op 10 januari. Daar slaap je slecht van hoor.
Overdag gaat het wel, af en toe een bui maar erg veel wind zodat we ook hier niet veel naar buiten gaan. Als het even droog is zijn we buiten. Er stopt een brommer voor de camper, wat is dat nu weer? Als de helm afgaat zie ik Mieke, een vrouw uit de camper die in Lagos voor ons stond. Haar vriend zei, goh, dat is een bekende camper. Even kijken of ze het echt zijn. Gezellig even buurten dus bij ons. Ze zijn onderweg naar Cabo de São Vicente. Het uiterste Zuidwestelijke puntje van Europa om daar een broodje echte Duitse worst te halen. Ze staan ergens op een camping en pakken dan de brommer. Leuk. Helaas, als zij bij de worstjes aangekomen komt er net een vreselijke stortbui over die ons wat later ook bereikt. Ze zullen even moeten schuilen voor ze terug kunnen. We hebben ze niet meer gezien, dus we weten niet of ze droog thuis gekomen zijn. Een uurtje later loopt er iemand langs en kijkt uitgebreid naar binnen en ook die kennen we van vorig jaar. Jan en Inge. Ze hebben de oude camper ingeruild voor een La Strada 4-wiel drive op fiat basis. Eenzelfde soort bus als wij alleen iets breder dan de Mercedes. Hij was vorig jaar al heel enthousiast over onze camper en wilde er ook zo één. Nu, die heeft hij dan en is er erg bij mee.
Het was een leuk weerzien. Ook in de camperwereld leer je steeds meer mensen kennen die je af en toe eens tegen komt. We willen ook nog bij Jan (Walchenaar) langs, die zijn camper inPera heeft staan voor de winter. Daar hebben we 3 weken naast gestaan in de vorige winter. Hij heeft ons afgelopen zomer in Middelburg nog opgezocht wat we heel gezellig vonden. De 12e jan. om half zeven in de morgen was de gasfles leeg. Er gaat dan een knipperlichtje aan en je wordt wakker van het tikkende geluid wat waarschuwt dat de fles leeg is. We hebben de knop uitgezet en pas enkele uren later de andere fles aangesloten. Half zeven is te vroeg, haha.
De 13e zijn we weer vertrokken en nadat we de Lidl een bezoekje hebben gebracht zijn we in Noordelijke richting gereden en bij Carrapateira links afgegaan naar de duinen en de kliffen. Het zand is hier over de kliffen gewaaid en daardoor is er een begin van duinvorming. Er loopt ook een rivier vanuit een nabije berg tot aan de zee die ook een volledige zandbedding heeft. De natuur ziet er hier bijzonder apart uit. Niet alleen het zand maar ook de vorm van de heuvels, puntig. Door de regen is alles heel groen in plaats van dor. We hebben de middag doorgebracht bovenop de kliffen en hebben genoten van de surfers, de vele (oudjes) vissers die met hun hengels op de uiterste randjes staan te balanceren. We kijken uit over het strand en de Atlantische Oceaan waar voornoemde surfers weer wachten op de ultieme golf die ze meeneemt tot aan de kant. De kust heeft veel losse stenen. Ik heb er één gefotografeerd met versteende boomstronken of een poot van een dier. We kunnen niet zo goed zien wat het geweest kan zijn. De natuur is hier werkelijk prachtig. De zon schijnt de hele dag en voor de nacht staan we aan de landkant naast de rivier met nog enkele campers. Hier zijn verder geen voorzieningen. Het gebied hier heet: Praia do Bordeira. Achter de camperplek loopt een riviertje wat van een berg niet al te ver vandaan komt die daar stopt en een soort meertje vormt. Een verbinding met de zee heb ik niet gezien. Het smaakt ook niet zout.
Er is geen verlichting en we kunnen de Melkweg met zijn vele sterren prachtig zien. Het Steelpannetje hangt er naar mijn begrip vreemd/anders bij en de poolster staat ook heel ergens anders dan ik gewend ben. Je kunt goed merken dat je een stuk zuidelijker zit dan in Nederland. De volgende dag gaan we verder en ik meen dat we net boven Aljezur wel een nieuwe gasfles kunnen bemachtigen. Niets dus. Geen fles, dus moeten we terug naar Aljezur, een leuk authentiek dorp, en naar Lagos. Ook in Lagos krijgen we nul op request. We worden verwezen naar een bedrijf aan de N125 net na Odeáxere waar we idd de lege fles kunnen ruilen voor en nieuwe. In Lagos hebben we even de camperplaats aangedaan om water te laden en het toilet te legen. Terwijl we daar waren stond er ineens een paard voor de deur, dat maak je niet vaak mee, haha. Er lopen paarden los rond, hadden we al eerder geconstateerd maar nooit zo dichtbij dat je ze kunt aaien. Rijden we verder over de N125 naar het oosten en gaan bij Lagoa naar de kust en komen dan op Praia d. Marinha waar we drie nachten boven op de klif in de natuur hebben gestaan. De zon aanwezig en gezeten op onze stoel konden we weer wat kleur opdoen. De wind blijft fris maar het was dusdanig warm dat we blij waren met af en toe een zuchtje. Vandaag, zondag 17 januari, zijn we vertrokken van deze heerlijke plaats, maar we moeten ook eten dus zijn we in Porsche bij de Intermarché langs gegaan en in Pera bij de Aldi. Via Porsche en een enclave aan de kust van Pera zijn terechtgekomen bij Mikkis Place to Stay waar onze kennis van Walcheren de hele winter placht te staan. Het is licht bewolkt met een frisse wind maar de plek is goed.
Van Mikkis Place zijn we terecht gekomen in Faro en daar hebben we 13 nachten geslapen naast het vliegveld. Het vertrek en aankomst van de vliegtuigen blijft boeien evenals de Lagune aan de andere kant van ons. Het vol- en leeglopen met het getij.
De vogels, meeuwen, een enkele flamingo die overvliegt, lepelaars die in het ondiepe water grazen enz. Ons terrein wordt binnenkort opgeknapt, geëgaliseerd en groter gemaakt dus moeten we er weg. De hekken zijn geplaatst dus gaan we naar de andere kant van de lagune op het eiland staan. Dichter bij de zee (dus lawaai van de golven) maar wel gezellig. Een parkeerplaats voor de Portugezen die ’s avonds naar de ondergaande zon komen kijken. Hier staan we nu een week en ik ben één maal naar Montenegro gefietst omdat ik een (speciale) kaart wilde versturen en alleen daar een postzegel kon bemachtigen. Pfffff het was warm die dag.
We staan nog steeds aan de Praia de Faro en genieten van het mooie weer wat ons een heerlijk bruine tint bezorgd. Momenteel vinden we Portugal zeer aangenaam.
Dit is weer een heel verhaal maar gaat over een langere periode.

Ik groet jullie vanuit een zonnig, licht bewolkt, frisPortugal en hoop dat ik jullie geamuseerd heb met dit fraaie verhaal.

Lucia