Zwarte Woud enzo

Waarbenjijnu vanaf 30 mei 2015

Vanuit Swangau, waar we op de camping stonden, zijn we vertrokken naar Füssen. Tot zover ben ik gekomen in mijn vorige verhaal. Van Füssen zijn we de volgende morgen vertrokken om verder oostelijk te rijden. We eindigen in Tettnang omdat we in Lindau geen plaatsje konden vinden. We reden hier naar de camping die enkele camperplaatsen heeft, maar het was vol. Dan reden we naar de ander, die ver uit de stad bleek te liggen en erg duur was. Daar bleek dat we de linkervoorband lek hadden gereden. Er zat een grote schroef in en het deed pssssssssssss. Dus dat werd band wisselen. Na een uur was het gedaan en konden we verder en zoals gezegd kwamen we aan in Tettnang. Deze stad is in het verleden geregeerd kunnen we wel zeggen, door de fam. Montfort. Ze hebben een prachtig slot gebouwd en dat werd te klein, dus moest er een grotere gebouw worden en die staat er vrijwel naast.
Het 1e gebouw is nu in gebruik als stadhuis (Rathaus) en het grote kan bezichtigd worden met alle oude meubels enz. erin. Een Ridderzaal en vele prachtige schilderijen zo schijnt. Aangezien het prachtig weer was zijn we (alweer) niet binnen gegaan. Leuk voor een regenachtige dag, en die hebben we niet veel. We zijn op de fiets het Hopfenpad opgegaan. Er wordt hier in de omgeving veel hop gekweekt. Ook appel, rode bessen en kersen staan in het veld. Het Hopfenpad is 42 km. lang en gaat door veel dorpen. Wij met onze fietsen zijn lopend de eerste kilometers omhoog gewandeld en vonden het toen wel genoeg. Het is vreselijk warm. We laten ons weer naar beneden rijden en gaan een kijkje nemen in het oude plaatsje. Ook leuk. Een schitterende stadspoort, vooral aan de buitenkant. En verder fraaie huizen met mooie gevels. We mochten aan het zerk een Zeppelin bewonderen die we nog vele malen over hebben zien komen. Na Tettnang dachten we een route langs de Bodensee te nemen. We kunnen echter nergens komen met de camper. We hebben zelfs naar camperplaatsen gezocht, alles vol. Een dorp in en weer terug, niet leuk. Meerdrop heeft 3 camperplaatsen en alles vol. Een leuke stad met een oud centrum vol vakwerkhuizen, pleintjes en een knusheid zo gezellig. Alles helaas vanuit de auto. Uiteindelijk na veel zoekwerk kwamen we in Blumberg op een plek met ruime camperplaatsen. Het stadje is niks, dus de volgende morgen zijn we doorgegaan. Niet ver. Na enkele dorpen, we zitten nu in het Schwartswald, staan we op en parkeerplaats bij de rivier Wutach. Een stroompje water,men noemt het een rivier.
We maken een wandeling naar de “Wutachschluss”, wat ravijn betekent. Een nederdaling van een kilometer waarna we bij een brugje komen over de Wutach. Het stroomt leuk hoor. We gaan verder en nemen de weg naar “Schattenmühle”, 2,5 km. verderop. Het water is inderdaad aan beide kanten voorzien van hoge “muren” en het is een leuke klim, op en neer gaan we. Onderweg komen we een soort van overkapping tegen die geheel voorzien is van mos. Hieruit valt een (mini)waterval wat schitterd in het zonlicht. Prachtig mooi. De weg gaat continu omhoog en naar beneden en onderweg zitten vele miniwatervalletjes die zich een weg zoeken naar beneden. Hierdoor is het pad van amper een meter breed soms glibberig. We hebben over het geheel, ongeveer 5 km. 2,5 uur gedaan. Met stops uiteraard.
Een leuke dag, met veel zon en hoge temperaturen, minimaal 24 gr.
We blijven hier overnachten met nog een camperaar. We slapen heerlijk. Twee jongemannen kwamen aanlopen met volle bepakking en die hebben een plekje achter ons gevonden om hun tentje op te zetten. Er is een bron waar is een emmer water heb gehaald om de vuile voeten opgelopen tijdens de wandeling mee te wassen. Lekker koud en verfrissend. De volgende dag, 3 juni, gaan we verder naar Schluchsee, een meer ontstaan doordat men een stuwdam heeft geplaatst. We hebben het spoor bezocht vanwege een oude stoomlocomotief en later de stuwdam waar we onderaan de weg ook nog een modelspoorbaanmuseum wilden bekijken. Helaas gesloten. Maar de etalage is ook leuk. Allemaal Fleischman treintjes en diverse andere dingen om leuke dingen mee te doen op zolder bv. Als we verder gaan slaan we af om binnendoor weer bij het meer en verder te komen. De weg loopt dood op een hoogte van ongeveer 1100 meter. We blijven hier maar even eten dan en gaan later de hele weg weer terug. Verder om toch weer een poging te wagen binnendoor te komen, wat denk je? De weg is afgesloten waardoor we nu een heel eind rond moeten rijden. We stoppen dan maar in het skiplaatsje Bernau naast de skilift. Het is 24 gr. en zonnig, dus geen straf. De volgende dag blijven we hier een dagje staan, het is erg warm. We hangen in onze stoelen. Het is een vrije dag hier, een katholieke, en alles is dicht. Geen vers brood dus. Improviseren maar vandaag. Ik bak een omelet met champignons en parpika en doe er twee beschuitjes bij. ’s Avonds bak ik, ook altijd op voorraad, pannenkoeken met rauwe ham en enkele met jam en (had ik nog) slagroom. Dat was voor vandaag genoeg. Verder hebben we altijd wel een nootje in huis en drank was er nog genoeg. We kwamen de dag weer door maar ik ben een eind door de reserves heen. Morgen, vrijdag, kunnen we weer inkopen en aanvullen. Dat doen we dan ook. Vandaag gaan we verder en gaan via de B500 naar Triberg en bezoeken daar de hoogste waterval van Duitsland. 631 Meter valt het water naar beneden. We parkeren bovenaan en lopen de steile helling tot aan de kassa. Eerst betalen en dan verder. De tocht is de moeite waard. Een heuse waterval klettert naar beneden. Er zijn diverse niveau’s aangebracht met bruggen waarvandaan je goed zicht hebt. We lopen helemaal naar beneden, je moet ook nog terug, en gaan daar gelijk de stad bezoeken. De stad staat geheel in het licht van de koekoeksklok. Grote, kleine, allerlei kleuren, poppen met een groot uurwerk. Hier in dit gebied loop de “Deutsche Uhrenstrasse”. Er is veel te bekijken. Niet alleen klokken maar ook veel prachtig houtsnijwerk. Veel met de hand gemaakt. Maar ook de souvenirs liggen volop in de winkels. We gaan rond half vijf weer aan de terugtocht beginnen. Ik heb er drie kwartier over gedaan om boven te komen. Heb ook diverse malen “het uitzicht bekeken”, waarbij ik weer op adem kon komen, haha. Daarna zijn we naar een camperplek gereden die we afkeurden en over de B33 naar Hausach gereden. Onderweg kwamen we de grootste koekoeksklok ter wereld tegen. Zo groot als een huis. Iets verder een grote klok aan de gevel van een huis met een doorsnee van minstens drie meter. Deze hangt te glimmen aan het huis. Grote houten poppen, een paar meter hoog en kinderen verbeeldend, iets verderop zorgen voor een tafereel ook weer met een klok. Alles draait hier om het “Uhr”. We komen aan in Hausach en zitten in de zon terwijl het in Triberg was beginnen te regenen. Volgens onze buurman is dat een ander dal. Hier is het zonnig en 30 graden. We worden nog ëingeladen, uitgenodigd, voor een glas Blumel, een vruchtenwijn en in dit geval aardbeien. Het was een gezellige avond met hen.
De volgende dag nemen we afscheid van hen, een vriendelijk stel, en gaan verder. Het is erg warm weer en we rijden totdat we eindelijk een schaduwplek hebben gevonden op een parkeerplaats nabij Freudstadt. We worden geattendeerd op een heel oude dikke boom in het bos, dus gaan we aan de wandel. Hij is inderdaad erg groot en oud. Ze noemen hem dan ook “Grossfatertanne”. Een dennenboom met een doorsnee van, volgens de info, 1,46 meter en een hoogte van 46 meter. We maken een foto met mij erbij zodat je duidelijk kunt zien hoe dik die boom is, ik niet natuurlijk. Haha. Het was een leuke wandeling en koeler dan in de zon waar we smelten met temperaturen van boven de 30 graden. Later rijden we door naar Widberg waar we on settelen op de camperplaats. Het is nog vroeg in de middag en we genieten van de rust alhier. Als we omhoog kijken zien we het echte oude plaatsje liggen ver boven ons op een muur van graniet. Op zondagmiddag wandelen we naar het naastgelegen prachtige klooster en klimmen een oude, niet vaak gebruikte trap op en door het leuke maar kleine stadje op de berg.
Vandaag zjn we onderweg en staan nu in Sinsheim. Mooie omgevingen en het Zwarte woud verlaten. Tot hier onze reis.

Hartelijke groet Lucia