Op naar Portugal
Door: Lucia
Blijf op de hoogte en volg Lucia
07 November 2018 | Portugal, Faro
Faro, 7 november 2018
Hallo allemaal,
We zijn vandaag in Faro aangekomen na een lange reis via vele stadjes en dorpjes.
Het laatste berichtje kwam uit Florentin Frankrijk op 13 november jl.
De route doet ons naar Cravant, Chaumont, Gannay’s Loire naar Lapalisse. Dat was een aardig stadje met kasteel. Hier heb ik dan ook anderhalf uur rondgelopen.
Van Lapalisse naar Monpeyroux en Massiac. Massiac is een wat grotere stad en heeft 2 CP’s. We hebben degene genomen waar we de meeste zon hadden ook al lag die aan een doorgaande weg. Geen last van gehad ’s nachts. Dan naar Vic-sur-Cere. Ruime CP en een leuke wandeling gemaakt langs een oude, gesloopte, watermolen waar enkele bijenkorven naast stonden. Oppassen dus. Mooie foto’s van de bijen gemaakt. De dorpjes, er waren er een paar, lagen te ver weg om heen te gaan, geen betrouwbaar weer en te grote afstanden. We hebben hier zelfs de kachel aan gehad, het was er bar koud. Dan naar Figeac en Grisolles tot Lannemezan. Dit is de laatste plaats in Frankrijk. We gaan de 27e oktober op weg naar de tunnel door de Pyreneeën “La Bielsa” genaamd, waardoor we in Aisna uitkomen. De weg in Frankrijk is slecht. Een bergweg die ons naar de tunnel slingert en waar het begint te sneeuwen als we voor het rode licht staan te wachten. De tunnel gebruikt een verkeerslicht om de doorgang te regelen. Na een tijdje komen de auto`s uit de tunnel en krijgen we groen licht. Aan de andere kant komen we op een fatsoenlijke weg die ons bij Aisna brengt. Aisna heeft een boven- en een benedenstad. Boven het vesting gedeelte en beneden een gewoon stadje met hier en daar een winkeltje. Uiteraard wilde ik de vesting zien. Het kasteel viel tegen, want er staan alleen de buitenmuren nog van. Wel leuk is dat je op de kantelen mag vanwaar je de gigantische Pyreneën kunt bewonderen. Het was goed weer, dus leuk. Er is een Ecomuseum en een Toerist informatiecentrum in gebouwd. Helaas was er te weinig tijd die middag om het Ecocentrum te bezoeken, zag er erg interessant uit. Het kleine kerkje, wat ook een crypte heeft, is opgebouwd uit grote blokken steen die zodanig opgestapeld zijn dat de boog niet kan instorten, helemaal rond. Toen hadden ze al een goed systeem.
Een simpele kerk maar erg mooi door de eenvoud. Enkele smalle straatje met straatstenen waar je niet met je stiletto`s over kunt wandelen. Smalle stenen in beton gelegd. Van die halfronde omhoogstekende waar je niet op kunt lopen .
Er komen veel toeristen hier om op het plein wat te eten en te drinken. Gezellig plein.
Van Aisna gaan we naar Calatayud. (dit is Spanje!) Iets buiten Aisna begint weg 1604 die door de Sierra Guarda loopt. We hoopten dat het weer iets op zou knappen, want het was ietwat mistig. Als je geluk hebt kun je de gieren en arenden met een spanwijdte van ruim 2 meter zien vliegen. Pech. We kregen sneeuw al na 10 km. rijden. We stonden net één van de vele canyons te bekijken. Tja, de weg is 50 km. lang en keren is niet overal even gemakkelijk. We hebben leuke kerstplaatjes kunnen maken onderweg. Prachtig als alles wit is, jammer dat we de vogels hierdoor misten. Het was een lange rit met vele canyons en smalle weg. Ondanks alles de moeite waard. Na deze weg gaan we de snelweg op. Van Calatayud naar Oropesa, het is slecht weer en koud, dus maken we kilometers. In de auto is het dan lekker warm. In Oropesa vonden we de CP, ietwat schuin maar dat is te verhelpen. We stonden tegen een muur. Door de achteruit zag ik ineens dat er achter de muur een stortplaats is voor grof vuil. Bedden, fornuizen enz. Tja ze moeten het ergens kwijt denk ik dan maar.
Geen plaats om lang te blijven hoor, bah. Van Oropesa rijden we in één ruk naar Portugal via Badajoz waar we de grens passeren. Terrugem heeft voor ons zoiets van, we zijn weer thuis, voelt vertrouwd na al die jaren. We blijven 2 dagen maar het blijft koud en slecht dus we proberen wat zuidelijker in Monsaraz. Normaliter gaan we in de nacht boven bij de stadswallen staan, daar is de officiële CP, maar nu zijn we beneden aan het meer gebleven. Ik had in Reguengos boodschappen gedaan en we konden het een tijdje volhouden. Ook daar kwamen we vrijwel niet de camper uit, dus na 2 dagen nog wat lager en naar Pomerao wat aan de rivier de Guadiana ligt en op de grens met Spanje. We kwamen daar kennissen uit Oud-Vossmeer tegen die we anderhalf jaar geleden hebben leren kennen. We werden ontvangen met vreugde en wijn. De gastheer en –vrouw Gerard en Thea, die net zo leven als wij, schonken gelijk wat in en het werd een gezellig weerzien. Ook hier maar 2 dagen waarna we naar Pereiro gingen. Deze CP bestaat uit een oud voetbalveld, dus plek genoeg voor iedereen. Ver van elkaar verwijderd staan we, zeer privé en vrij, heerlijk. Wederom 2 dagen waarna we onze voorraad weer aan moeten vullen. Dit doen we aan weg 124 bij Sao Bras de Alportel (Lidl). Heerlijke pastel Nata’s voor bij de thee die we net verorberd hebben. Dé lekkernij uit Portugal. We staan nu in Faro op het grote terrein tussen het vliegveld en het eiland aan het mooie natuurgebied met eb en vloed en waar in korte tijd de bomen uit de grond zijn gevlogen. In het voorjaar was er geen boom te zien en nu staan de wilgen al ruim een meter hoog.
Maakt allemaal niets uit, we hebben een plekje, het is warm, de zon scheen toen we ankwamen, we voelen ons op onze plek hier.
Voorlopig is dit het weer. Jullie weten ons te vinden en appen mag altijd.
Hartelijke groetjes
Lucia
Hallo allemaal,
We zijn vandaag in Faro aangekomen na een lange reis via vele stadjes en dorpjes.
Het laatste berichtje kwam uit Florentin Frankrijk op 13 november jl.
De route doet ons naar Cravant, Chaumont, Gannay’s Loire naar Lapalisse. Dat was een aardig stadje met kasteel. Hier heb ik dan ook anderhalf uur rondgelopen.
Van Lapalisse naar Monpeyroux en Massiac. Massiac is een wat grotere stad en heeft 2 CP’s. We hebben degene genomen waar we de meeste zon hadden ook al lag die aan een doorgaande weg. Geen last van gehad ’s nachts. Dan naar Vic-sur-Cere. Ruime CP en een leuke wandeling gemaakt langs een oude, gesloopte, watermolen waar enkele bijenkorven naast stonden. Oppassen dus. Mooie foto’s van de bijen gemaakt. De dorpjes, er waren er een paar, lagen te ver weg om heen te gaan, geen betrouwbaar weer en te grote afstanden. We hebben hier zelfs de kachel aan gehad, het was er bar koud. Dan naar Figeac en Grisolles tot Lannemezan. Dit is de laatste plaats in Frankrijk. We gaan de 27e oktober op weg naar de tunnel door de Pyreneeën “La Bielsa” genaamd, waardoor we in Aisna uitkomen. De weg in Frankrijk is slecht. Een bergweg die ons naar de tunnel slingert en waar het begint te sneeuwen als we voor het rode licht staan te wachten. De tunnel gebruikt een verkeerslicht om de doorgang te regelen. Na een tijdje komen de auto`s uit de tunnel en krijgen we groen licht. Aan de andere kant komen we op een fatsoenlijke weg die ons bij Aisna brengt. Aisna heeft een boven- en een benedenstad. Boven het vesting gedeelte en beneden een gewoon stadje met hier en daar een winkeltje. Uiteraard wilde ik de vesting zien. Het kasteel viel tegen, want er staan alleen de buitenmuren nog van. Wel leuk is dat je op de kantelen mag vanwaar je de gigantische Pyreneën kunt bewonderen. Het was goed weer, dus leuk. Er is een Ecomuseum en een Toerist informatiecentrum in gebouwd. Helaas was er te weinig tijd die middag om het Ecocentrum te bezoeken, zag er erg interessant uit. Het kleine kerkje, wat ook een crypte heeft, is opgebouwd uit grote blokken steen die zodanig opgestapeld zijn dat de boog niet kan instorten, helemaal rond. Toen hadden ze al een goed systeem.
Een simpele kerk maar erg mooi door de eenvoud. Enkele smalle straatje met straatstenen waar je niet met je stiletto`s over kunt wandelen. Smalle stenen in beton gelegd. Van die halfronde omhoogstekende waar je niet op kunt lopen .
Er komen veel toeristen hier om op het plein wat te eten en te drinken. Gezellig plein.
Van Aisna gaan we naar Calatayud. (dit is Spanje!) Iets buiten Aisna begint weg 1604 die door de Sierra Guarda loopt. We hoopten dat het weer iets op zou knappen, want het was ietwat mistig. Als je geluk hebt kun je de gieren en arenden met een spanwijdte van ruim 2 meter zien vliegen. Pech. We kregen sneeuw al na 10 km. rijden. We stonden net één van de vele canyons te bekijken. Tja, de weg is 50 km. lang en keren is niet overal even gemakkelijk. We hebben leuke kerstplaatjes kunnen maken onderweg. Prachtig als alles wit is, jammer dat we de vogels hierdoor misten. Het was een lange rit met vele canyons en smalle weg. Ondanks alles de moeite waard. Na deze weg gaan we de snelweg op. Van Calatayud naar Oropesa, het is slecht weer en koud, dus maken we kilometers. In de auto is het dan lekker warm. In Oropesa vonden we de CP, ietwat schuin maar dat is te verhelpen. We stonden tegen een muur. Door de achteruit zag ik ineens dat er achter de muur een stortplaats is voor grof vuil. Bedden, fornuizen enz. Tja ze moeten het ergens kwijt denk ik dan maar.
Geen plaats om lang te blijven hoor, bah. Van Oropesa rijden we in één ruk naar Portugal via Badajoz waar we de grens passeren. Terrugem heeft voor ons zoiets van, we zijn weer thuis, voelt vertrouwd na al die jaren. We blijven 2 dagen maar het blijft koud en slecht dus we proberen wat zuidelijker in Monsaraz. Normaliter gaan we in de nacht boven bij de stadswallen staan, daar is de officiële CP, maar nu zijn we beneden aan het meer gebleven. Ik had in Reguengos boodschappen gedaan en we konden het een tijdje volhouden. Ook daar kwamen we vrijwel niet de camper uit, dus na 2 dagen nog wat lager en naar Pomerao wat aan de rivier de Guadiana ligt en op de grens met Spanje. We kwamen daar kennissen uit Oud-Vossmeer tegen die we anderhalf jaar geleden hebben leren kennen. We werden ontvangen met vreugde en wijn. De gastheer en –vrouw Gerard en Thea, die net zo leven als wij, schonken gelijk wat in en het werd een gezellig weerzien. Ook hier maar 2 dagen waarna we naar Pereiro gingen. Deze CP bestaat uit een oud voetbalveld, dus plek genoeg voor iedereen. Ver van elkaar verwijderd staan we, zeer privé en vrij, heerlijk. Wederom 2 dagen waarna we onze voorraad weer aan moeten vullen. Dit doen we aan weg 124 bij Sao Bras de Alportel (Lidl). Heerlijke pastel Nata’s voor bij de thee die we net verorberd hebben. Dé lekkernij uit Portugal. We staan nu in Faro op het grote terrein tussen het vliegveld en het eiland aan het mooie natuurgebied met eb en vloed en waar in korte tijd de bomen uit de grond zijn gevlogen. In het voorjaar was er geen boom te zien en nu staan de wilgen al ruim een meter hoog.
Maakt allemaal niets uit, we hebben een plekje, het is warm, de zon scheen toen we ankwamen, we voelen ons op onze plek hier.
Voorlopig is dit het weer. Jullie weten ons te vinden en appen mag altijd.
Hartelijke groetjes
Lucia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
