van huis en op weg naar Duitsland

Augsburg, Duitsland 27 mei 2015

Hallo allemaal, hieronder een verslag vanaf 10 mei tot 27 mei 2015 over onze reis die momenteel nog alleen Duitsland betreft. Het weer is redelijk geweest met af en toe een buitje, maar overwegend zonnig. Veel in het oude Oost-Duitsland gereden dat merken we doordat de Mio het steeds over snelwegen heeft terwijl we dan toch echt op een binnendoorweggetje rijden. Veel gedaan en gezien. Lees zelf maar.

We vertrekken vandaag weer voor enkele weken naar het buitenland. Doel: de Harz. Een gebergte iets boven het midden van Duitsland en meer zien van Duitsland.
Aangezien we dit toen we wegreden nog niet hadden besloten zijn we, zoals we tegen enkele mensen gezegd hebben, eerst naar Bergen op Zoom gereden. Daar hebben we de 1e nacht geslapen met uitzicht op het prachtige meer aan de Bergse Plaat. Een fontein waar de wind mee speelt en die in de avond kleurig verlicht wordt met allerlei kleuren. En ganzenstel met vier van die lieve kleintjes. Moe voorop, de kleintjes achter elkaar ertussen en pa achteraan. Een prachtige rij. Het is mooi weer en lekker warm, we meten 21 graden vandaag.
’s Maandags gaan we rond tienen weg. In de loop van de dag gaat de temperatuur naar de 26 graden. We veranderen onze outfit in iets luchtigers. De A58 gevolgd tot de afslag Chaam waarna we een beetje binnendoor hebben gereden. Zonder kaart is dat best lastig. Bij Tilburg terug op de A58 en vandaar naar Venlo waarna we een route hadden naar Dülmen alwaar we en mooi plekje in de zon en op 25 meter van de Aldi staan. Die Aldi verkoopt bier en dat was erg lekker op deze warme dag zo na het rijden. Van Venlo naar Dülmen rijden is geen straf, het is erg mooi en groen. In Wesel hebben we een uurtje aan de Rijn gestaan (kopje thee gedronken) en genoten van de bloemengeur der meidoorns en de voorbijglijdende schepen. Het uitzicht vanaf de brug bij Wesel geeft een beetje Romeins beeld. In de verte ligt een prachtig oud aquaduct wat past in het beeld van het landschap.
De volgende dag gaan we vanuit Dülmen met de fiets in zuidelijke richting. Gisteren kwamen door Haltern met de camper en nu fietsen we erheen om via de vele meertjes die in het tussengelegen gebied liggen het stadje te bekijken. Niet zo ver, slechts 11 kilometer en het is mooi warm weer. Het betreft een oud stadje wat in de laatste oorlog behoorlijk beschadigingd is. Enkele oude sierlijke huizen zijn gelukkig blijven bestaan en een wandeling door de “altstadt" is dan ook de moeite waard. Op het pleintje voor de kerk staat een markt tot een uur of één. Dan breken de marktkooplui de boel weer op. Wij lopen daar net rond. Een dame verliest de controle over haar scootmobiel en rijdt eerst achteruit tegen de benen van Adrie en even later gaat ze vol vooruit en neemt en passant een vrouw mee die voorop meegesleurd wordt naar een half afgebroken marktkraam totdat Adrie haar afremt door de stoel vast te pakken en mij vraagt het contact af te zetten. Het loopt gelukkig allemaal goed af en de aangereden vrouw komt met de schrik vrij. Ze neemt het allemaal goed op, maar de bestuurster, een wat oudere vrouw, is vreselijk in de war. Wij gaan door en laten de boel de boel. We pakken de fiets en gaan verder. Naar het station, een mooi gebouw, en vandaar langs de andere kant van de meertjes terug naar onze camper waar we nog een tijdje lekker van de zon kunnen genieten.
Weer een dag verder besluiten we nog even hier te blijven. Er is iets verderop een Rododendron bos. Dat weten we nog van de vorige keer dat we hier waren en daar gaan we vandaag op de fiets naar toe. Eénmaal gevonden maken we foto’s van de bloeiende struiken. Zoveel bloemen bij elkaar en in diverse kleuren. Dat was de vorige keer niet, ik heb genoten van dit mooie bos. Daarna zoeken we onze weg terug wat niet meeviel moet ik zeggen, maar we zijn er weer gekomen.
De 14e inmiddels en we gaan nog niet weg uit Dülmen. Hoewel het slechts 10 graden was vanmorgen gaan we rond de middag toch maar weer een stukje omgeving verkennen. We fietsen naar het station waar zich een, althans op de kaart, een raar fenomeen voordoet. Twee sporen kruisen elkaar. Daar aangekomen zien we dat er een normaal stel treinsporen loopt en er overheen via een soort viaduct een enkelspoor. Er zijn ook twee stations. Eén boven en één beneden. Over het enkelspoor loopt een trein van slechts 3 wagons en wordt lokaal gebruikt zoals wij een metro gebruiken. Mooie oplossing. De andere is landelijk. Het blijkt dus niet zo raar te zijn. We fietsen door landelijk gebied en komen op een doodlopende weg terecht. We staan aan de achterzijde van een camping en voor een hek van een grasveld wat verboden gebied is voor onbevoegden zoals wij. Aan de andere kant van het grasveld, 50 meter verder, ligt het vliegveld waarnaar wij onderweg zijn! Hoe kom je daar nu? De oplossing biedt zich aan in de vorm van twee aardige jongedames (zien er punkig uit) die ons door het hek van de camping laten en zo komen we dan over het campingterrein toch nog snel bij het vliegveld. Het vliegveld is vergelijkbaar met Vliegveld Midden-Zeeland maar hier worden veel meer vliegbewegingen gemaakt. Het ene na het andere zweefvliegtuig gaat omhoog en komt ook weer neer op deze zonnige dag. Op twee manieren worden ze omhoog geholpen. Met een lier of achter een vliegtuigje. Beide staan garant voor een poosje stil vliegen. Veel volk staat er te kijken en er loopt een fietspad loopt over het terrein. Een horeca gelegenheid doet goede zaken, het is erg druk. Een man bakt buiten worsten die met en zonder brood gegeten kunnen worden. Een gezellige boel dus. Als we alles gezien hebben gaan we terug naar de camper voor een lekker kopje thee en een zetel in de zon.
Na drie dagen fietsen hebben we het gevoel dat het hier goed toeven is met je fietsje in een wisselende omgeving met leuke stadjes en dorpjes.
De volgende dag, de 15e, twijfelen we nog of we wel of niet weggaan. We gaan eerst maar naar de markt die er klein, maar gezellig uitziet. Fruit, groenten, planten en vis. Geen tierlantijntjes, er zijn voldoende winkels in de omgeving. Een optreden van kinderen werd ook ons deel. Stunten op éénwielertjes en acrobaatjes. Wel aardig.
Ik neem een gerookte forel mee die uit de rookoven komt maar blijkt bij thuiskomst alweer koud te zijn, jammer. Na het eten, zo rond twee uur, vertrekken we dan toch maar. Het is te koud, 10 gr., om te fietsen.
We gaan naar Rheda. Hier blijkt een lentefair om, bij, en in het prachtige slot te zijn. Daar we laat in de middag aankomen hoeven we geen entree meer te betalen en kunnen we alles zomaar bekijken. Het ziet er gezellig uit met al die tentjes en kleurige vaandels. Er zijn heel veel kramen van allerlei. Op het binnenplein staan kleurrijke houten stoelen opgesteld ter verkoop. Het waterrad draait er lustig op los. En het terras is vol bezet. Na anderhalf uur lopen en bekijken van het geheel gaan we naar de camper terug. De kramen gaan sluiten het is zes uur. Morgen en overmorgen zijn ze er weer. 3 Dagen feest.
Helaas, het feest wordt overschaduwd door de regen die vandaag valt. Ook wij zijn er niet blij mee en vertrekken in de loop van de dag. Je moet wat. We gaan naar Salzgitter waar we rond 5 uur aankomen. Niet een tijd om nog wat te ondernemen. Dat doen we morgen, dan fietsen we rond het Salzgittermeer. Wel 7,3 km! haha. Als we bijna rond zijn ontdekken we dat er een eiland in het meer ligt waar je via (al eerder gezien) een brug op kunt. Daar kun je nog eens 1,2 km extra fietsen of hardlopen, wat velen ook wel doen. Als we weer van het eiland af komen nemen we de buitenring en rijden nog een rondje maar nu langs de huizen. We laten het meer rechts liggen. Haha.
Uiteindelijk hebben we toch weer bijna 20 km. gefietst. Het rondje is het leukst om te wandelen. Er zijn veel leuke dingen te zien. Er is een piratendorp, een planetenbord, diverse kunstwerken enz. Salzgitter zelf heeft mooie vakwerkhuizen. Maandag 18 mei zijn we weer verder getrokken. De mooie plek aan het meer verlaten we om er later nog eens een keer heen te gaan als het warmer is, in een volgend jaar wellicht.
Nu gaan we naar……..nog geen idee. We starten richting Harz gebergte en stoppen na Lauenthal om te eten in het bos. Veel meertjes zijn hier. Het zijn eigenlijk allemaal aangelegde wateropslagplaatsen. Sommigen dateren al uit 1600.
In Lauenthal zelf staan, zelf in de voortuinen, wagonnetjes die in de mijnen gebruikt zijn om erts te vervoeren denken we. Ik moet dit nog uitzoeken als we weer eens internet hebben.
We belanden in Hahnenklee. Een wintersportgebied. Een lift gaat de Bocksberg op en beneden, naast de camperplek, is een mini skiliftje wat nu ontmanteld is. De lift voor de Bocksberg gaat altijd, er is nl. een erlebnisplek boven. Een soort park waar je van alles kunt zien, doen en beleven en waar je van kunt leren. De Erlebnisplaatsen hebben allemaal een bepaald doel. In Hahnenklee hebben ze een bijzondere kerk die de enige in zijn vorm in Duitsland is, geheel van hout met veel houtsnijwerk en versierselen.
Het dorp heeft veel hotels en enkele fraaie huizen. Hierboven bij ons staat een, wat ik noem een koek en zopie huisje. Dat is het natuurlijk niet, maar het is een oud piepklein vakwerkhuisje (lijkt op instorten te staan) waar men ’s winters warme chocolademelk, glühwein enz. verkoopt als er geskied wordt. Een leuk dorp waar altijd wat te beleven valt.
We rijden door naar Schulenberg en komen daar boven op een berg terecht met uitzicht over een meer. Schitterend, maar het waait er flink en het dorp zelf bestaat uit 4 á 5 straatjes en niemand te zien. We gaan terug naar Hahnenklee en settelen ons daar voor de nacht. De volgende dag gaan we verder en rijden door de Harz naar het Thüringerwald. In de Harz zijn we skigebieden met skiliften tegengekomen Het Thüringerwald geeft een heel ander beeld. Meer bossen voor de kap. Veel omgezaagde bomen met nummers aan de onderkant. Bestemming bepaald.
Beide gebieden zijn mooi en hebben Duitse charme met al die leuke dorpjes. Soms zie je alleen de torenspits van de kerk boven de grond uit komen omdat je zelf hoog rijd.
Van Hahnenklee zijn we in Erfelt terecht gekomen en staan we op één van de twee plaatsen naast de “Altstad” die we zo in kunnen lopen. Prachtige stad met veel grote gebouwen die weer voorzien zijn van mooie gevels. Kerken in overvloed. De Oost-Duitse invloed vind je o.a. terug in de straatnamen zoals bv. Yuri Gagari plein. De Russische astronaut. Een fontein waar punkers voor zitten met de kratten bier in het water, een bekertje met de vraag op een stuk karton erbij om geld voor wiet en bier. Erfelt is een grote stad met alles wat er bij hoort. We hadden meer willen zien dan alleen de avondwandeling waardoor maar enkele straten, maar het weer liet het niet toe en de volgende dag zijn we dan maar weer verder gereden. We belanden na een mooie route in Coburg. Ook een mooie stad, kleiner dan Erfelt en een vestingstad met boven op de berg een Veste (burcht). Ook hier een avondwandeling om alvast een indruk te krijgen. En ook hier prachtige gebouwen met veel versieringen en leuke kleurtjes met veel vakwerkhuizen. Donderdag hebben we vrijwel de hele dag besteed aan een wandeling de berg op naar de Veste. Puf puf. Een hele klim, hoewel je redelijk snel vrij hoog zit. Onderweg ritselde er wat in de dode bladeren op de grond en blijken er in de (hele grote) hofgarten veel muizen te zitten die langs takken omhoog klimmen en daar aan de blaadjes knabbelen. Erg leuk en ja je kunt ze ook nog fotograferen. Dat heb je als het niet druk is zoals in deze tijd van het jaar. Leuk dus.
We gaan verder met de klim en kunnen op een gegeven moment kiezen. De trappen nemen of rondlopen. We nemen de trappen en worden beloond met een oude poort als ingang en een fraai uitzicht. De burcht is zeker de moeite waard. Er is een gebouw wat bol staat van de kunstvoorwerpen zoals oude sleeën, glaswerk, stoelen, enz.
Aangezien het een prachtige dag was hebben wij het bij het buitenwerk gehouden en dat was op zich al genoeg voor uren kijkplezier. Op de terugweg kwamen we langs het natuurmuseum (ook in de Hofgarten te vinden) waar we de bijenkorf even mochten openen om de krioelende bijen te bekijken. Een kruidentuintje voor de deur, maar we gaan door en komen in de hoftuin waar Sater (met hoeven) op de panfluit speelt en guitig kijkt naar een fraaie dame die aan zijn rechterzijde is opgesteld. Mooie rozen en andere bloemen staan te bloeien. Een weelderige goed verzorgde tuin. Dan lopen we de stad weer in en vinden dat we wel een ijsje verdiend hebben.
Zo, dat was Coburg. De reis gaat verder naar het zuiden en we belanden in Hertzogenarchau. Maar niet voor we iets voor Wiessendorp de middag hebben doorgebracht tussen de kikkers. In dit gebied liggen vele waterplassen waar we de camper tussen hebben gezet, de stoelen buiten en in de zon gezeten naar een prachtig kikkerconcert hebben geluisterd. Nooit geweten dat kikkers zoveel verschillende geluiden kunnen maken. Een waterkip zit op zijn nest maar is door ons iets verstoord. Gelukkig gaat hij/zij steeds terug naar het nest. Een waterkonijn of bever glijdt met takken van de ene kant van het water naar de andere. We hebben genoten van de omgeving en de warmte van de zon. Slapen doen we in Herzogenaurach naast een fraai zwembad. Helaas is hier wat verkeerslawaai. De vakantie in Beieren is begonnen waardoor er vele campers op stap zijn, ook met kinderen. De volgende dag vertrekken we nadat we het water aan hebben kunnen vullen en we er weer even tegen kunnen. We aan via de B4 zuidelijk en belanden ongeveer 20 kilometer later in Cadolzburg waar we blijven staan. Het is heerlijk weer en we kijken over de landerijen en naar een fraaie burcht die we ’s middags tijdens een wandeling door het stadje bezoeken. Wij staan hoog en naar beneden toe loopt het stadje. Het is zaterdag de 23e en er worden twee huwelijken gesloten. Eén toost in de slottuin en de ander beneden bij een fraai vakwerkhuis á la auberge aan de stadsvijver gelegen. In het gras bij de vijver staan twee Canadese ganzen, wat blikjbaar bijzonder is volgens ingewijden, met 5 jongen. Er is een heel bijzonder uitkijktoren uit 1893 waarvoor je normaliter in mag na het ophalen van de sleutel. Echter op dit moment zitten er speciale valken met een nest bovenin en om die niet te storen is de toren gesloten tot begin juni. We hebben fraaie foto’s van de vogels kunnen maken. De burcht is zeker ook de moeite waard en wordt gerestaureerd waardoor je één pleintje niet op kan. Volgends dezelfde bewoonster van de stad wordt de burcht omgebouwd tot een Erlebnis gebouw. Ze ziet het nog niet zo zitten.
Deze vrouw kwam om ons een folder van de stad te geven en we raakten leuk aan de praat waardoor je meer dan normaal te weten komt. Ze was zeer onderhoudend.
Vele fraaie (vakwerk) huizen, stadhuis , kunstwerken, enz., hebben we bekeken. We zijn hiervoor ruim twee uur aan de wandel geweest. We nemen nog een ijsje en gaan terug naar de camper waar we nog lang buiten hebben kunnen zitten ’s avonds. !e Pinksterdag wordt vrolijk ingeluid door de verschillende kerken. Wij hebben gewoon een dag niks gedaan, ook wel eens lekker. 2e Pinksterdag zijn we weer op pad gegaan en komen na wat omzwervingen aan in Enderndorf aan de Brombachsee (lees meer). We gaan op de Wohnmobilplatz “Panorama” staan en kijken van bovenaf, we zitten weer in een heuvelachtig gebied, over een meer. Een schitterend uitzicht hebben we hier. Over het dorp beneden en het meer met zeilboten, waterfietsen en uiteraard vaart ook hier een rondvaartboot. Een trimaran, dat is een boot met 3 losse onderkanten(rompen) waar de boot verder bovenop gebouwd is. Het is een mooi schip. Voor wat begrip: de veerboten die van Vlissingen naar Breskens varen hebben twee rompen en deze dus drie. Het is prachtig weer als we aankomen maar enkele uren later zitten we helaas in de regen. Gelukkig hebben we al een wandeling naar beneden gemaakt. Ik heb verbaasd geconstateerd dat er een koeienstal naast een restaurant staat en vlak aan het strand. Bijt elkaar blijkbaar niet. Een aardige buurman die vertrok kwam zeggen dat er nog stroom in de paal zat en vroeg of we die wilden gebruiken. Goed voor de accu, dus ja, graag. Kunnen we de huishoud accu weer even optoppen. We bedanken de man hartelijk en zwaaien hem uit.
We zitten momenteel op de route die men “Romantischer Strasse” noem en loopt van Marxheim, waar we de Donau over zijn gegaan, naar Füssen. Hier zullen we vanavond denk eindigen.
Tot zover dan onze reis dor Duitsland. Hartelijke groet voor iedereen die we kennen.

Lucia