van Portugal naar Torrox,Spanje

Torrox-Spanje, 5 februari 2015

Beste lezers,

Het is vandaag 26 januari 2015 en we hebben een fietstochtje door de zoutpannen gemaakt in Fuseta, aan de oostkant. Ontzettend leuk, er staan flamingo’s te grazen in het water tesamen met andere watervogels waarvan er heel veel zijn. De zoutpannen liggen direct aan het Ria Formosa, een logische plaats vanwege het zoute water. Ook aan de andere kant, richting Olhão zijn veel zoutpannen. Er loopt een fietsroute van Cabo Vicente tot Villa Real St. Antonio, door de hele Algarve dus. Een eco-route speciaal voor de fiets. Als je deze route fietst dan kom je ook door deze zoutpannen. Wij hebben een stukje gedaan en terug over een weggetje gefietst met vele kuilen en modderpoelen waarbij we aan de andere kant van de haveningang uitkwamen vanwaar we de camper konden zien maar niet bij komen. We zijn het strand opgelopen en hebben schelpen en andere leuke of interssante vorwerpen gezocht. De vorige dag hadden we aan de kant waar de camper staat ook al vele leuke dieren gevonden. Zie vorig verslag. Adrie vond een zeeappel of was het een zeeegel? In ieder geval was de huls erg leeg en breekbaar, paars en erg mooi. Ingepakt in een stuk schuimrubber en een gevonden doosje mag het in de rugzak mee. Ik neem veel van die leuke hoornachtige schelpjes mee. Aangekomen bij de camper zijn ze weer terug aan de zee toevertrouwd. Ze hadden bijna allemaal een bewoner, een heremietkreeftje. Eén probeerde zelfs op tafel al weg te lopen, haha. Klein filmpje van gemaakt omdat je dat niet alle dagen meemaakt. We zijn hier enkele uren mee doende geweest op deze zonovergoten dag.
De volgende dag weer vertrokken. We hebben bij Manta Rota gekeken, maar die camperplaats was erg vol, een enkel plekje nog. We rijden door naar Vila Real de Sto.Antonio, verder genoemd VRSA. Daar hebben we vele handwassen gedaan, 4 emmers vol. Dat was erg veel en moesten alles ophangen aan een touw aan de luifel, gen boom of paal in de buurt. Het ging goed maar tegen de avond schoot er een stalen pen uit en hebben we de boel er maar afgehaald om de volgende ochtend denog niet droge stukken aan het rekje te hangen. Uiteindelijk was alles weer schoon en droog in de kast.
We kregen een bezoekje van een jongeman met gouden tanden en een zielig verhaal dat hij al zijn spullen kwijt was geraakt. Geen pas, geen identiteitskaar meer, wel een kopietje ervan (haha) en had zijn hotelkamer in Tavira verlaten. Er is hem gevraagd waarom hij het hotel heeft verlaten en geen aangifte ter plekke heeft gedaan. Geen antwoord. Wel een verzoek of zijn oma geld aan ons mocht overmaken en dat wij dat dan aan hem zouden geven zodat hij naar huis kon. We konden er zelfs € 50,-- voor krijgen!
Nou zijn wij niet gek natuurlijk en wordt hij verwezen naar een postkantoor en/of de ambassade. Hiervan zijn diverse dependances in de steden. Hij moet maar iemand anders vinden om gegevens af te trochelen. Het was een aardig in elkaar gezet verhaal maar net iets teveel foutjes erin. Jammer voor de jongen????
Bij navraag bij enkele andere Nederlanders blijkt dat hij het overal probeert. Je kunt er maar intrappen, toch?
Vandaag, de 29e, zijn we verder gereisd en via Castro Marim over de brug en Spanje in. Dat scheelt gelijk een uur. Spaanse tijd is gelijk aan Nederlandse tijd. Moeten we wel weer een uur eerder uit bed! Haha.
Via Isla Cristina en El Rompido zijn we langs de prachtige kust met duinen en dennenbomen naar Punta Umbria gereden met de nodige stops onderweg waar we genieten van de prachtige omgeving en de stranden waar we weer mooie schelpen vinden en waar de vissers met hun zeven in het water staan te werken. Het was erg bewolkt toen we vertrokken maar nu schijnt de zon weer. We eindigen, 101 kilometer later, in Huelva. Een plaats aan een zeearm die zich splits in de rivier Odiel en de Tinto. We staan bij de splitsing van twee rivieren waar ook een groot standbeeld van Columbus staat. Ongeveer 6 kilometer van Huelva vandaan. Het is een groot havengebied waar zeeschepen af en aan varen. We hebben de sleepboten aan het werk gezien met het aanleggen van een flink schip. Een prachtige zonsondergang, rood gekleurd die schijnt door de palmbomen, en dan dat grote beeld van Columbus, geweldig. Columbus is hier overigens vandaan vertrokken voor zijn grote reis naar Amerika.
De volgende dag willen we verder zonder in de buurt van Sevilla te komen. Dat blijkt niet te kunnen. Lees het verslag:
We rijden door het industriegebied, waar de aardbeien kwekers tussen staan, en door de natuurgebieden “Parque Naturel de Doñana” en “Parque de Nacional de Doñana”. De gebieden zijn geschieden door de weg van Matalascañas naar Rocia, de A483. We zijn gestopt in Naturel en hebben daar tussen de bomen wat gegeten.
Het is een gebied met veel dennenbomen en moerasgebied aan de andere kant van de weg. Enkele flamingo’s hebben we ontwaard in het moerasgedeelte. In Matalascañas zijn we het dorp ingereden om te kijken hoe het eruitzag en daar staat een vuurtoren in de vorm van een driehoek. Modern hoor. We hebben gelijk maar een korte wandeling door het natuurgebied gemaakt en de mooie zwart/grijze (ipv blauw) eksters gezien. Helaas vlogen ze weg, ze wilden vast niet op de foto. Daarna zijn we doorgereden met het idee dat we de rivier over konden, hetzij over een brug, hetzij met en veerpont. Van Rocio reden we naar Isla Mayor en daarvandaan ongeveer 10 kilometer over en onverharde stoffige weg om aan het eind tot de ontdekking te komen dat er niets meer was. Geen brug en geen pont. Foutje van de kaart! We hebben dus meer dan 50 kilometer terug moeten rijden om alsnog over Sevilla onze weg te kunnen vervolgen!! We zijn gestopt in Gelves op het jachthaven terrein. De dag heeft lang genoeg geduurd. Morgen doen we Sevilla wel.
Als we vertrekken in Gelves miezert het. We kunnen het hek niet uit, hij gaat niet open. Ik moet de havenmeester op gaan zoeken om weg te kunnen. Haha.
We zijn snel door Sevilla heen en gaan via de A92 richting Malaga/Marbella. Het regent af en toe behoorlijk. Hadden we vorige keer ook al. Is dat hier soms normaal?? Het schiet lekker op zodat we tijd hebben voor een binnendoor route. We slaan af bij Osuna en rijden door vele Sierra’s. Enkele namen zijn: Sierra Mollina, Sierra de los Merinos, Sierra Pietra en Sierra de Las Nieves. Hoge bergen, ruig gebied, prachtige uitzichten en weer een lange dag want deze wegen slingeren zich omhoog en omlaag waardoor je meer kilometers maakt dan over de snelweg. Maar we kunnen het wel waarderen hoor. Prachtig gebied en leuke stadjes. Bij El Sauceja was een ruime parkeerplaats vanwaar je over een groot gebied kon kijken. We hebben daar een uur staan genieten. Vanaf deze plaats zagen we in het platgelegen gebied stukken met complete grondverzakkingen! Een vreemde gewaarwording, of er een scheur in de grond zit.
Na vele uren komen we dan eindelijk in Marbella aan, de regen hebben we achter ons gelaten. We zoeken onze camping op en gaan maar eens even uitrusten. We blijven een paar dagen op de camping. We hebben nog tijd genoeg om naar boven in Spanje te rijden. Hier is het nu lekker weer.
Vandaag, maandag de 2e februari, gaan we met de bus naar Marbella. We nemen de bus van 11 uur en stappen 20 minuutjes later in het centrum weer uit. De zon schijnt maar het is koud. 11 Graden bij aankomst, in de schaduw. We gaan eerst naar de Boulevard en bezoeken daar de Tourist Info voor een plattegrond. Hoewel we er al eerder geweest zijn is het toch prettig een kaartje bij je te hebben. Er zijn zoveel smalle straatjes en je loopt vaak maar een eind raak. We hebben een heel stuk van de Boulevard in zuidelijke richting gelopen en kwamen bij een schitterend gebouw waar we in zijn gegaan. Een kunstgalerie met prachtige werken aan de wand en nog enkele andere winkeltjes. Met de roltrap naar boven waar men een grote stalen spin had neergezet, een mooi stukje werk. Nog verder naar boven via de trap en naar buiten, daar kun je mooi rondkijken over de Middellandse Zee en aan de andere kant naar de bergen. Dan langs de vele mooie winkels in de winkelstraat naar het oude gedeelte waar we heerlijk op het gemak hebben rondgekeken. Ook hier veel leuke winkeltjes.
We kijken regelmatig naar een mannelijke die de oude pet eventueel zou kunnen vervangen. Nu kwamen we bij een hoedenwinkeltje, in het oude gedeelte, waar prachtige exemplaren in de etalage staan. Voor de dames kleine pittige, maar ook prachtig grote gekleurde zonnehoeden. We keken naar de prijs van een herenmodel en schrokken ervan. Hij was € 150,00!! We dachten dat we het niet goed gelezen hadden, maar bij navraag blijkt dat we het goed gelezen hadden. Nu met een promotion “slechts” € 90,00. Ik heb een heel gesprek met de dame gehad, genaamd Aza, en ze heeft uitgelegd dat de hoeden uit Panama komen en handgemaakt zijn. Ze worden gefabriceerd van stro. Een dameshoed kost nog meer, daar hangt een prijskaartje aan van rond de € 400,00. Mocht je nog eens in Marbella komen ga er dan beslist eens kijken het is een erg leuk winkeltje met vriendelijke bediening. Het pand heet Pulchinella en zit aan de C/. Huerta Chica 1. Marbella-Malága. Overigens verkopen ze ook prachtige leren schoenen. Email: Amirkamali.morteza@gmail.com.
Nu willen jullie zeker weten of we er één gekocht hebben? Het antwoord is nee. Je kunt deze hoeden (en schoenen) alleen met mooi weer gebruiken, ze zijn niet waterresistant en aldus voldoen ze niet aan onze vraag.
We gaan door en komen langs een schooltje, oud gedeelte nog steeds, wat net uit gaat. De jeugd gaat gekleed in uniform met als hoofdkleuren lichtblauw en grijs. Eigenlijk heeft het wel wat zo’n uniform. Iedereen is gelijk!
We gaan het stadje uit en lopen weer naar de Boulevard waar we nu in Noordelijke richting gaan. Het weer is niet mooi meer en er staat een straffe koude oostenwind. We zoeken dan maar de bushalte op en gaan terug naar de camper waar we de kachel aan kunnen zetten en met een kop thee weer wat op temperatuur.
Het is een koude avond.
We gaan weg uit Cabo Pino na nog even en koude douche gekregen te hebben. De douche was lekker warm maar stopt ineens met warm water geven en dan veranderd de temperatuur snel. Brrrr, en ja, je schrikt even. We gaan richting Malaga en daar voorbij. We proberen nog even bij een vuurtoren in Calabura te komen maar de aanwijsborden gaan niet verder dan de afslag. Na een zoekslag rijden onverrichterzake weer terug en stoppen voordat we de weg weer oprijden en maken alsnog wat foto’s. Bij Benamáldena gaan we de weg af naar de kust en stoppen bij de Carrefour, inkopen. Dan verder en stoppen bij een fraai uitkijkpunt waar we gelijk wat eten. Blijkt dat er 100 meter verder een Aldi is, dus nog meer inkopen, haha. Lekker snoepen en eten. Ik loop er naar toe en de bus volgt. Inladen en verder. Weer 100 meter verder staat een prachtige Pagode opgericht voor de vrede. Je kunt er in waar de wierooklucht je tegemoet komt, iedereen mag wierook aansteken. Een prachtige inrichting met in de kelder nog een museum. Informatie over Tibet en Het Himalaya gebergte. Alles gratis met bij de deur een kist voor als je een bijdrage wilt geven. Ik heb alles met genoegen bekeken. Wat een mooi gebouw en mooi museum. Na deze prettige onderbreking van de rit gaan we verder en verlaten Benalmádena. We stoppen net na Almayata aan zee waar we een uurtje blijven staan, theetijd. Weer door en via Torre del Mar naar Santa Rosa waar we campers zien staan en ons bij hen aansluiten op het parkeerterrein. Dit wordt de overnachtingsplaats. Een gedoogplek met uitzicht op de bergen, de Sierra de Almijra, waarvan de toppen wit (sneeuw of rijp?) zijn.
Volgende dag, 4 februari, is het zonnig hoewel de wind nog steeds erg fris te noemen is. We blijven nog even staan en ik loop over de boulevard om de vuurtoren van Torox, genaamd “Faro de Punta de Torox” op de foto te zetten. Het warmt iets op en het is in de middag 15 graden. We worden door een ouder Nederlands stel uitgenodigd om a.s. zondag een prachtige processie mee te komen maken in Colmenar waar men twee beelden mee zal torssen. Elk beeld wordt door 50 mannen gedragen. Tevens informeert men ons over, ook in de bergen, een thermen bij Alhama de Granada waar een grote betonnen bak met warm water is waar men zich in kan wassen en scheren. Het water stroomt en wordt aldus prima ververst. Erg lief en het lijkt ons best leuk, maar ligt helaas niet op onze route en we zouden hierdoor weer terug naar het zuiden moeten. We houden het in gedachte voor een volgende reis.
Leuke wandeling door Torox via winkeltjes aan de N340 en de toerist info naar de vuurtoren. Er is daar een overhangend plateau van glas wat ook nog eens wiebelt als je er op loopt. Een fraai kunstwerk opgehangen aan stevige kabels en van daaraf kun je mooie foto’s maken van de vuurtoren en kijken over zee en de stranden. Onder het plateau liggen de resten van een gebouw waar ze vroeger de vis zouten. Een aangelegen restaurant heeft, hoe kant het ook anders, als specialiteit zoute vis. Naast de vuurtoren liggen de restanten van een Romeise vila. De vuurtorenwachter (ongeveer in 1907) was uit hobby aan de opgraving begonnen en heeft een groot deel blootgelegd. De interessantste stukken, zoals o.a. de mozaïeken zijn nu te bezichtigen in de musea van Málaga en Barcelona en worden goed bewaard.
Vandaag is het dan 5 februari, zonnig en koud. Maar van hieruit groet ik jullie allen en hoop dat ik jullie weer interessante wetenwaardigheden heb kunnen vertellen.

Lucia