Bijna bij de Franse grens

San Feliu de Guixols, Spanje 9 maart 2015

Hallo beste mensen,

We gaan verder in de tijd, ik start dit verslag vanaf 27 februari 2015.
Vandaag hadden we een leuke ontmoeting met Marjan en Willem uit Venray in Los Alcázares. Het begon allemaal met een klaagzang van andere mensen over een Duitser, de man is 87 jaar, die als een despoot een elk die achter hem wil komen staan wegstuurt. Afijn, Marjan en Willem stonden voor ons en wij staan ver van de despoot en hadden het heel gezellig. Een tijdje onze campers staan vergelijken en ideeën opdoen bij de ander. Wij vrouwen houden ons met een andere gesprekstof bezig. Haha. De volgende morgen raken we weer aan de praat en we komen slecht weg. We vertrekken pas om half twaalf. Ach, het was wel fijn weer eens een goed gesprek te hebben. Onderweg stoppen we om te eten en komen al vroeg in de middag aan in Playa la Flamenga. We gaan, net als vorige jaar, op de parkeerplaats bij de Mercadona (grote super) staan. Er staan maar enkele camper en ’s avonds weten we waarom. Om half tien komt de politie aankloppen en vertelt dat we weg moeten. We mogen overal staan, behalve op deze parkeerplaats. Ze geven aan dat we bij het grote winkelcentrum “Zenia” kunnen staan en we rijden er alle zes naar toe. Er is daar verkeerslawaai. De snelweg A7(tolweg) loopt er langs en de N332, de alternatieve doorgaande weg, doet ook aan het lawaai mee. Ik slaap gelukkig goed. De volgende dag nog even shoppen. Prachtige winkel(keten)s hebben ze hier en veel ook. Zara, Jack&Jones (alleen voor de heren) enz. Veel schoenwinkels. Ik moest alleen naar de drogist om tandpasta. Wel even gegluurd in de winkels hoor. Ik vind het wel eens jammer dat ik niets kan kopen, maar er is nu eenmaal geen ruimte voor meer in de camper. Iets kopen betekend automatisch dat er ook iets uit/weg moet helaas.
Vandaag, 27 februari, rijden we langs de zoutwinningsgebieden van Santa Pola met in het water de bijbehorende “grazende” flamingo’s. Altijd weer mooi. We stoppen aan het strand van Santa Pola met uitzicht op een eiland in de verte “Illa Plana o Nueva Taborca”. Een hele naam voor een klein eilandje. We zitten de hele middag in de zon te lezen terwijl het water rustig kabbelt aan onze voeten. Daarna rijden we naar een drukke camperplaats aan de Cabo de Santa Pola. Een mooi duinengebied met daarachter het witte strand en uitzicht op Alicante. Het is een gezellige plek met heel veel Nederlanders en heerlijk rustig.
Dan gaan we op de laatste dag van de maand verder via Alicante, Benidorm naar Calp. We maken een stop aan zee met aan de andere kant het vliegveld. Daar taxiën de diverse vlieg maatschappijen achter elkaar de startbaan op. Af en toe even wachten op een binnen komend vliegtuig, maar dan gaat het gestaag weer door. Hier had ik ook de mogelijkheid om de skyline van Alicante te fotograferen. Vliegtuig spotten is best leuk. Eind van de middag, we doen altijd lang over relatief kort stukje omdat we heel vaak stoppen en dingen bekijken. We nemen daar tegenwoordig erg veel tijd voor.
Vanavond eten we lekker en hebben ijs na. Jum. Het is nu kwart voor negen en we horen in de verte de trommels van de feestvierders voor het carnaval.
De volgende dag gaan we weg en naar Cabo de La Nau waar ook weer een vuurtoren staat. Het is 12 km heen en ook weer terug. Er is maar één weg ernaar toe, slingerend naar boven. Prachtig uitzicht heb je van hier. De Montgo is nog hoger, misschien gaan we daar deze keer ook nog omhoog?? Dat moet dan vanuit Denia en we gaan nu naar Javéa (Xabia in dialect). Het is de 3e keer dat ik door de bergen rijd. Een goede les om rustig te leren rijden. Ik mag nl. graag “scheuren”, maar dat kan met de camper niet, vandaar deze “lessen”. Bijkomend voordeel voor Adrie is dat hij nu ook eens op zijn gemak rond kan kijken.
Het is prachtig weer en er staat een Nederlands sprekende groep wielrenners op de top. Ik maak een groepsfoto van ze wat ze kunnen waarderen, eindelijk de groep eens compleet op de foto.
We lopen een rondje, we zijn er al eens geweest, en glijden nog steeds van de rots(steen) af. De steensoort is spekglad, je voeten goed neerzetten of degelijker schoenen aandoen! Wij noemen het roze speksteen, maar of dat de juiste benaming is? We eten hier boven wat en gaan dan door naar Javéa, naar de camperplek.
Javéa is een leuk stadje wat bestaat uit drie delen. Wij zijn op één ervan. Een mooie baai met wit zand, een prachtige boulevard en mooi weer. De dames liggen weer mooi te zijn in de zon. Een jongeman staat macho zijn kunsten met de bal te vertonen. Een prachtige dag. We lopen de boulevard af en gaan een stukje richting het “ander gedeelte” van het dorp langs de vreemde in het water gelegen stenen. Ik fantaseer dat er een heel groot kasteel heeft gestaan of een grote vesting. We kunnen van dit alles niets op internet terug vinden, dus blijft het bij fantaseren. Wel heel apart al die uitgehakte steenvormen die je het idee geven van kamers. Ze zullen wel steen nodig gehad hebben voor de gebouwen of wegen en hier de stukken uitgezaagd. Dat klinkt realistischer.
’s Avonds wandelen we nog een keer wat rond, het is een zwoele avond, en genieten van het lekkere weer. De volgende dag is het nog warmer en loopt de temperatuur op tot 26 graden. We zoeken de schaduw op, maar in de middag fietsen we naar het “andere gedeelte” van Java. Het dorp bestaat uit twee gedeeltes aan de baai en een oude stad die iets daar achter. Het is hier erg mooi en groen. We waren van plan vandaag verder te gaan, maar de planning wordt in verband met het mooie weer even aangepast en we blijven nog lekker hier in het paradijs.
We moeten gaan, het weer is omgeslagen en het is nu koel. We gaan door de bergpas, ik rijd weer, naar Denia. Daar gaan we aan het strand staan bij de palmbomen. Hier is het iets beter weer en kunnen we buiten zitten. Er staan meer campers dan we gewend zijn. De volgende morgen komt dan ook de politie om half tien aankloppen en ons vriendelijk maar dringend vertellen dat we hier niet mogen slapen en maar 3 uur mogen staan. Dat betekent dat we na de koffie moeten vertrekken. Waren we al van plan dus dat maakt gelukkig niets uit. Het loopt snel leeg. En we vertrekken als één na laatste. Van Denia gaan we naar camping ‘l Aqueria in Grau de Gandia. Omdat we verkeerd reden kwamen we voor de 1e keer door de stad. Die moeten we gaan bezoeken en doen dat de volgende dag op de fiets. Deze parkeren we bij de bibliotheek aan de overkant van de Tourist Info. Daar halen we een plattegrond en gaan aan de wandel. Een mooie stad met een prachtige brug over de weliswaar droge, maar toch, rivier. Een schitterende promenade met aan weerszijde Platanen en daar weer naast winkels. We zien de feestelijke ingebruikname van gemeente autootjes en de 1e hondenpoepzakjesinstallatie. Zo een heel woord, maar hier kun je je poepzakje meenemen. Ik kreeg een mooie cassette met daarin de zakjes mee voor thuis, hoewel we geen hond hebben. Haha.
Leuke attentie van de gemeente. De camping was goed voor 2 nachten. Inhoudelijk:
2 wassen, auto afspoelen (was vreselijk gezouten door de zee), camper trachten stofvrij te maken (het is een droog land) en andere zaken. De standplaats heeft een eigen wasbak en watervoorziening. Erg handig. Stroom was ook inbegrepen, ’s avonds kacheltje aan. Heerlijk gezwommen in het overdekte zwembad, in de prijs inbegrepen. Prima camping.
Vandaag 6 maart, gaan we verder en komen via Cullera, natuurgebied ‘L Albufera (rijstvelden) door de stad Valencia met fraaie gebouwen, El Port de Sagunt met leuk vliegveld (gele vliegtuigen), Castellon de La Plana in Benicasim. Het was zonnig vandaag maar koud. We haalden maar net de 15 graden. We hebben een lang stuk gereden vandaag op weg naar het noorden. Het was een mooie route langs de kust met aan de andere kant bergen. Om tot bij Cullera te komen moet je door een bamboebos met een heel smalle weg. Voelt bijzonder. We hebben ook een in delen uiteen gevallen ruïne van een groot kasteel gezien boven op de bergen aan de kust met een eind verderop nog een vierkante toren waarvan ik vermoed dat die er ook nog bij hoorde. Een lange maar leuke rit.
Benicassim is een aardige stad met leuke boulevard en mooi aangelegde omgeving bij het strand. De Torre de Vicente, een oud fort, staat in volle glorie aan het strand. Daarnaast hebben ze leuke “scheve” gebouwtjes neergezet, EHBO e.d. Er is een grote Mercadona en Lidl voor de boodschappen dichtbij waardoor we lekker zelf gebakken tongetjes hebben kunnen eten met ijs na.
Vandaag gaan we naar de camping in Peñiscola, La Volta. We hebben hier al meerdere malen gestaan en ook nu worden we weer netjes ontvangen en kunnen we een plekje uitzoeken. De rit hier naartoe is redelijk saai, kale bergen en geen mooie dingen onderweg. Het is gelukkig maar 56 kilometer. Er staan veel Nederlanders die wachten op vrienden of tot ze of naar huis of verder naar een andere bestemming kunnen. Een stel gaat van hieruit naar nog “even” naar Turkije via Italië.
Afijn, wij zijn al weer een eindje op weg naar huis, nog een klein stukje onder Barcelona, maar het kan snel gaan als we daar zin in hebben en dat hebben we. We blijven hier één of twee nachtjes en gaan dan weer door. Het hangt een beetje van het weer af hoelang we in Frankrijk nog door kunnen brengen zonder te veel kou, maar een dag of 5 zal het zeker wel worden.
Vandaag, zondag, zijn we van Peñiscola naar Sitges gereden, een kleine 200 kilometer. Vanmorgen was de gasfles leeg. Gelukkig konden we op de camping een volle aanschaffen en installeren. Dat scheelt een hoop gedoe onderweg. Als het gas aangesloten is, is de koffie er snel gezet en kunnen we vertrekken. We stoppen in Cambrils aan een doodlopend wegje naar het strand om te eten. Een mooi plekje. Het strand is opgedeeld in diverse kleine baaitjes omgeven door stenen en daardoor erg veilig voor zwemmers. Een schitterend aangelegde boulevard, hier zijn ze in Spanje toch goed in. In de hoogste palmbomen zitten de parkieten te kwetteren in hun nesten. Het is gezellig, er lopen heel veel mensen te wandelen en op het fietspad ernaast wordt flink geskeelerd of aan running gedaan. Dat is het sportieve gedeelte. Haha. Na het eten gaan we verder en ik wil graag langs de zeekant naar de andere kant van Tarragona. Helaas, de afslag wordt door de bestuurder gemist en we rijden een heel stuk om en alsnog op de rondweg van de stad. Omdat we vandaag veel op snelwegen zitten stoppen we bij een rotonde even in een wijk voor thee en gaan dan weer verder richting Sitges. We worden verrast door deze route. We gaan door bergen en komen onderweg een mooi kasteel tegen aan de rivier Foix. Deze rivier stopt bij een stuwdam. Wij stoppen aan de overkant van de stuwdam en staan naast twee bloemstukken die daar geplaatst zijn na een dodelijk ongeval. Het is een gevaarlijke bocht, niet afgezet met een vangrail en erg steil naast het meer. Het is goed dat we hier even stilgestaan hebben want verder is er geen plaats meer voor onze camper langs de weg. Het was een mooie weg door de bergen zoals we in Frankrijk al veel gezien hebben. Prachtig, en zo kwamen we dan in Sitges terecht voor de nacht om morgen weer verder te gaan. Vandaag, de 9e maart zijn we door Barcelona via de B10 aan de zuidkant van de stad gegaan. In een kwartier door Barcelona gevlogen. Daarna ging het allemaal wat minder snel omdat we hier en daar vastliepen in de wat kleinere stadjes. Omleidingen enzo. Dan de fantastische maar grillige kustweg van Tossa de Mar naar onze eindbestemming, een slordige 25 kilometer slingeren langs hoogtes en dieptes maar erg mooi. Het was me het dagje wel. Halverwege de middag stonden we weer op een fraai plekje. Dan nog even het stadje in en genieten op de boulevard van de vele parkieten in de palmbomen en de gezellige straatjes.
Tot hier onze reis, we vervolgen onze weg binnenkort door Frankrijk en naar huis.

Lucia