Moncarapcho en andere belevenissen

Moncarapacho, 31-12-2014

Hallo allemaal, een lang maar naar ik denk een aardig verhaal. Ik wens iedereen veel leesplezier.

We blijven nog even in Moncarapacho op de rustige camperplaats. We leren onze Walcherse buurman en ook zijn buren, Adam en Marlies (Duitsers), beter kennen. De andere Nederlanders zijn weer vertrokken. Dat gaat zo op een camperplek, de meesten komen slechts één of enkele dagen. Normaliter doen wij dat ook zo. Nu is wel zo dat als een plek bevalt je er niet zo snel weggaat want je weet niet of het elders ook leuk is of erg druk. We zijn momenteel wat behoudender. Goede plek, lekker weer en rustig, dan is er grote kans dat we wat langer blijven staan.

Op maandag ben ik in mijn eentje naar Olhão gefietst. Reden: shoppen bij de Lidl. Ik ben tegen twaalf uur op de fiets vertrokken gewapend met een landkaart die gefotografeerd was en dus geraadpleegd kon worden onderweg. Dat was nodig ook. Ik kom bij een afslag en weet niet of ik rechts of links moet aanhouden, reshts die drukke weg op? Het best handig dat je dan even kunt kijken en ziet de je (gelukkig) niet de drukke weg op hoeft. Pffffffff. In Olhão aangekomen nog even de weg gevraagd. Dan wordt je prompt (een man natuurlijk, sorry mannen) de verkeerde kant op gestuurd. Een eindje verder vraag ik het nogmaals maar dan nu aan een vrouw. Zij zegt: rechts aanhouden en dan nog één of anderhalve kilometer fietsen. Dat was wijs en goed. Ik was net klaar met mijn inkopen toen mijn Duitse buren ook de winkel inkwamen. Ik had best veel gekocht en dat mocht mee in hun camper. Dat was een hele opluchting, want ik zag mezelf al fietsen met twee Lidl tassen aan het stuur, een gevulde rugzak en de keukenrollen op de bagagedrager. Daarmee 10 kilometer of meer tegen de wind in over een heuvelachtig gebied terugfietsen.
Ik was koud terug toen mijn band een raar geluid maakte en zachtjes leegliep. Mazzel dat ik net terug was. De reserve binnenband lag er al snel weer op, dank je lieve man van mij. Ik was die mensen zo dankbaar dat ik de volgende dag wentelteefjes en pannenkoeken voor ze heb gebakken. Die vonden gretige aftrek. Na het eten van de koeken hebben zij dan weer koffie gezet. En zo werd het een heel gezellige dag. De luifel vandaag gesmeerd, hij piepte als een muis in nood, met de te leen gekregen ladder van Jan. Zo krijgt het gezegde: “Beter een goede buur dan een verre vriend” voor ons even een prettige betekenis.
Vandaag zag ik weer iets wat ik zeer bijzonder vind in Portugal. Als mensen een garage hebben aan de straat en boven wonen dan wordt deze vaak gebruikt als sociale plek buiten. Men eet en drinkt in of net buiten de garage. Vandaag zijn we weer samen naar Olhão gefietst en hebben een rondje door de stad gemaakt en zijn ook door de wat mindere wijken gereden. Daar kom je de echte leefstijl tegen. De was op rolletjes als je boven woont, zodat je stuk voor stuk door kunt schuiven en er toch bij kunt. De wegen zijn slecht onderhouden, evenals het stucwerk aan veel muren. Er staan ook schitterende goed onderhouden en leuk gekleurde, bv roze of zahct geel, woningen tussen. Vandaag zagen we een roze geschilderd huis met balkons en luxe aankleding, marmer, van de pilaren onder de balkons. Er is veel verschil in de lagen van de bevolking.
Aan de haven in Alhão staan twee schitterende gebouwen die als vlees/vis- en groenten/fuithal worden gebruikt terwijl buitenom allerlei koffie en eettentjes gesitueerd zijn. Leuke gezellige boulevard waar je een klein beetje overzicht krijgt op de vele eilandjes voor de kust. Naar enkele eilanden kun je met een pontje over en dan over de prachtige witte stranden wandelen of gewoon in de zon liggen bakken.
Het stadje is oud en gezellig, de trein rijdt er middendoor waardoor je onderdoor het spoor geleid wordt. Het oude stationnetje konden we bekijken vanaf een brug over het spoor. Er is ook een schitterend winkelcentrum genaamd “Ria Shopping” van 3 verdiepingen met leuke winkels (voor de dames vooral). Eén winkel lijkt wat op een kleine Mediamarkt. En de Jumbo supermarkt is ook vertegenwoordigd. In het centrum zijn diverse winkels van allerlei slag. Van modewinkel tot goklokaal. Dat doen ze hier in Portugal blijkbaar ook graag. Men krast de loten bijna kapot. Op de kerk zagen we twee ooievaarsnesten, wel grappig zo midden in de stad. Wij hebben lekker op een bankje in de zon gezeten en naar de eilanden, boten en het water gekeken zittend in de zon. Tja, dan moet je nog terug en ik wist nog van de vorige keer, dat viel niet mee. Het was heerlijk weer vandaag, warm en veel zon.
Ook vandaag, de 18e dec., weer prachtig weer. We gaan op de fiets naar Fuseta, een klein vissersdropje. Het is niet zover, slechts 4 á 5 km. We genieten daar van de vele (mini) vissersbootjes en zittend op een houten bank eten we ons meegenomen middageten op. Veel is er niet in Fuseta, enkele (mini) supermarktjes en wat andere winkeltjes. Wat we wel bijzonder vonden is dat er bovenop de kerk een rood geleidelicht voor de scheepvaart staat. Een vreemd verschijnsel maar gezien de vele eilanden voor de kust waarschijnlijk noodzaak. We gaan van Fuseta langs de N125, doorgaande route van Spanje naar de westkust, naar Olhão. Dat was best een eind. We kopen daar bij de Aldi niet geplande boodschappen en daardoor komen we niet meer in de stad en rijden we rechtstreeks weer naar huis.
We hebben vanavond een borrel van de zaak. Er was wat onrust op de camperplek, er werd een Fransman van het terrein verwijderd na wat onenigheid met de directie. Ze willen de sfeer blijkbaar zo goed mogelijk houden en doen dat op deze manier.
Het was dan ook heel gezellig met een koppel wat beide accordeon speelt (Frans) en gratis borrels. Je had de keuze tussen Cognac of Port. Niks mis mee.
De volgende dag zijn we alleen naar Fuseta gefiets en hebben de boel wat beter verkend. Een wandeling gemaakt over het strand en de aanlegsteiger ontdekt, aan een groot eiland, voor de veerpont. We zien de vissen in de haven zwemmen. De vele aalscholvers die op een mini eilandje, alleen voor hen, zonnen. We wandelen en klein rondje en gaan dan weer terug. We kijken nog even in de zoutpannen in het natuurgebied “Formosa”. Ik maak een foto van een zoutberg en zie later op de foto dat daar Flamingo’s rondhobbelen. We willen nog even terug om dat van dichtbij te bekijken. Er komt een trein het station binnen met de aanduiding dat hij naar Vila Real gaat en we willen weleens weten hoe hij verder gaat. Op het moment dat er gereden wordt rijden er ineens twee treinen. Tja, dan zoeken we wel op google hoe het spoort loopt, haha.
Het is nu zaterdag 20 december en de dag begon erg koud totdat de zon er om twaalf uur doorkwam. De wind bleef frisjes en de temperatuur komt niet verder dan 15 graden. Vanavond hebben we karaoke. Toevallig kwam er een Nederlandse camper met een man die het leuk vindt om te entertainen, oa van ouderen in bejaardenhuizen. Hans van Hoof, een gezellige man die deze avond gratis en voor niets wil verzorgen. De twee directeuren laten zich ook van hun goede kant zien en zorgen voor gratis drank. Gaat goed hier. We hebben dan ook een gezellig avond waarbij we onze kelen droog zongen en die dan weer gesmeerd moest worden. Een groot houtvuur zorgde voor voldoende warmte. Nooit gedacht dat we daar nog eens aan mee zouden doen. Hoe ouder hoe gekker?? Ik heb heerlijk gezongen.
Een prachtige dag gehad, beetje verbrand zelfs. De avond werd weer gevuld met gratis drank. Nu waren er zelfs oesters en kokhaantjes die klaargemaakt werden op een bakplaat op gas. Citroentje erbij en klaar waren we weer. Erg lekker.
Vandaag de 22e hadden we tot 4 uur prachtig weer maar nu is er wat bewolking waardoor de temperatuur erg hard zakt. We hebben een luie dag met alleen een klein wasje wat lekker snel droogt in de zon.
22e dec. 2014 Wij zitten ’s avonds achter de computer en horen om 10 uur een grote klap achter ons en dachten aan 2 auto’s. Het is er een éénzijdig (BMW) ongeval die een betonnen elektriciteitspaal omver heeft gereden. De auto is totaallos en de paal ligt over de weg evenals de auto en beiden liggen dwars op staat. De man komt bij naar onze camper, blijft bewust uit de buurt van de auto en is compleet overstuur. De man heeft gedronken en wil absoluut geen politie erbij. Snappen we. De man staat te huilen en probeert zijn vrouw te bellen. Hij heeft zijn vrouw opgeroepen en die is er net op tijd. Ze neemt, als de politie arriveert, de schuld op zich en de man is plots uit beeld! De vrouw gaat met de politie mee en de auto wordt even later opgehaald door een sleepbedrijf. Wij gaan om 12 uur naar bed en horen dan nog een auto komen. Deze mensen ruimen de paal op en maken de weg vrij. Zetten nog wat speciale waarschuwingsborden en gaan dan huiswaarts. De rust keert weer. De volgende dag wordt er een nieuwe paal geplaats en de kabel hangt weer als voorheen.
Tja, je maakt hier wat mee hoor. Er zijn heel wat campers bijgekomen op het terrein, het wordt een echte camping nu. De 23e werden we uitgenodigd voor een borrel bij onze buurvrouw, Wilma. Ze heeft gezellig kerstverlichting opgehangen en we zitten in het donker met onze heerlijke borrel, onbekend drankje, en hebben het heel gezellig. Rond half tien breken we op want het wordt te koud en binnen brand de kachel. De fles was ook bijna leeg en dat is ook een goede reden.
Vandaag is het 24 december en hebben we vanavond een kerstdiner met alle camperaars die zich hiervoor hebben ingeschreven. Het menu ziet er geweldig uit en we zijn benieuwd hoe zich dit ontwikkeld. We zijn met 8 Nederlanders, een leuk groepje.
We beginnen met een aperitief met hapjes Dan krijgen vissoep op kreeftenbasis, coquille St.Jacques (warm), pauze, kalfsvlees met honing en bijgerechtjes, Warme geitenkaas en champagne. Rode, witte of rosé. Met muzikale begeleiding (2x Franse accordeon) Beloofd wat. All in voor € 18,-- pp. Waar vind je dat in Nederland?? Ze doen hier wel aan klantenbinding hoor, haha.
Het werd een heel gezellige avond met vooraf een aperitief (de champagne of iets wat er op lijkt) en hapjes terwijl Roland (Duits) verkleed als Kerstman aan een orgeltje stond te draaien. Alles buiten en heel gemoedelijk. Daarna mochten we in (een gedeelte) het huis van baas Eugene en konden genieten van het lekkere eten. Tussendoor kwam er nog als extra een waterig uitziend alcoholisch drankje voorbij wat ik uitgeprobeerd heb. Vooral de hoeveelheid alcohol voelde je door de slokdarm glijden. Iets later kwam de Pool, deze werkt bij het circus, met een gigantisch grote fles met gelig spul die hij vrolijk uitschonk voor de liefhebber. Dat was ik even niet. Het drankje rook naar Armagnac. Naar men mij later vertelde stookt hij het drankje zelf en hadden enkelen toch wel wat hoofdpijn de volgende dag. We hebben gezongen en gedeind op de muziek van een accordeon en vooral veel gelachen. Lyonel (andere baas) was kok met als hulpje Chantal als serveerster, werkt hier ook. De sfeer was fantastisch. Om middernacht zijn we onder begeleiding van diverse zaklampjes weer veilig thuis gekomen.
Op 1e Kerstdag was het bijzonder rustig in vergelijking met de dag ervoor. Haha. Alles, behalve de restaurants, is gesloten vandaag.
Rond half zes worden we bij Jan voor een borrel gevraagd. Hij had Brandymel, een honinglikeur. Erg lekker. Ik had nog twee schaslicks die zo groot waren dat ik ze gemakkelijk in vieren kon delen. Ik heb ze meegenomen en die werden in dank opgegeten. Vanwege de kou, die toesloeg, hebben we voortijdig opgebroken. Heerlijk de camper in en met de kachel aan de avond doorgebracht.

Aan 2e kerstdag doen ze hier niet en iedereen is weer aan gewoon aan het werk. De betonmolen draait op de bouw en in het stadje Olhão, waar we naar toe gefietst zijn, en het was er erg gezellig. Een rondje door de stad gelopen en bij de Tourist Info binnen gegaan voor de nodige kaarten en informatie, altijd welkom. Deze avond brengen we samen door bij de kachel. Het is koud vanavond met wat wind die recht in de deuropening blaast. Ik ga op tijd naar bed.
Vandaag, de 27e, doen we rustig aan en blijven bij de camper. De zon schijnt, maar in de loop van de middag komt er wat bewolking op en zijn we blij dat we niet mee zijn gaan fietsen met de buren. Als de zon weg is koelt het best snel af hoor.
De volgende dag, 28e, is het bewolkt met af en toe zon en een koude West-N oordwesten wind. Er gebeurt niet veel vandaag, te koud denk ik. Ik spreek met mijn buurvrouw af om morgen naar Tavira te gaan. Er zijn enkele mogelijkheden om daar te komen. Met de fiets naar Fuseta en daar de trein nemen of met de bus (we kwamen niet uit de dienstregeling) of met een taxi. Dat laatste regelt Chantal voor ons. Ze kent wat mensen die ons wel (zwart) willen brengen en halen. Zodoende worden we morgen ingeladen en weggebracht, als alles goed gaat, en gaan deze twee dames zonder mannen cultuur snuiven in Tavira.
We hebben genoten hoewel het een zeer koude en winderige dag was. Een kopje koffie met het Portugese “Pastel Nata”, bakje bladerdeeg met pudding wat onder de grill geweest is waardoor er een bruin laagje opkomt. Dan wandelen we naar de Romeinse bogenbrug en door het westelijk van de rivier, Rio Gilão, gelegen gedeelte van Tavira met leuke winkeltjes. Daarna gaan we maar lunchen en worden we weer lekker warm. We wilden graag met het toeristentreintje mee maar moesten (lunchtijd) even wachten waardoor we eerst maar naar het “kasteel” zijn gegaan. Dit bleek slechts het restant van een kasteel te zijn, alleen maar enkele muren. Wel een schitterend aangelegde kruiden tuin en een boom waarvan wij de kleine variant op tafel zetten met kerst, de welbekende kerstster. Het treintje hebben we dan als laatste gepakt en viel tegen in die zin dat we het er vreselijk koud in kregen omdat we tijdens de rit langs de zoutpannen en naar het veer, oversteek naar het eiland, en terug vol in de wind zaten. De rit was wel leuk.
We stappen uit bij het “kasteel” waar we op Patrick, onze chauffeur, wachten tezamen met mijn buurman de Fransman. Gedrieën worden we, na nog een kleine stop bij de Lidl om brood te halen, weer naar de camperplaats terug gebracht. Bedankt Patrick.
Het is vandaag 31 december en dus oudjaar wat we helaas zonder oliebollen en appelbeignets moeten doorbrengen. Drank is er voldoende, haha, en gezelligheid ook.
Ik, en mijn echtgenoot, wensen iedereen een gezellige avond en een goed begin van 2015.

Lucia