einde winter 2018-2019

17 maart 2019 Sas van Gent Nederland

Hallo allemaal,

Allereerst zal ik de route die we richting Nederland rijden aangeven:
Portugal, Faro-Loulé-Ameixial-Monsaraz-Terrugem, Spanje, Caceres, Avila, El Burgo de Osma, Arguedas, Carcastillo, Jaca. Frankrijk: Lannemezan, Grisolles, Massiac, Lapalisse, Chaumot, Brienon sur Armacon, Mareuille sur Ay, Landrecies en Last but not least Sas van Gent.
Het is een heel verhaal, maar ja het is dan ook zo’n slordige 2500 kilometer van Faro naar Sas van Gent. Hoop dat jullie het leuk vinden. Veel leesplezier.

In Ameixial had een geitenhoeder een klein afgezet terreintje waar de geiten voor de nacht werden ondergebracht. Hij heeft, toen hij tegen de avond terugkwam met zijn geiten, diverse malen zijn kudde geteld. Er miste blijkbaar een geitje. Hij gaat met zijn drie honden op pad en vind het beestje samen met een jong. Het beestje had gejongd en de man had het blijkbaar niet opgemerkt. Het kleine jonge geitje werd aan de voorpootjes mee terug genomen samen met de moeder. Moedergeit wilde er steeds bij maar dat liet de man niet toe. Eenmaal binnen het hek liet hij de andere geiten ruiken aan het jong zodat ze weten dat er een nieuw kleintje bij is gekomen. Een bijzondere gebeurtenis waarvan we getuigen mochten zijn.
Onderweg naar Caceres stoppen we op een stukje weg wat als stopplaats gebruikt wordt. Is een leuk stekje met een oude brug en wat water. Hier worden we verrast door een kikkerconcert maar de kikkers lieten zich niet zien. Een enkeling steekt zijn kopje boven het water uit, de rest zit in het gras of in het water waar ook wier in zit. Het is een geweldig geluid waar we in stilte van genoten hebben tijdens de maaltijd. In Cáceres zelf staan bomen op de parkeerplaats met een stenen muurtje eromheen ter voorkoming van het aanrijden van de stam. Hierop liepen de rupsen, een rij lang met elkaar verbonden. Ik heb er maar niet aangezeten, voor deze rupsen wordt in Nederland en andere landen volop gewaarschuwd. Verder onderweg diverse roofvogels en vele amandelboompjes en andere bloemen en bloesems.
Van Cáceres zijn we naar Avila gereden. Hierbij zaten we op de hooglanden van Spanje waarbij we na een langgerekt dal naar een hoogte gingen van 1275 meter bij Tornavacas en iets daarna op een hoogte uitkwamen van 1386 meter net voor Villatoro. Prachtige uitzichten heb je op deze hoogtes. Er zijn uiteraard uitkijkpunten gemaakt met de nodige informatieborden. Het was helaas wat heiig waardoor het zicht niet was zoals we hadden gehoopt. Evenzogoed was het er geweldig mooi. Na Avila kwam El Burgo de Osma, een vestingstadje. Het is erg klein en je bent er zo doorheen. Eén leuke straat met enkele winkeltjes en een leuk plein. Op deze camperplaats is drinkwater verkrijgbaar. Dan gaan we naar Arguedas met de grotwoningen. De camperplaats is precies voor de berg met grotwoningen die te bezichtigen zijn. Erg leuk om eens in te kijken. In twee woningen stonden ouderwetse fornuizen waaraan je kunt zien dat ze nog niet zo heel lang geleden bewoond geweest zijn. Nu staat alles leeg en hebben enkele zwerfhonden een huis tot het hunne gemaakt. Het dorpje zelf is klein en niet bijzonder leerde een wandeling door de straten. Dan gaan we op weg naar de “woestijn” genaamd Bardenas. Men noemt het een halfwoestijn. Er is geen zand te vinden wel bijzondere grote heuvels. De grond bestaat uit kalk en klei. Als het regent moet je er niet zijn. Dat wisten wij niet, dus de modder zat overal na één enkele bui. Meer buien hadden we niet, haha, maar genoeg om er een troep van te maken. Bij het informatie bureau krijg je desgewenst een kaart waarop staat waar je precies mag rijden. Je mag absoluut niet buiten die paden. Voor de fietsers en wandelaars zijn er ook (andere) routes. Die mogen wat meer tussen de ravijnen en uitgesleten grond door. Grote delen zijn uitgesleten en geven een zeer bijzonder beeld. Ook de heuvels zijn apart, de één is plat, het ander rond, afgesleten en anderen zijn puntig. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat er van boven naar beneden geulen lopen waarbij de niet uitgesloten delen rond aflopen. De “Cabeze de Castildatierra”is de trekpleister van het natuurpark. Een piek met daarop nog enkele platte delen. Men verwacht dat deze er na ongeveer 50 jaar niet meer is of dusdanig afgesleten dat hij niet meer bijzonder is. Kijk voor meer informatie eens op internet en zoek naar Bardenas woestijn, het is de moeite waard. Ook een bezoekje kan ik jullie aanraden. Na onze route zijn we omhoog gereden over dezelfde slechte weg, alle wegen bestaan uit onverharde wegen met veel losse stenen, naar het plaatsje Carcastillo 27 kilometer verderop. De camper heeft er gelukkig niets aan overgehouden, maar we hebben de hele tijd stenen onder de auto gehoord.
In Carcastillo naar de winkel gelopen door een koude wind, dikke jas aan, en een pak soep gekocht om op te warmen, wat gelukt is.
Verder naar Jaca, daar alleen geslapen en kleine wandeling gemaakt. Het weer laat niet toe om veel te doen, te koud, regenachtig en vooral veel wind.
Van Jaca naar Lannemezan via Aisna waar we eventueel hadden kunnen blijven maar ook hier speelt het weer een rol en rijden we verder. Als je rijdt is het lekker warm. Net na Aisna komen we een groep gieten tegen die heerlijk op de weg rondlopen. Ze schrikken van ons en gaan er dan met zijn allen als een speer vandoor. Rechts van de weg, oké, dan schieten ze ineens de weg over naar links en moeten we oppassen en snel remmen. Ach, je rijdt al niet snel als je zo’n groep ziet lopen. Om in Lannemezan te komen gaan we weer door de Bielsa tunnel. Wachttijd 9 minuten. En gaat maar één kant tegelijk door de tunnel waardoor je soms een tijdje moet wachten eer je er door mag. Wel zo veilig. Je gaat hier tevens de grens Spanje-Frankrijk over. Aan de Franse kant is het weer slinger de slanger naar beneden en zijn we blij als dat stuk weer voorbij is. Ik had in Spanje een stuk rundvlees tot tartaar laten malen en dat smaakte vandaag heerlijk op een boterham. Wat minder is, we hadden 4 pakken stroopwafels uit Portugal (Aldi) meegenomen en daar eten we vandaag de laatste alweer van op. So sad.
Naar Grisolles en vandaar naar Massiac via Vic-sur-Cere, een Camperplek voor 2 campers. Het was er erg stil en koud. Hier probeerden we een dopje uit de nieuwe siroopfles te verwijderen. Dat ding zat zo vast dat ik mijn partner vroeg dit voor mij te doen. De hele bovenkant lag plots los door de kracht die nodig was. Dan maar eerst het dopje lostrekken met moed beleid en trouw en dan weer de hele bovenkant terug persen . Zo is er altijd wel wat, haha. Massiac naar Lapalisse waarbij we langs Vichy zijn gereden. Een heel eind om over een rondweg. We hadden, zagen we later, beter door de stad kunnen gaan, maar ja dan ben je de afslag alweer gepasseerd en rij je maar door. Wandeling door het dorp gemaakt en het kasteel links laten liggen. Vorige keer al bezocht. Wel de moeite waard hoor, maar de wind en temperatuur nodigde ook nu niet uit tot een klim en winderige tuin. De ochtend na aankomst was het 0 graden en alles van rijp voorzien. Volgende stop is Chaumot. Een leuk haventje met grasveld als camperplek. Water beschikbaar waar ik de rubbermat, mijn schoenen en de dweilen schoon kon maken nadat ik in een hoop geluk had getrapt en dit niet had gemerkt. Yek. Verder niets ondernomen. Dan naar Brienon s. Armagon. We wilden naar St.Florentin maar daar stonden de wilde dieren. Het circus had de camperplek ingenomen, helaas. Dus moesten we op zoek naar een ander plekje in de buurt. 10 km naar het westen lag dan Brienon s A, ook aan een haventje maar wel aan een doorgaande route. Het plaatsje is een kruispunt van wegen en spoorwegen. Dus druk verkeer en veel voorbij rijdende treinen. Ondanks dat hebben we lekker geslapen. Op deze route lag Rommily, ik dacht: een kleine stad dus kunnen we er best door, is korter. Dat bleek een foute gedacht, een kwartier later stonden we eindelijk aan de andere kant om verder te rijden en hebben we veel straten met winkels en verkeerslichten gezien. Haha. De chauffeur was not amused. Naar Mareuille sur Ay. Daar hebben we al vaker gestaan. Een champagne dorp met vele champagne huizen. Ook langs het grote merk Moët Chandon gereden, dat is echt één grote glazen werkplaats. Je kunt van de weg af de ketels zien staan. Dan nog een laatste plaats in Frankrijk, Landrecies. Een heel rustige CP langs een kanaal. Onderweg hebben we diverse riviertjes buiten hun oevers gezien, hele landerijen (alleen in het noorden van Frankrijk) stonden onder water. Gelukkig was ons kanaaltje niet al te hoog en hielden we droge voeten. Tja, dan rest ons nog de weg terug te vinden naar Nederland door het altijd drukke warrige België en zijn we op 16 maart half de middag aangekomen in Sas van Gent.

Lucia