Noorwegen deel 2

Kviteseid, Noorwegen, 2 juli 2017

Hallo allemaal,

Donderdag 8 juni gaan we van Gildeska naar Stokkhavn. We stoppen bij Hollandfjord waar 2 watervallen te zien zijn, Bij Svartigen zien we de op één na grootste gletsjer van Europa. De Jostedalbreen is de allergrootste landgletsjer, hiervan zien we later nog een zijarm. De Svartigen gletsjer is vanaf de weg goed te zien. Je kunt met een bootje tot aan de voet van de gletsjer komen. Twee veerboten vandaag, één naar Askarget en één van Jetvik naar Kilboghamn. Op de laatste een soort wafel gegeten die erg veel lijkt op de Brusselse wafel qua smaak, maar dunner is. Noorse delicatesse met soort boter/creme en jam besmeerd. Jummm. Dan vinden we een plekje nabij Stokkhavn en blijven er de volgende dag staan. Rustdag. De 10e nemen we de boot van Nesna naar Levang. De boot vaart net weg, dus even wachten, wat geen straf is bij deze leuke gezellige haven. We nemen de weg naar Mosjoen, even geen fjorden. We komen door veel (tol) tunnels en de weg is een beetje saai, valt tegen. We nemen de eerstvolgende gelegenheid te baat nemen om weer naar de kust te rijden. Van Brenna, onze afslag, naar Berg blijkt een mooie route te zijn. Prachtige natuur en fraaie weg. Genieten weer. Door een tunnel en dan zijn we in Berg waar we bij twee Franse campers aansluiten op een kleine parking aan een watertje. De 11e juni van Berg naar Sjvasen. Hierbij komen door Namsos een rock stad die tol heft bij in- én uitgang. Vandaag de boot van Vennesund naar Holm. Leuke tocht met mooie uitzichten vanaf de boot. Net na Holm willen we even eten en gaan een paadje op wat er niet al te best uitziet en als we er weer af moeten horen we een flinke klap onder de auto, put!, gelukkig blijkt alles heel te zijn dus verder maar weer. Via weg 770 en 769 naar Hofles voor de boot naar Lund. Deze boot heeft geen comfort met uitgebreide kantine. Je kunt binnen zitten en beetje rondlopen, maar dat is het dan. Het weer is niet geweldig dus foto’s nemen door de ramen is niet aan de orde. De verlichting was niet optimaal waarvoor ik bij het tankstation lampjes heb aangeschaft die er enige tijd later verangen zijn. Het moet hiervoor wel even droog zijn. Op weg 17 verder naar Sjoasen. De camperplek is tot verboden gebied uitgeroepen dus rijden we een km. terug naar een parking naast de weg waar we er nog net bij kunnen tussen de andere campers. De 12e juni gaan we naar Trondheim. Hier blijven we een dagje staan. Een wandeling door de stad met fraaie gebouwen die het bekijken waard zijn. Ik loop langs de rivier Nidelva naar de (jacht)havens waar ze een oude ophaalbrug hebben voor de jachten die naar de binnenhaven willen. Het spoor loopt hier ook langs. Bij een infopunt kan ik een plattegrond krijgen en daarmee de stad verkennen. Handig. Ik loop de Prinsengata is tot haverwege. Ontmoet 3 studentes, hier loop ik even mee op. Een kerk, ik ga er in, prachtig binnen en ook heel gezellig. Men zit er te schaken en er is één heel groot schaakspel waar je bij moet staan om de stukken te verzetten. Een kleine koffieshop maakt het gezellig. Er zitten ook mensen voorin de kerk te bidden en dat alles gaat gewoon samen. Unieke situatie. De Nidaros kathedraal is niet zo groot. Tegen de avond activiteiten rond de campers. Een heuse band van mensen met de ziekte van Down komen de voorbijlopende hardlopers voorzien van 3 muziekstukken die ze met hart en ziel steeds steeds weer herhalend spelen. Dit vrolijkt de avond weer op.
Van Trondheim naar Aure. We gaan dan verder richting Altlantikveige wat inhoud dat we via een toltunnel bij Kristiansund op een weg komen speciaal aangelegd over diverse kleine eilandjes. Deze weg gaat langs de Atlantische Oceaan. Op één van de eilandjes hebben we overnacht. De grote brug, die er ook ligt, gaat met een speciale bocht waardoor het lijkt of de auto’s ervan af rijden. Grappig. Dit is de specialiteit van de Atlantikveige. Er zijn veel speciale wegen, met ieder zijn eigen attractie, en dit is er één van. We gaan naar de volgende attractie en wel de Geiranger Fjord. Hiervoor moeten we over de Trollstigen, een weg smal, vol haarspeldbochten met erlangs een prachtig brede waterval waar je, bijna op het eind, vlak langs rijd. Spannend, zeker wanneer er weer één van de vele tourbussen voorbij moet. Ik kijk af en toe naar beneden, prachtig uitzicht, maar diep!! Boven is een uitkijkplateau wat gedeeltelijk over de rots hangt, maar waar je mooi uitzicht hebt op de waterval. Als we verder gaan komen we bij Ornisvingen, wederom een waterval met overhangend plateau. Ook bijzonder mooi. Dan gaan we weer naar beneden (haarspeldbochten) en komen we in Geiranger waar we een leuk plekje vinden voor de nacht. Volgende dag willen we nog even naar de Dalsnibba een berg op 1500 meter hoogte. Wederom haarspeldbochten en op het laatste een verrassing, een tolweg voor het laatste stukje om boven te komen. Soort entree dus.
Het is koud boven. Het hagelt, sneeuwt en regent. We blijven veel in de camper. Even buiten met dikke kleren aan. Eten wat en zien de bewolking steeds dikker worden. We besluiten terug naar beneden te gaan voor nog een nachtje, waarna we de volgende dag de boot door de fjord nemen. Een prachtige tocht van een uur tot Hellesylt met uitleg. Onderweg viel een Japanse jongeman op één knie en vroeg zijn geliefde of ze de zijne wilde worden. Na het jawoord kreeg ze een prachtige ring over haar vinger geschoven en een boeket van mooie, met plastic steeltje mooi omwikkeld en een strik aan de bovenkant, én een gouden Ferro Rocher erop geplakt. Ze deelde ze gedeeltelijk uit en ik was één van de gelukkig die er ook één kreeg. Zeer romantisch.
Van Hellesylt naar Hafslo voor weer een nacht. Dan naar een gletsjer, dacht ik. Aangekomen regende het en ik had geen zin om een uur door de regen te lopen om een gletsjer te zien, dus onverrichter zaken terug, 2 x 25 km. extra. We hadden net de Boyarsbreen (een breen is een gletsjer) gezien en dat was wel even genoeg. We proberen het later nog eens en gaan naar Jostedal. Daar is een mooi infocentrum (in de vorm van een Vikinghelm) en horen we dat we vlakbij Nigardsbreen kunnen komen dus rijden we door, Weer een tolweg, c.q. entree. Aan het eind kunnen we parkeren en kunnen we gebruikmaken van een bootje, wat een uur klauteren bespaard, over. We moesten contant betalen maar ik heb geen contant Noors geld. Wat nu. Uiteindelijk vroeg de man om euro’s en zo konden we toch mee. Dan toch nog een stuk lopen/klauteren om vlakbij de gletsjer te komen maar helaas konden we hem niet aanraken, te gevaarlijk. Heel indrukwekkend zo’n zijarm van een gletsjer, de Jostedalgletsjer (grootste landgletsjer van Europa) die zelf ongeveer100 km lang en 15 km breed is. De geulen, de kleur blauw, de hikers die zo klein zijn bovenop de gletsjer. Je voelt je heel nietig, die gletsjer is zo oud en prachtig, kippevel krijg je ervan. We hebben er een tijdje doorgebracht, de wind was koud en een jas was geen overbodige luxe, maar zo overweldigend dit alles.
Van Hafslo gaan we de Juntenheimen in en op. De hoogste bergen van Noorwegen. Ik moet zeggen dat deze weg me af en toe best angst inboezemde vanwege de smalle wegen, geen bermbescherming op sommige plaatsen en de hoogtes. Maar het uitzicht op het hoogste punt bezorgde me kippenvel. Zo mooi. Het uitzicht over alle bergen, top van de wereld. Sneeuw, ijs, overal om je heen. De hoogste berg 2400 meter! Wij op ruim 1600. Het was een wauw waard. We rijden over de hoogvlakte en dan naar weg 51, de volgende route, de Vadresflya. We rijden op weg 51, intussen met veel regen, moet prachtig zijn met mooi weer. We komen langs Beitostolen, een skioord. Deze weg heeft geen enkele mogelijkheid tot overnachten, overal bordjes verboden te camperen. Men heeft me ingefluisterd dat de “rijke” Noren daar geen camperaars o.i.d. willen, er zijn wel voldoende campings. We rijden door tot Gol, maar daar was de camperplek opgeheven, op naar Geilo waar we bij de skiliften op een groot terrein konden staan. Volgende dag naar weg 13, de Hardangervidda route. Ook mooi, maar veel regen en we stoppen bij de Hardangerbrug op een oud veerplein waar we met anderen de nacht doorbrengen. Volgende dag verder, het weer is iets beter, en stoppen in Kviteseid waar we enkele dagen blijven, heerlijk zonnen met hoge temperaturen. Na 3 dagen gaan we weer op pad, naar Risor. Maar dit blijkt geen leuke plek. We gaan door en stoppen langs de kant van de weg ergens langs een meer en slapen daar geheel alleen. Prachtig zonsondergang en de volgende dag weer terug naar Kviteseid, waar we weer enkele dagen staan nu. Even het eindpunt.
Een lang verhaal, maar over een lange periode. Nog 14 dagen te gaan, wie weet waar we nog komen en wat we verder voor leuke dingen mogen meemaken.

Lucia