naar het zuiden door de regen

Grandola, Portugal. 14 november 2014

Een nieuw verhaal. Het vorige was wel vreselijk lang. Zelfs ik kan dat niet ontkennen. Maar altijd leuk dat er iemand reageert, bedankt hiervoor.
Hoop echter dat een ieder er toch van genoten heeft. Ik ga nu aan het volgende deel van onze reis, die ongeveer 5 maanden gaat duren, beginnen.
Veel leesplezier.

Vandaag, de 6e november 2014, zijn we allereerst op zoek gegaan naar een Wifi. We waren in een grote stad, Ferrol, aan de Noordwestkust van Spanje. Een Mac Donalds gevonden en daar van de Wifi gebruik gemaakt.
Dan naar A Coruña, een grote havenstad, die door vele zeilers op weg naar de Middellandse Zee, Cariben of andere overzeese gebieden onderweg zijn. We zoeken de camperplaats op maar vinden het niets. Een olieraffinaderij stuurt zijn geuren met de wind onze kant uit wat we niet kunnen waarderen. Na het bekijken van een actie (of oefening) van een reddinghelikopter boven de rotsen in de zee gaan we verder. De zon schijnt hier en we wijn optimistisch. We rijden een stuk langs de kusten genieten van de omgeving en de uitzichten. Dan stapelen de donkere wolken zich weer op en na een poosje rijden we weer in de regen. We zijn onderweg naar Camarinas, een dorpje aan een inham en niet direct aan zee. We komen onderweg ons 1e zandstrand op deze route tegen in Lexa. Een mooi wit zandstrand aan de oceaan in een baaitje. De huizen in deze regio zijn veelal hard gekleurd. We zijn tegengekomen, paars, fel groen (denk aan de 2CV), geel, rood, hard blauw en af en toe roze. Af en toe denken we hierbij aan Noorwegen. Losse huizen in mooie kleuren.
Als we op de plaats van bestemming zijn regent en stormt het behoorlijk en staat de bus te schudden in de wind. We hebben uitzicht op de haveningang waar een Engelse tweemaster en een Nederlandse driemaster (de Regina Maris) liggen. Ze liggen voor anker en wachten waarschijnlijk tot de wind wat gaat liggen zodat ze verder kunnen. De Regina Maris hebben we, althans dat denken we, in Westkapelle enkele weken geleden richting het zuiden zien varen. Ze lag toen ver uit de kust vandaar onze twijfels, maar ze lijkt er erg veel op. In ieder geval leuk dat er een Nederlandse driemaster hier in dit leuke haventje ligt.
Het is een lieflijk plaatsje maar door de regen willen we het even niet gaan bekijken. Ik heb begrepen dat in dit gebied veel aan kantklossen gedaan wordt. Ik heb tijdens het voorbijrijden een winkel met diverse artikelen hiervan gezien. Hoop dat het morgen droog is zodat we even kunnen gaan kijken.
Het is droog en we gaan dus ook even kijken, we blijven hier nog een nachtje staan. De zon schijnt en het wordt 18 graden, geen reden om te vertrekken dus. We lopen eerst naar de haveningang maar kunnen niet ver komen omdat het rioolwater over de weg stroomt en die hiermee verspert. We lopen dan maar terug en door het kleurrijke dorpje en bewonderen een kantklosster aan het werk. Vingervlug is ze. De kanten kleedjes zijn prijzig maar dat zijn ze in Brugge, België, ook. In de etalage staat een paspop met een schitterende shawl van kant, de prijs is niet te vinden. Maar als een A-vier formaat al € 35,-- kost dan zal deze shawl wel iets meer kosten.
Een leuk dorpje zoals gezegd.
De 8e november verlaten we Camariñas en rijden naar Boiro. Een mooie route langs de kust met veel haventjes, witte stranden, hoge bergen en vooral veel hoosbuien.
In Louro hadden we een paard die ineens uit het niets tevoorschijn kwam en de weg op wilde. Gelukkig wachtte het even en stak achter ons de weg over. Pfff. Dat was even schrikken. In Boiro hebben we twee camperplaatsen bezocht. Eén aan de boulevard en één iets verder weg aan een strand stil en verlaten totdat er een Mercedes met twee mannen naast mij kwamen staan. Adrie was net even naar het strand. Ik vond dat eng. Ze gingen weer weg. Oeff, toen kwam de jeugd waarvan er één scheurde en op een haar na aan ons voorbij ging. Deze plek voelde niet goed en we zijn dan ook weer terug naar de stad en zijn boulevard vertrokken. Dit voelt beter. We hebben hier een schitterend uitzicht maar er loopt een weg langs. Nou, dat neem ik vandaag maar voor lief. Om kwart voor tien ’s avonds komt de politie naast ons staan en gaat naar onze buurman, we schrikken een beetje want we staan niet precies in de vakken en dat kost je (soms) een bekeuring! We horen de Spaanse buurman vlot en veel kletsen. Wauw. Daarna komen ze bij ons en vragen ze om het stageld. Pffff. Ik had al gezegd dat dat het zou kunnen zijn en gelukkig, dat was alles. De nacht is onrustig. Aan de overkant staat een Bistro en daar vieren ze een bruiloft tot half vijf in de morgen.
De 9e nov. rijden we van Boiro naar Arcade langs de kust. Alweer een schitterende weg. De Spaanse groene kust is de moeite waard om te rijden, alleen moet het wel lekkerder weer zijn. Vandaag hebben we zon. We stoppen in O Carril waar we eten en tanken. Aan de overkant ligt een eiland. Daarvandaan komen enkele vissers, gehuld in rubberpakken, wadend door het water, naar het vasteland met diverse attributen en manden vol etenswaar. Het water komt al op en ze zouden niet veel later naar de wal kunnen komen. Het water stroomt behoorlijk. Een ander, die korven aan het opvissen is, komt ook snel aan wal. Deze manier van vissen is iets wat we nog niet eerder hebben gezien. We rijden door en belanden net voor Sanxenxo (hier zou een camperplaats zijn) op een parkeerplaats terecht waar we thee drinken. Na de thee klauter ik naar beneden naar het strand en maak daar een wandelingetje langs de Oceaan. Teruggekomen zie ik dat Adrie een tukje doet op een stoel achter het glas van de auto, lekker warm. Ik laat hem nog even. Als ik de deur wat later open wordt hij wakker en gaan we even later weer verder. Geen camperplek hier voor ons. We gaan door tot Portonova. Stoppen weer. We kijken hier van grote hoogte uit over een enorme inham met diverse stadjes in de bergen. In de verte zien we een grote groep zeiltjes. Optimisten (kleine eenpersoons bootjes). Wat later rijden we er dichterbij voorbij. Dan gaan we via Ponteverda naar Arcada waar we aan diezelfde inham komen te staan. Het is vijf uur en de zon zakt zachtjes achter de berg. Vandaag hebben we weer genoten, mede door het mooie weer.
Helaas, vandaag is het weer pet. Regen. We vertrekken naar Vigo om bij de Mac te internetten. De ingegeven locatie ligt midden in het centrum waar we geen parkeermogelijkheid hebben. Snel de stad uit en naar de kustroute. Die is, ondanks het weer, erg mooi. Vele eilanden voor het 1e gedeelte vanaf Baiona. De baai daar is fantastisch zoals vrijwel allemaal aan deze kant. We eten hier ons middageten. Dan naar de kustlijn. Het stormt nu en er komen best hoge golven intussen. Onderweg, er zijn vele mogelijkheden hier, stoppen we diverse malen en één keer trotseert Adrie de wind. Ik maak een foto van de vuurtoren, die niet op de kaart staat (?), en rijden naar A Guarda. De stad oogt niet fris. Alles ziet er vuil uit. We zouden in de haven kunnen staan maar met deze wind gaan we maar lekker verder en een beetje het binnenland in naar Tui. Daar staan we rustig, zonder wind maar wel met regen. Het is 12 graden en dus niet zo warm. De kachel werkt gelukkig.
De volgende dag gaan we op zoek naar een nieuwe volle gasfles bij de Repsol. De hebben geen propaan. Lastig. We rijden naar de Portugese grens en komen onderweg een Shell tegen en laat die nu een fles voor ons hebben. Dat is mooi, want we weten niet of we in Portugal dezelfde fles te leveren is. Het gaat dan om de goede aansluitmogelijkheden. Afijn, probleem opgelost. We kunnen weer een week of 8 vooruit. We gaan bij Vila Nova de Cerveira de rivier de Miño over die de grens vormt tussen Spanje en Portugal. We eten op de camperplaats maar blijven niet. Het is een authentiek dorpje, maar met de regen willen we de bus (alweer) niet uit. We gaan verder en rijden langs de kust naar Porto. Van de zee zie je op deze route niet veel, ligt te veer het land in, jammer. Ongeveer 11 kilometer voor Porto rijden we de voorsteden binnen en in één lange weg van 10 kilometer lang en vele verkeerslichten moeten we ons door de binnenstad worstelen, door een tunnel en over een brug voordat we uren later de camperplaats bereiken. Een drukke stad waarbij we blij waren met het navigatie systeem. Rustig blijven en af en toe door duwen, dan kom je er wel. We staan aan de rivier de Douro en kijken naar de oud stad Porto. In porto, aan onze kant van de rivier, staan alle Port huizen bij elkaar, het zijn er vele en in elk huis houden ze proeverijen. Elk huis heeft ook een eigen boot met reclame in de rivier liggen en af en toe zeilen ze. Er worden, zoals we gezien hebben op een werf, nog steeds nieuwe schepen gebouwd. Het zijn bijzondere modellen en allemaal van houten planken en pluggen met een vierkant zeil een roer wat bediend wordt vanaf een dak, heel apart.
Eigenlijk heet het hier beneden Vila Nova de Gaia en is Porto de “bovenstad”. De ijzeren brug waar alle verkeer van het centrum overgaat heet “Ponte de Luiz I” en is gecreëerd de door een leerling van Gustavo Eiffel die zelf de andere stalen brug heeft gemaakt. De “Ponte de Dona Maria Pia”. Er zijn veel bruggen over de Douro bij Porto. Minimaal 6, want je kunt een boottocht maken onder de 6 bruggen door.
Er is een kabelbaan om naar boven te komen, maar best duur, een funicular (die hebben wij genomen), je kunt via de trap of met één van de vele sightseeing bussen gaan.
De “bovenstad” is de originele stad. Hier vind je nog oude vestingmuren, hele oude kerken en andere gebouwen. Vele winkelstraten met veel Port winkeltjes maar ook andere zaken uiteraard. Een bont geheel. We hebben lopend de weg naar beneden gevonden en kwamen uit op de kade waar een zanger van zich liet horen bij de vele terrassen en kramen waar je tickets voor een boottocht of bustochtje door de stad kunt kopen. Daar hoef je echt niet naar te zoeken, er zijn er vele echter hebben we niet kunnen vinden en we aten dan ook alternatief vandaag. Het was een zonnige dag met temperaturen van 17 graden, niets mis mee hoor.
Volgende dag: regen en we gaan verder. Onderweg komen we door een kleine overstroming en moeten door het modderwater rijden. De mensen vegen de vloeren in hun huizen leeg. We komen heel veel kleine overstromingen tegen. De landerijen staan onder water en de rivieren treden buiten hun oevers. We zagen een stier op een aanhanger weg gebracht worden. Toeval of vanwege het water? Veel witte reigers, en nog meer ooievaars, foerageren in de natte gebieden. We hebben enkele camperplaatsen aangedaan om te kijken of we er konden blijven staan, maar bij de één stonden we onder of naast de snelweg met daaromheen op- en afritten en bij de ander was de plaats weg en kon je wel op een betaalde parking terecht. Aangezien het regende zijn we maar een stukje doorgereden zijn we gestopt in Vermoil. Een klein dorp boven op de berg maar stil en rustig. We stonden heel alleen naast kiwistruiken. ’s Morgens, na de regenbuien, kon je de kiwi’s ruiken. Het is dan droog en we kunnen even naar buiten. De camper luchten enz. Rond half twaalf zijn we weer verder getrokken. We hebben veel gereden omdat we snel in het zuiden willen zijn. Lissabon hebben we even gelaten voor wat het was. Andere keer maar weer. Een leuke bergroute gehad omdat ik de verkeerde weg aangewezen had om op te gaan. Dit bleek een tolweg! Aan de kant van de weg stond een bord dat het geen tolweg zou zijn, maar later bleek het er wel één te zijn! Foutje. We lossen het wel weer op of krijgen een bon. Er is een mogelijkheid om bij een postkantoor alsnog te betalen, ik zoek er binnenkort wel één op. We zijn nu in Grandola en het is nog 160 km. naar Lagos. Dat wordt even onze eindbestemming. We gaan even uitrusten van het vele rijden en hopen dat hier de zon wel zal schijnen.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben en groet jullie hiervandaan.

Lucia